Saga - 1992, Blaðsíða 373

RITFREGNIR
371
meira. Fjölmargar töflur eru í bókunum sem unnar eru upp úr margs konar
heimildum. í fyrsta bindi vantar stundum fyrirsögn og heimildir við töflurn-
ar, en í síðari bindum er unnt að lesa úr þeim án þess að fletta upp í texta, og
er það til fyrirmyndar.
Hluta af ritverkinu hefur Friðrik unnið undir leiðsögn kennara við Háskóla
Islands. Fyrst skrifaði hann BA-ritgerð undir leiðsögn Bergsteins Jónssonar,
og er sá þáttur hluti af fyrsta bindi. Löngu síðar tók Friðrik einstaklingsverk-
efni hjá Sveinbirni Rafnssyni, og er það landbúnaðarþáttur annars bindis. Þá
skrifaði hann ritgerð fyrir Gísla Gunnarsson sem kom að góðum notum við
samningu sögunnar. Loks skrifaði hann cand.mag.-ritgerð undir leiðsögn
Gunnars Karlssonar, og er það betri hlutinn af þriðja bindinu. Af fimm ára
námi til cand.mag.-prófs í sagnfræði við Hl hefur Friðrik varið rúmlega ári í
sögu Ólafsfjarðar. í Ijósi þess að mjög margir sagnfræðingar hafa lagt stund
a byggðarsögu að námi loknu við Háskóla Islands er ekki óeðlilegt að spyrja
hvort kennsla í byggðarsögu mætti vera markvissari við háskólann!
Byggðarsaga er ein leið til að kenna börnum sögu og átthagafræði. í ljósi
þess hefði mátt stíla hluta af sögu Ólafsfjarðar fyrir unga lesendur, eða hrein-
lega að vinna upp hefti um átthagafræði sem hefði getað nýst í sögukennslu
' Ólafsfirði. Þar mætti t.d. byggja á niðurlagi þriðja bindis. KennarinnFriðrik
G. Olgeirsson yrði ekki í vandræðum með það og væri mjög áhugavert að sjá
slíka tilraun.
Stíll Friðriks er einfaldur og skýr og þægilegur aflestrar. Á stöku stað hefði
mátt bæta orðalag, en að jafnaði rennur textinn auðveldlega. Textinn er lipr-
ari í tveimur síðari bindunum.
Höfundur hefur lagt áherslu á að vinna úr frumheimildum ýmiss konar,
sérstaklega skjalasöfnum, og gerir það grundvöll ritsins mjög traustan. Einn-
'8 hafa verið tekin viðtöl við á annan tug heimildarmanna og þannig hefur
otiklum heimildum verið bjargað úr munnlegri geymd. Fjölmargir heimild-
armenn hafa ritað höfundi bréf og eru þau einnig notuð. Margar ramma-
gminar með afmörkuðum frásögnum lífga upp á söguna. Ég hefði viljað sjá
oteira af slíku, því þar er fjallað um atburði á frjálslegri hátt en jafnan í text-
ar|um og heimildirnar tala sjálfar.
Aftast í bókunum eru skrár; tilvísana- og heimildaskrár, myndaskrá og í
s'ðasta bindinu er auk þess nafnaskrá fyrir öll þrjú bindin. í fyrsta bindi er
shjölum, prentuðum heimildum og viðtölum skellt saman en í síðari bindum
eru skrárnar aðskildar, eins og vera ber. í fyrsta bindi vantar víða tilvísanir í
Waðsíður.
Hér vantar ekkert nema atriðisorðaskrá og er það reyndar mjög bagalegt í
sv° vönduðu verki. Ef fræðimenn vilja safna dæmum um þróun ákveðinna
niáIaflokka af öllu landinu og bera saman þá eru atriðisorðaskrár bráðnauð-
synlegar. Ef við lítum á þjóðarsöguna sem summu allra byggðarsögurita um
Lveðna málaflokka þá tefur það sagnaritara að hafa ekki atriðisorðaskrár. í
Pessu tilviki er það einnig erfiðara þar sem millifyrirsagnir í stórum köflum
eru fáar. Frágangur er allur góður og mega Ólafsfirðingar vera stoltir af
Pn8gja binda verki sínu. Hægt er að fá ritverkið í sérstakri öskju.
Magnús Guðmundsson