Organistablaðið - 01.12.1977, Síða 24

mennirnir, Markús Snæbjörnsson og Sigurður Bachmann. Og þá
sat þar sýslumaður Barðstrendinga, danskur maður, Fisher að nafni,
með þremur skírnarnöfnum, en ég er búinn að gleyma þeim nema
því fyrsta, sem var Adam. Flann var um þessar mundir nýfluttur
þaðan.
Fisher sýslumaður þótti nokkuð einkennilegur maður í háttum,
talaði illa og bjagurt íslenzkuna. En sagður var hann gáfaður, og
sérstaklega ábyggilegur í peningasökum. Frábær snillingur að leika
á slaghörpu. En iíklega mikið góðmenni og friðsamur með afbrigð-
um.
En nú var Fisher sýslumaður alfarinn frá Patreksfirði, og fluttur
til Danmerkur. Fíafði hann fengið þar embætti eftir ,,útlegðina“ á
lslandi.
Ekki veit ég hvort hið fullorðna fólk á Eyrum hefur saknað hans.
En vel hefðu börnin þar mátt sakna þeirra hjóna, því þau voru sér-
staklega barngóð. Og á hverjum jólum héldu þau jólatrésskemmtun
fyrir börn kaupstaðarins, og buðu þangað jafnt börnum fátæka
fólksins og hins ríka. Jólatrésskemmtanir voru alveg ný fyrirbrigði
þar um slóðir í þá daga. Og fannst fólki stórmikið til þessara
skemmtana í sýslumannshúsinu koma. Við, úti í sveitinni, höfðum
lítið af þeim að segja, að öðru leyti en því, að stundum bárust til
okkar tómir jólatréspokar þaðan. Póttu okkur þessir pokar hin
mestu gersemi. Allavega litir, með slíkum dýrindis glansandi mynd-
um, að aldrei höfðum við slíkar áður litið. Á skemmtunum þessum
var mikill gleðskapur, söngur, dans og hljóðfærasláttur, þar sem
sýslumaðurinn sjálfur var í essinu sínu við slaghörpuna. Var mikið
af þessu látið. Og ekki furða! Pví slíkir slaghörputónar höfðu aldrei
fyrr svifið um sali Patreksfjarðar.
Frú María var sögð frjáls gjörða sinna. Og heimilið á Vatneyri
var slíkt, að þangað voru allir velkomnir. Gestrisni, gleðskapur,
söngur og hljóðfærasláttur — Marta, elzta dóttir Bachmanns, lærði
á slaghörpu hjá Fisher, — voru þar til reiðu, samfara innileik í
viðmóti.
(Sigurðar Arnason: Með straumnum. —Rv. 1950).
24 ORGANISTABLAÐIÐ