Nýtt kvennablað - 01.02.1942, Blaðsíða 7

NÝTT KVENNABLAT)
3
ViÖ niunum ekki liafa ált ]>vi aö fagna um
langt skeið, að hiskupsfrúin okkar gengi á is-
lenzkum búningi, en [>ví ánægjulegra er Nýju
Kvennahlaði að færa lesendum sínum mynd
af frú Guðrúnu Pétursdóltur frá Ilrólfsskákv
á Seltjarnarnesi, konu núverandi biskups, herra
Sigurgeirs Sigurðssonar. Hefir hún aldrei kasl-
að þjóðbúningnum, en klæðst honum svo að
segja dagléga frá því hún var 14 ára. Var hún
þá fermd á kyrtli, og með sama höfuðbúnað,
sem hún hefir hér á myndinni, en hann hafði
móðir hennar áöur horiö, peysufötin hiöu henn-
ar, er heim kom frá kirkjunni.
Eftir 21 árs veru á Isafirði flutlist frú Guðrún
aftur á æskuslöðvarnar með manni sinum, er
hann tók við hiskupsemhættinu. Hún cr tígn-
leg kona, gáfuð og gestrisin að gömlum þjóðsið.
Guðrún Pétursdóttir
biskupsfrú.
starfsþreki og vinnugleði óskertri, að maður sé
ekki grafinn í endalausum önnum, Iieldur geli
um frjálst höfuð strokiö við og við og megi
njóta nokkurra tómstunda eftir því, sem hugur
hvers eins slendur til.
María J. Knudsen.
Grein þessi var skrifuð um áramót, og átti aiS koma
1 janúarblaöinu.
SíÖan hefir ]>a8 gerzt, að Kvenréttindafélag Is-
kinds skrifaÖi Bæjarráði áskorun um að byggja
þvottahús fyrir hæinn; einnig fór nefnd frá félag-
"iu á fund borgarstjóra sama erindis. Tillaga um
aö byggja þvottahús inn viS Laugarnar hefir svo
alveg nýskeÖ veri'Ö sam]>ykkt hæÖi af bæjarstjórn
°g bæjarráÖi, svo nú er þetta mikla nauÖsynjamál
ab minnsta kosti komið á rekspöl. Vonandi verða
h'amkvæmdirnar bæöi skjótar og góöar.
M. J. K.
ingibjörg Þorgeirsdóttir:
EYÐURNAR.
NiÖurl.
hreyttum hugsunarhætti, hefir þarna á seinni
árum verið að skapast eyða i sveitamenninguna,
sem áreiðanlega þarf að fylla upp í hið fyrsta,
el' menning okkar á að verða heilsteypt og þrótt-
mikil. Nú er svo komið, að á vel flestum sveita-
heimilum er lítiö eða ekkert starfsviðfangsefni
til fvrir fólkiö á veturna annaö en nauðsynleg-
ar skepnugegningar, matstörf og þjönustu-
hrögð. Það er aö vísu satt, að eins og fólkshaldi
er nú víða variö, eru þessi störfin æriö nóg, og
viöa er offátt fólk til að sinna þeim svo vel sé.
En ef við viljum vera sanngjörn, munu jafnvel
á þessum tímum, vera lil ekki svo fáar undan-
tekningar frá þessari reglu. Enn sem fyrr er
á allmörgum heimilum uppvaxandi fólk, —
stálpuð hörn og unglingar, sem aðal heimilis-
störfin hvíla lítið eða ekkert á, og hefði ]>ví oft
allgóðan tíma til að sinna öðru. En menningin
er búin að kippa frá þvi þeim hollu viðfangs-
efnum, sem hin fjölþætta tóvinna veitti, og enn