Vilji - 01.12.1927, Síða 8

38
YIL J I
nota þetta tækifæri. Skrifið um það, sem ykkur liggur
á hjarta og verið ósmeykir þó skoðanir ykkar falli ekki
saman við álit hinnar eldri og „reyndari“. Látið þá
hnipra sig inn í sína „reynslu“-skel, hrista þar höfuðin
og krossa sig, það gerir ekkert til, minnist, að
„fylgi hún ])jer einhuga hin aldraða sveit,
þá ertu á vegi til grafar“.
Verkefni eru nóg fyrir hendi og „Viljinn“ er til.
Ef þið aðeins hafið „Viljann“ í hinni almennu merkingu,
]>á er vel, þá er ísinn brotinn, þá geta menn orðið varir
við, að til er æska í landinu, æska, sem á áhugamál og
hugsjónir og hefir dug og þor til þess, að láta „lúður
gjalla“. X-
Æskan.
Æskunnar vorblær fer víða,
og vekur menn deyfðinni frá.
Hún elskar hið bjarta og blíða,
og berst fyrir seiðandi þrá.
Lífsfjörið leiftrar und hvörmum.
Hún leitar að óþektri strönd;
hún svífur á örlagaörmum,
um ónumin, töfrandi lönd.
Hún þýtur um sterkknúða strauma,
sem stjórnað af forlögum er.
Og fegurstu framtíðardrauma
hún felur í skauti hjá sjer.
Hún leitar hins göfga og góða,
og geymir hin fegurstu orði
Og ótalmargt á hún að bjóða,
sem ei fæst við konungsins borð.