Embla - 01.01.1945, Blaðsíða 26

Embla - 01.01.1945, Blaðsíða 26
enn í dag er ekki sú kerling til í Saltvík, senr ekki kannast við sög- una um sprökuna hans Ólafs Jósúa. Sagan er á þessa leið: Ólafur Jósúa reri á laugardaginn fyrir hvítasunnu. Þann sama dag kemur Ólafur Jósúa til Steinunnar systur sinnar með glæ- nýja spröku. Eigðu þetta, ljúfan.'segir Ólafur Jósúa og hendir spröku á eld- liúsborðið. En Steinunn missir málið og starir til skiptis á sprökuna og Irróður sinn, liann Olaf Jósúa. Þetta kemur lienni mjög á óvænt. Ólafur Jósúa er ekki vanur að beina ferðum sínum til hennar með soðningu, og livað þá glænýja spröku. Hún verður að trúa. Hér liggur sprakan, stór, spikfeit spraka, á eldhúsborðinu. Þessari góðu konu liitnar um hjartaræturnar. Þakklæti hennar glitrar í tárum, sem læðast fram í augnakrókana. Ja, þú ert sannlega engin ættarskömm, Ólafur Jósúa, að draga spröku núna, þegar þorpið er svo að segja matarlaust og enginn liefur neitt frábrugðið í hátíðamatinn. Það er líka rneir en fallegt af Jrér að muna eftir systurgarminum þínum. Steinunn krossleggur hendur á maga og rennir augunum, sem minna, Jrrátt fyrir tárin, sem í J)eim glitruðu rétt áðan, átakanlega á köld og stirðnuð augu sprökunnar. Héin rennir þeim rétt á Jiina miklu sjóhetju, hann Ólaf Jósúa, sem er liöfuð ættarinnar. Hann lætur sig Jrá ekki draga um Jrað, maðurinn sá, að rétta ltenni systur sinni spröku á laugardaginn fyrir hvítasunnu. Ólafur Jósúa verður að setjast og drekka þrjá l^olla af lútsterku kaffi með lummum og kleinum. Meðan hann sötrar kaffið, horfir Steinunn með veljróknun á þennan virðulega niðja ættarinnar. Verst, að Ólafur Jósúa kvongast ekki, liugsar hún. Ólafur Jósúa ætti skilið að eignast hrausta, sjósækna sonu, sem líktust honum í einu og öllu. Ólafur Jósúa kveður og þakkar fyrir veittar velgerðir. Stein- unn hengir sprökuna út á skúrhliðina. Þar geymist hún óskemmd til morguns, og þar geta hvorki hundar, kettir, mýs eða rottur grandað henni. En Ólafur Jósúa kemur víðar við. Hann á fleiri ættmenn í Jiessu Jrorpi, sem honum ber að minnast. Skömmu síðar ber hann að dyrum hjá Sigríði systur sinni. Hún er aðeins ári yngri en 24
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122

x

Embla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Embla
https://timarit.is/publication/759

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.