Nýtt kvennablað - 01.10.1959, Side 3

NYTT
KVENNABLAD
20. árganiur.
6. tbl. - Október - 1959.
jQcLtmity at ág.
Fæst af því, sem sagt er um mig, er satt. Margir
halda því fram af mikilli þrákelkni, að ég sé leikkona
og sé alltaf að leika. Það er þýðingarlaust fyrir mig
að reyna að hagga þessari skoðun. Þar að auki hef
ég verið kölluð „tígrisdýrið". Það er í sjálfu sér einkar
laglegt viðurnefni, og það vekur athygli.
Tígrisdýrið er falleg skepna. En hvers vegna var
farið að kalla mig þessu nafni? Ég held, að það hafi
í fyrstunni verið af því, hvernig hreyfingar minar voru
á leiksviðinu. Síðar fékk nafnið aðra merkingu, og mér
hafa verið eignaðar alls konar vammir og skammir.
Eftir MARIU CALLAS.
FramtíSardraumar.
Ég get varla sagt, hvenær mér varð ljóst, að ég vildi
verða fræg söngkona. Ég hef alltaf haft yndi af tón-
list, síðan ég man fyrst eftir mér. Þegar ég var barn,
vonaði ég alltaf, að ég yrði einhvern tíma mikil söng-
kona, en börn eiga alltaf einhverja drauma.
Ég vissi sjálf, að ég hafði fallega rödd, hitt sá for-
sjónin um. Ég byrjaði að syngja þegar ég var þrettán
ára. Ástæðan til þess að ég hef aldrei komið fram nema
í aðalhlutverki, er sú, að mér hefur aldrei verið boðið
annað.
Á heyrendurnir.
Ég veit ekki að lrvaða leyti ég er öðruvísi en annað
fólk. Þó að það sé ef til vill broslegt, er það satt, að
ég hef aldrei gert mér ljóst, hvað ég er orðin. Ég get
ekki metið sjálfa mig, og leiðinlegast er það, að ég get
ekki heldur sjálf dæmt um söng minn.
Ég hef aðeins fundið einstaka sinnum, að ég hef
sungið regluléga vel. Ég get aldrei sagt um það með
vissu, hvort frammistaða mín hefur verið frábær, og
það gerir mér oft gramt í geði. Það kann að virðast
fjarstæða, en samt er það svo, að jiegar áheyrendum
mínum finnst ég hafa innt af hendi mikið afrek, þá
er ég ekki alltaf á sama rnáli og þeir. Þegar þannig
stendur á, verð ég feimin og vandræðaleg, er fólk þvrp-
ist að mér til þess að óska mér til hamingju og slá mér
gullhamra.
En stundum hefur komið fyrir, að þegar ég hef
fundið, að söngur minn hefur verið betri en nokkru
sinni fyrr, þá hafa móttökur fólksins verið allt öðru
vísi. Mér finnst það leyndardómsfullt, og oft hvílir
j)að á mér eins og mara. En kaldhæðnislegt er það, að
ef maður gerir allt svo dásamlega, að það virðist full-
komið, þá er það ekki hin mikla list. Því er eins farið
með málverk. Það kann að virðast fullkomið að öllu
NÝTT KVENNABLAÐ
1