Vilji - 01.12.1927, Blaðsíða 12

42
VILJI
nema 7, afklæddi hann sig og- hugsaði með örvæntingu
um framtíðina, þangað til hann sofnaði.
Er hann vaknaði aftur var liðið að hádegi. Hann
klæddi sig í snatri og nú sá hann skyndilega ráð til að
minka hælaskekkjuna. Hann kipti tveimur leðurplötum
neðan af, síðan hjelt hann til miðdegisverðarins, ljettur
í spori og fanst sem framtíðin væri mikið bjartari en
áður.
Á aðfangadag hitti hann einn af bekkjarbræðrum
sínum. Hann gekk með honum heim og fjekk þar kaffi
og kökur og að því loknu röbbuðu þeir saman þar til
klukkan var langt gengin sex. Þá fór Kjartan að týgja sig
til ferðar. Bekkjarbróðir hans gekk með honum út og
spurði hann, hvar hann yrði um jólin. Er hann heyrði, a'i
það væri nú ekki beint ákveðið, bauð hann honum að
koma til sín þann fyrsta og svo skyldi hann koma eins
oft og hann vildi, hann skyldi það ósköp vel, að honum
myndi leiðast ]>ar eð hann væri einn síns liðs hjer í
bænum.
Kirkjuklukkurnar tóku að hringja, tónarnir liðu
hægir og hátíðlegir um loftið og fyltu hjarta hans fögn-
uði. Hann ijet berast með fólksstraumnum til kirkjunnar.
Messan var búin. Kjartan gekk ósjálfrátt heim tii
sín. Hann var í angurværu skapi. Hann var að hugsa
heim í sveitina. Hann sá föður sinn og móður sitja við
jólaborðið með yngri börnunum og jólatrjeð uppljómað
á gólfinu. Nú varð hann að setja einn upp í súðarher-
berginu og láta sig dreyma að hann væri með í gleðinni,
sem alstaðar ríkti.
Honum brá eigi lítið í brún, er hann opnaði her-
bergisdyrnar. Inni var alt hreint og fágað og það skíð-
logaði í ofninum. Á borðinu lá böggul) og kassi. Nafn
hans var ritað á hvorutveggja.
Hann svifti umbúðunum utan af, og varð sem steini
lostinn af undrun er hann sá innihaldið, skyrta, bindi og
ljómandi fallega nýja skó.