Morgunblaðið - 23.11.2009, Side 16

16 Umræðan
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. NÓVEMBER 2009
Í ÖLLUM þessum
hræðsluáróðri hefur
þessu embætti tekist
vel til við að hræða
fólk í bólusetningu,
menn koma orðið
hræddir, taugaveikl-
aðir og með aukinn
hjartslátt í bólusetn-
ingu. Reyndar hafa
fjölmiðlar algjörlega
farið eftir þessum
sérstöku áróð-
ursleiðbeiningum, líklegast beint í
samráði við embættið, þ.e.a.s. allt-
af einhverjar stórar fyrirsagnir
með stórum tölum, alltaf mynd
þar sem verið er að sprauta
o.s.frv., eða sprautu sem að-
alsvarið við þessari flensu. Þetta
embætti passar sig sérstaklega á
því að minnast ekki á D-vítamín í
þessari áróðursherferð. Aðal-
atriðið virtist vera að koma með
stórar tölur, eða, um 50 þúsund
manns eru sýktir, það má greini-
lega ekki benda þessu sýkta fólki
á D-vítamín, eða á D-vítamín sem
fyrirbyggjandi ráðstöfun gegn
svínaflensu. En það er eitthvað
sem margir erlendir umhyggju-
samir læknar benda fólki á.
Læknar eins og t.d. John Cannell,
Thomas O’Bryan, Joe Prenderg-
ast hafa gert í mörgum erlendum
fjölmiðlum og fræðigreinum.
Eins og áður segir hefur
hræðsluáróðurinn einkennst af því
að ýkja tölur heldur betur. Allt
frá byrjun í Mexíkó þar sem blóð-
sýni voru síðar meir ekki tekin og
allt fyrirfram dæmt sem svína-
flensa. Í Bandaríkjunum ýktu
menn tölur sýktra stórlega þannig
að í Alaska var talið að um 722
manns væru með þessa flensu en
síðan reyndust ekki vera nema 1%
af 722 sýkt og 5% með aðra flensu
en svínaflensu og 93% af 722 ekki
með flensu. Í Georgíu var talað
um að 3.117 væru sýktir, en af
þessum 3.117 reyndust ekki nema
2% sýkt, 1% með aðra flensu og
97% af þessum 3.117 manns ekki
með flensu. Frá Úkraínu er mað-
ur að heyra að það sé einhver
óþekkt veiki að breiðast út, er
hefur verið nefnd Baxter-plágan
(Bioweapon), en 22 eru hins vegar
skráðir með svínaflensu. Síðan
eru menn fljótir að notfæra sér
tilvik þegar fólk hef-
ur látist vegna
margra ólíkra alvar-
legra sjúkdóma og
fyrir áróðurssakir
nefna þeir bara
svínaflensu eins og
dæmin sanna. Eins
og dr. G. Buchvald
segir: „bólusetning
eru viðskipti byggð á
hræðslu“.
Lítið um gögn og
upplýsingar
Margir læknar eins
og Laurence J. Murphy eru á því
flest fólk nái sér ágætlega eftir
svínaflensuna, en Laurence segir
þetta bóluefni ekki hafa verið
prófað nógu oft. Fólk sem farið
hefur í þessa bólusetningu hér-
lendis fær ekki neinar upplýs-
ingar af viti, hvað þá gögn í sam-
bandi við aukaverkanir og
sjúkdóma er geta komið upp eftir
bólusetningu? Aðalatriðið virtist
vera að fá fólk til að trúa því að
bóluefnið sé allt í lagi, skrá fólkið
og sprauta strax. Það er ekki
heldur hægt að fá þarna nein
gögn um að þetta bóluefni hafi
verið prófað eða rannsakað hér,
hvað þá gögn sem segja eitthvað
til um innihaldið? Sennilega
vegna þess að menn eru hræddir
um að fólk myndi hætta við bólu-
setninguna strax ef það sæi þessi
nöfn, styrkleika og magn, eins og
t.d. 10,69 mg af Squalene, 11,86
mg af topheherol og 4,86 mg af
Polysorbate 80 eða nöfn eins og
aluminum adjuvant, Daronrix,
formaldehyde og thimerosol
(kvikasilfur).
