Vilji - 01.12.1927, Blaðsíða 14

44
VIL JI
Menn af ættstofni þeim, er vjer erum komnir af,
höfðu sjeð ísland í fyrsta sinni.
Hundrað ár eru liðin.
Skógarnir fögru, er áður prýddu landið, eru nú
að.miklu leyti horfnir, en nú blasa einnig við reisulegir
bóndabæir, tún, engi og jafnvel akrar.
Hraustlegir menn í litklæðum ríða um hjeruð, og
glampar á skildi þeirra og önnur vopn. Allir stefna að
sama stað, við stórt vatn á Suðurlandsundirlendinu. —
Þangað er þegar kominn múgur og margmenni. Búðir
eru reistar og búist þar um, ]jví að þar á að halda fyrsta
alþingi íslendinga, hinnar ungu, sjálfstæðu þjóðar. Gull-
öld fslendinga er hafin.
Enn eru liðin sex hundruð og tuttugu ár. Reisulegt
höfðingjasetur blasir við oss. Hópur manna kemur út og
leiðir með sjer þrjá bandingja, og er einn aldurhnig-
inn.. Flestir af vörðunum eru danskir, því að nú ráða
Danir lögum og lofum í landinu og eru í þann veginn
að svifta hinn síðasta sjálfstæðisfrömuð, Jón biskup Ara-
son, lífi. Sjálfstæði þjóðarinnar er farið vel allrar ver-
aldar, og feðranna frægð er fallin í gleymsku og dá.
Enn eru liðin þrjú hundruð sjötíu og sjö ár, og
nú erum vjer hjer saman komin og lítum yfir ]>að, sem
á daga lands vors hefir drifið síðan 1550. Nú er land
vort orðið fullvalda ríki eftir mikla baráttu, og mun
]>að mest að þakka ]>jóðhetjunni frægu, Jóni Sigurðs-
syni. Blessuð sje minning hans.
Við, sem hjer erum stödd í kvöld, erum öll á þroska-
skeiði, og áreiðanlegt er, að að minsta kosti einhverjir
okkar eiga eftir að eiga ]>átt í stjórn ættjarðar vorrar
um ókomin ár.
Elskum ættjörðu vora, virðum hana og reynum að
efla sjálfstæði hennar í öllu.
ísland var sjálfstætt, kúgað og undirokað, og aftur
sjálfstætt. Kúgað og undirokað má það aldrei aftur
verða. Berjumst því fyrir velferð og fram]>róun ætt-
jarðar vorrar, og mörkum djúp spor framfara í sögu