Embla - 01.01.1945, Blaðsíða 65

Valáis Halldórsdóttir:
SURTSHELLISFÖR
Það var heitur og bjartur vordagur 1929. Fjórar ungar stúlkur
nðu úr lilaði á Ásbjarnarstöðum, Ása frænka og Stína frænka,
báðar úr Reykjavík, Inga Lísa frá Stokkhólmi og ég lrá Ásbjarn-
arstöðum. Undanfarna daga hafði ég reitt þær á ýmsa fræga og
'agra staði í Borgarfirði, svo sem að Reykliolti, Hreðavatni og í
Norðtunguskóg. Nú var ferðinni lieitið í Surtshelli.
Strax og út fyrir túngirðingu kom, og við heyrðum ekki lengur
leiðbeinandi skipanir eldra fólksins, — að við skyldum fara hægt
'yvst í stað, vegna blessaðra hestanna, sem teknir voru fullir úr
haganum, — létunr við þá spretta vel úr spori, og fundunr ekki,
að það væri þeim neitt á nróti skapi.
Asa og Stína sátu eins og kenrpur á lrestbaki, en Inga Lísa lrélt
ser ýnrist í lrnakkkúluna eða faxið, sanrt var luin ekkert lrrædd á
hesti, en hafði aðeins vanið sig á þetta frá byrjun reiðmennsku
stnnar. Og það varð eitt af nrörgu, senr gerði okkur glatt í geði,
þessa hláturnrildu vordaga.
Angan rauðra og lrvítra nrelablónra fyllti loftið, og lyngbrekk-
'irnar gáfu fyrirheit unr bláber, er liði á sunrar, þótt ekki væri
•engra liðið á vorið en það, að gleði ástarinnar var enn ekki horfin
ll>' rödd spóans og lóunnar.
Fil hægri lrandar gnæfði pýramídi Báulu ylir Grjótháls og
Helgavatnsskóg. Á vinstri liönd var Síðufjallið nreð græna stalla
°g svört klettabelti, en lranr undan, til vesturs, blasti Borgarfjarð-
arlrérað, fagurt og frjósamt, með útverði sína: Skarðslreiði og
Hafnarfjall, sem bjuggu, eins og venjulega, yfir ótrúlega bláunr
°g hvítum töfrunr.