Sjúkdómar sem
ekkert er sagt frá
Almenningi er ekkert sagt frá
þessum beinu tengslum á milli
squalene-hákarlalýsisins í bólu-
efninu og hinar svonefndu persa-
flóa-hermannaveiki (Gulf War
syndrome) er læknar eins og t.d.
Viera Scheibner, Rima Laibow,
Joseph Mercola, Ilya Sandra
Perlingieri og fleiri læknar hafa
varað við og sagt, að ef þessu lýsi
(squalene) er sprautað inn í fólk,
má það reikna með að fá þessa al-
varlegu persaflóa-hermannaveiki
þ.e.a.s. gigt, höfuðverk, minn-
isleysi, svima, þunglyndi, útbrot
og svefntruflanir svo eitthvað
nefnt. Það verður að segjast eins
og er að margir læknar bæði í
Sviss og á Írlandi mótmæltu
þessu bóluefni frá GlaxoSmit-
hKline og vildu ekki sjá þetta
bóluefni með squalene-lýsi, en við
íslenska þjóðin keyptum þetta
sennilega vegna þess að það var
mun ódýrara og/eða vegna þess
að sóttvarnarlæknir sjálfur var
svo að segja einn um ákvörðun á
þessu bóluefni.
Á sínum tíma í Bandaríkjunum
var squalene-lýsið tekið út af
lyfjaskrá og mátti ekki nota það
af fyrrgreindum ástæðum. Það
sem ég hef heyrt menn óttast
mest við þetta bóluefni og svína-
flensuna er Cytokine-stormur er
getur fengið líkaman til að ráðast
á sjálfan sig við að reyna losa sig
við vírusinn – þannig að hann
eyðileggur eigin lungu innyfli og
sjúklingurinn kastar upp blóði,
eða eins og átti sér stað hjá þess-
um hermönnum er höfðu verið
bólusettir áður en spánska veikin
(H1N1) kom árið 1918.( http://
www.pandemic-flu-guide.com )
Mönnum er heldur ekki sagt
neitt frá guillain-barré syndrome
taugaveikisjúkdómi er gæti kom-
ið upp hjá fólki, þó að þetta hafi
eitthvað verið í umræðunni ætti
að vera skylda að skýra frá
þessu. Árið 1976 létust 25 manns
eftir bólusetningu gegn svína-
flensunni eða mun fleiri en af
flensunni sjálfri, en um 4.000 mál
komu upp varðandi Guillian-
Barré taugaveikisjúkdóminn
gegn bóluefnafyrirtækjum, en nú
eru mörg þessara bóluefnafyr-
irtækja búin að látið semja sér-
stök lög fyrir sig, þannig að ekki
er lengur hægt að lögsækja og/
eða krefjast skaðabóta ef eitthvað
kemur upp.
Það sem Landlæknis-
embættið segir ekki frá
Eftir Þorstein Sch.
Thorsteinsson » Síðan eru menn fljót-
ir að notfæra sér til-
vik þegar fólk hefur lát-
ist vegna margra ólíkra
alvarlegra sjúkdóma og
fyrir áróðurssakir nefna
þeir bara svínaflensu
eins og dæmin sanna.
Þorsteinn Sch.
Thorsteinsson
Höfundur er formaður Samstarfs-
nefndar trúfélaga fyrir heimsfriði.
KVENNASÁTT-
MÁLI Sameinuðu
þjóðanna (samningur
um afnám allrar mis-
mununar gegn konum)
var samþykktur af alls-
herjarþingi Sameinuðu
þjóðanna fyrir þrjátíu
árum. Sáttmálinn
skuldbindur aðildarríki
SÞ til að vinna gegn
hvers kyns mismunun
gegn konum, hvort sem er af pólitísk-
um, félagslegum, efnahagslegum eða
menningarlegum toga. Aðildarríkjum
er þannig gert að tryggja konum
jafnrétti með lögum, auk þess að taka
á hinum undirliggjandi félagslega og
pólitíska ójöfnuði sem viðheldur mis-
rétti milli kynjanna.
