Organistablaðið - 01.10.2000, Blaðsíða 20

Organisiablaðið
vicensis undir stjórn Harðar Áskelssonar sem
var fulltrúi íslands. Með kórnum sungu ein-
söngvararnir Jónína G. Kristinsdóttir, sópran,
Marta G. Halldórsdóttir, sópran, og Gísli
Magnason, tenór og Matej Sarc lék með á óbó.
Ekki var laust við að maður hefði smá fiðring í
maganum eftir að hafa hlustað á þessa frábæru
kóra frá Finnum, Dönum og Norðmönnum,
einnig var maður svolítið kvíðinn fyrir aðsókn-
inni, þar sem auðséð var að fólk var farið að
þreytast. En allar áhyggjur voru óþarfar. Kirkj-
an var full af fóiki og kórinn og aðrir flytjendur
fóru á kostum. Kórinn notfærði sér hljómgun
hússins og notaði ýmsar uppraðanir sem gáfu
góða raun og hver þumlungur kirkjuskipsins
hljómaði með. Kórinn hóf tónleikana með lagi
Þorkels Sigurbjörnssonar Heyr himna smiður
þar næst kom verk eftir Oliver Kentish Tum
The Unto Me (Davíðss. 25: 16-20), þá kom
Requiem Jóns Leifs, síðan söng kórinn verkið
Tignið Drottin eftir Jón Hlöðver Áskelsson
með texta úr Davíðssálmum, og þá var komið
að Maríuversi Atla Heimis Sveinssonar og tón-
leikunum lauk síðan með verki Johns A.
Speight Sam’s Mass. í þessu verki blandar
John saman latneskum messutexta við þrjú
ljóð eftir William Blake (1757-1827). Þegar
tónleikunum lauk ætlaði fagnaðarlátunum
aldrei að linna og þurfti kórinn að syngja auka-
lag og var það einsdæmi á þessu móti, þetta var
eini kórinn sem var krafinn um aukalag. Haft
var á orði að þessi kór syngi frá hjartanu og
sönggleðin hefði hrifið fólkið með. Víst er það
að maður fann strax í upphafi tónleikanna að
kórinn hafði hrifið alla með og að heyra þakk-
irnar og klappið hjá þessum ca 700 áheyrend-
um yljaði íslendingunum um hjartarætur og
voru þeir stoltir af þessu framlagi FÍO.
Að þessum tónleikum loknum hófst 3. fyrir-
lestraröðin. Þar flutti Kjartan Sigurjónsson er-
indi í flokknum sem fjallaði um hvað skeður ef
söngurinn þagnar. Þarna fluttu fulltrúar
frænda okkar einnig erindi um safnaðarsöng-
inn í heimalöndum sínum og greinilega voru
ýmsir hræddir um að fólk væri að hætta að
syngja á meðan aðrir töldu að almennur söng-
ur væri að eflast í sínu landi. Kynntar voru að-
ferðir sem höfðu verið prófaðar í ýmsum söfn-
uðum til að fá fólk til að syngja með. Menn
töldu ýmsar ástæður íyrir hnignandi söng og
sýndist sitt hverjum. Þarna skiptust menn á
skoðunum og tók salurinn einnig þátt í umræð-
unum.
Annað forvitnilegt efni var fundur með Knut
Nysted sem var veitt heiðursverðlaun á þessu
móti. Nysted er fæddur 1915 og hefur hlotið
ýmsan heiður á ævinni og verið útnefndur
heiðursdoktor við fjölda háskóla í ýmsum
heimsálfum fyrir framlag sitt til norskrar og
Norrænnar tónlistar, bæði sem tónskáld og
stjórnandi. Hann er einn af fáum Norrænum
tónskáldum sem eiga verk sem stöðugt eru
flutt um víða veröld.
Samtímis fyrirlestraröðinni fóru fram tón-
leikar í Klettakirkjunni þar sem flutt var verk-
ið New Hope Jass Mass frá 1978 eftir Heikki
Sarmanto. Flytjendur voru Klemetti-Opiston
kamarikuoro, stjórnandi Matti Hyökki, Heikki
Sarmanto Ensemble, Maija Hapuoja, sópran,
Juhani Asltonen, flauta og tenórsaxafónn,
Heikki Sarmanto, píanó, Pekka Sarmanto,
kontrabassi og Matti Koskiala, trommur.
Klukkan 18.00 var enn safnast saman í Dóm-
kirkjunni og nú voru það orgeltónleikar.
Orgel kirkjunnar er smíðað af dönsku orgel-
smiðunum hjá Marcussen & Son 1966. Orgelið
hefur fjögur hljómborð og fótspil og samtals 57
raddir, og 1024 kombinasjónir, mekaniskan
20