Embla - 01.01.1945, Qupperneq 35

Við frétt höfum lauslega um líðan ug liagi,
um lífsreynslu beggja og slurf,
cn vitum svo lítið um eldraunir, álölt,
og hve oft var á jafmucgi fiörf.
I‘ú bendir mér hljóðhit á hárið þitt hvitnað
og hrukhur á fölleitri brá.
I‘á lohs fa■ cg málið, uþf> stierilát stend cg
Ög stari þig hugfangin á.
I’ií gerir mig hradda! Eg clzt licfi einnig.
Þeim örlögum lif vort er liáð.
Hitt varðar þó öllu, hvað áunnizt hcfur,
og að cinhverjum þroska sé náð.
Eg cr chliert að sakast um árin né hárið,
cg er aðeins að liugsa um það,
hvort elskirðu og hatirðu heilt eins og forðum
og liatir og elskir þá — hvaðf
Þvi að timarnir breytzt hafa, cn mennirnir meira,
rílilil metin hver hugsjón og starf.
Jií, margt, sem rcis hccst, cr nú úrelt og afmáÖ,
komið annað, sem fulltingis þarf.
Þvi cr gott þú sért frjálshuga, örlynd og áköf,
að þcr ennþá sé draumlyndið krcrt,
en um frain allt heilskyggn og hiigsandi liona,
sem liefur af rcynslunni lccrt.
Og fiá þarf enga sliýrslu um afmccli, ártöl,
þvi i augum þér sltýrast það scst,
og i sviþmóli og orðum, þá umrccður skerþast.
Þar aldur þinn greini ég bezt.
33
3