Kvennasáttmálinn átti sér langan
aðdraganda en til þess að gera langa
sögu stutta þá var fyrsta kvennaráð-
stefna SÞ haldin í Mexíkó sumarið
1975. Á ráðstefnunni varð ljóst að
konur um allan heim mættu misrétti;
að móðurhlutverk kvenna og fé-
lagslegar aðstæður sköpuðu hindr-
anir og því þyrfti að tryggja sér-
staklega réttindi kvenna. Í kjölfar
ráðstefnunnar var ákveðið að áratug-
urinn 1976-1985 yrði helgaður mál-
efnum kvenna og að hafin yrði vinna
við að semja sérstakan réttindasátt-
mála kvenna. Sáttmálinn var tilbúinn
1979 og er í honum að finna allt það
sem var til umfjöllunar í Mexíkó
ásamt ýmsu fleiru.
Íslendingar undirrituðu sáttmál-
ann á annarri kvennaráðstefnu SÞ í
Kaupmannahöfn sumarið 1980 en
hann var ekki staðfestur af Alþingi
fyrr en 1985, eftir mikinn þrýsting frá
kvennasamtökum. Þau vildu ekki
senda íslenska sendinefnd á þriðju
kvennaráðstefnu SÞ í Naíróbí í
Kenía, undir lok kvennaáratugar SÞ,
án þess að sáttmálinn hefði öðlast
gildi á Íslandi.
En hver er staðan í dag þegar þrjá-
tíu ár eru liðin frá samþykkt kvenna-
sáttmálans? Sáttmálinn hefur verið
staðfestur af 186 ríkjum heims en
framkvæmd hans er víða áfátt. Í nær
öllum ríkjum og svæðum heims má
þó merkja að skref hafa verið stigin í
átt að jafnrétti kynjanna. Enn er á
brattann að sækja því
þessi árangur hefur ver-
ið ójafn og kynja-
mismunun er enn út-
breitt fyrirbæri þó svo
að munur sé á stigi og
birtingarmynd kynja-
misréttis eftir heims-
svæðum. Konur um all-
an heim hafa ekki sama
rétt og aðgengi og karl-
menn að auðlindum,
tækifærum og pólitísk-
um völdum. Milljónir
kvenna þjást vegna fá-
tæktar og kynbundins ofbeldis. Það
sem vekur ekki síst athygli við að
skoða kvennasáttmálann nú 30 árum
síðar er hvernig sumir málaflokkar
virðast hafa staðið í stað eða jafnvel
farið aftur eins og t.d. mansal og
vændi sem virðist aldrei hafa verið
meira en einmitt í dag.
Til þess að ná viðvarandi árangri
og umbótum og til þess að tryggja að
skuldbindingar sem gerðar hafa verið
gagnvart konum þessa heims nái
fram að ganga þarf ekki aðeins póli-
tíska skuldbindingu heldur einnig
fjármagn og samvinnu ólíkra aðila.
Þrátt fyrir að 30 ár séu liðin frá gerð
kvennasáttmálans er enn brotið á
grundvallarmannréttindum kvenna á
degi hverjum víða um heim. Kvenna-
sáttmáli SÞ er eitt helsta verkfæri
UNIFEM – Kvennasjóðs SÞ í vinnu
sinni að bættri stöðu og réttindum
kvenna um heim allan. Sú skuldbind-
ing sem felst í undirritun sáttmálans
af hálfu stjórnvalda hvers ríkis er að-
göngumiði UNIFEM auk fjölda fé-
lagasamtaka innlendra og erlendra
að starfi í viðkomandi landi. Þess
vegna er kvennasáttmálinn öflugt og
mikilvægt tæki í baráttunni fyrir
jafnrétti karla og kvenna.
Kvennasáttmáli
Sameinuðu
þjóðanna í 30 ár
Eftir Margréti
Rósu
Jochumsdóttur
Margrét Rósa
Jochumsdóttir
» Þrátt fyrir að 30 ár
séu liðin frá gerð
kvennasáttmálans er
enn brotið á grundvall-
armannréttindum
kvenna á degi hverjum
víða um heim.
Höfundur er þróunarfræðingur
og félagi í UNIFEM á Íslandi.
