Embla - 01.01.1945, Page 9

Allt ofgjört sín liefnir — og indeel vöggugjöf
fccr iturmcnni leitt fyrir timann i gröf.
En frcegð c.r bet.ri langlifi. Hið fagra geymist vel —
og frjdlsar sxnfa ástir yfir tima og hel.
*
Hann vissi af sinum vœnleih — og vinum siðast bauð:
„Ei vil ég hjá mér látnum brynju', sverð né auð,
en verjjið mér liauginn vegi dalsins nœr,
j>ar sern vindarnir leika og sólin brosir skcer.
Vist mun Vatnsdalsmeyjum vegur skemmri þá,
ef vera min þeim jylgir og bústað minn þcer sjá,
tími og leið rnun liða við Ijúfra drauma sveim,
ef lýsir þeim min stjarna að heiman og heim."
— Svo fagur varstu, Ingólfur, að fyrir það eilt
þér fórnað var því bezta ogyfir glöþ þin breitt.
Sagan, eins og bikar með bjartasta vín,
þig ber i sinu skauti, meðan vor og fegurð skín.
Og enn þykja áslir betri en auður og bú.
„Enginn er i Vatnsdalnum vcenni en þú“.
* Gamalt viðlag — cf til vill fyrst kveðiö um Ingólf Þorsteinsson fagra.
Höj.
7