MAÐUR verður
næstum klökkur við
lestur svargreinar
formanns bæjarráðs
Reykjanesbæjar,
Böðvars Jónssonar,
til oddvita minnihlut-
ans í bænum um fjár-
mál bæjarins. Böðvar
lítur á svar oddvitans
sem „tilræði við bæj-
arstjórann Árna Sig-
fússon“. Heldur
finnst mér formaðurinn nota stór
og þung orð, og áburður af þessu
tagi hreint er ekki sæmandi manni
í hans stöðu. Þetta myndu margir
kalla að leiða umræðuna út í öfgar.
Formaður bæjarráðsins kallar
eftir málefnalegri umræðu í lok
greinar sinnar, þó lítið hafi nú far-
ið fyrir henni í fyrrihlutanum. Til-
efni þeirrar greinar sem bæj-
arráðsformaðurinn nú svarar, er
áður birt grein bæjarstjórans í
Morgunblaðinu sem hann nefndi
„Tvöföld skilaboð“ og var svar-
grein til Ólafs Thordersen bæj-
arfullrúa, sem upphaflega í þessu
greinaflóði öllu hafði
dirfst að koma inn á
fjármál sveitarfé-
lagsins og marg-
umrætt bréf sem sveit-
arfélaginu hefur borist
frá eftirlitsnefnd með
fjármálum sveitarfé-
laga. Ólafur hafði verið
svo ónærgætinn að fá
birta grein sína á
tveimur stöðum á svip-
uðum tíma, þ.e. í
Morgunblaðinu og
staðarblaðinu Víkurf-
réttum. Þarna þótti
bæjarstjóranum Ólafur vera að
senda tvöföld skilboð. Er furða að
erfitt sé að eiga í málefnalegri um-
ræðu við slíka menn?
Sú nefnd sem fjallar um fjármál
sveitarfélaga hefur hingað til ekki
haft það til siðs að senda út bréf
til þeirra er vel hafa staðið sig og
hrósa þeim sérstaklega, heldur tal-
ið ástæðu til að senda þeim bréf
sem í verri málum eru. Og í því
sambandi litið til þeirra reikninga
sem bæjarfélögin sjálf hafa lagt
fram. Og litið þá sérstaklega til A-
hluta bæjarsjóðs sem velflest
sveitarfélög hafa haft sem metn-
aðarmál að halda innnan ramma
fjárlaga sveitarfélaganna. Böðvar
dregur upp í grein sinni að síðast-
liðið ár sé ekki að marka, þá hafi
kreppan riðið yfir og önnur áföll
eins og taprekstur á Hitaveitu
Suðurnesja spilað stóra rullu í
uppgjörinu. Það er rétt hjá honum.
En hann gætir þess líka vandlega
að nefna ekki, að nánast und-
antekningarlítið hefur meirihluti sá
sem bæjarstjórinn hefur farið fyrir
frá upphafi ferils síns í bænum
ekki náð að skila hallalausum
bæjarsjóði. Eina undantekningin
er árið 2005 þegar hagnaður bæj-
arsjóðs að teknu tilliti til fjár-
magnsliða var heilar 87 milljónir
króna. Enda naut bærinn þá ennþá
arðs af Hitaveitu Suðurnesja, sem
meirihlutinn hefur nú selt í burtu.
Þrátt fyrir einbeittan vilja
flestra til að líta jákvætt á þá
stöðu bæjarsjóðs sem við blasir, er
það því miður ekki auðvelt. Enda
sjá það flestir sem á annað borð
vilja sjá að fjárhagsstaða bæjarins
er ekki góð. Tekjur bæjarins til
næstu ára hafa verið veðsettar fyr-
ir lánum, m.a. til hafnarinnar, sem
varla fær lán lengur til að standa
undir afborgunum af þeim lánum
sem á henni hvíla. Það er rétt hjá
formanni bæjarrráðs Reykjanes-
bæjar að skemmtilegra væri að
fjalla stöðugt um alla þá góðu hluti
sem eiga sér stað í bænum okkar,
um menningu og listir og mannlífið
almennt. Því þrátt fyrir allt finnst
okkur flestum sem hér búum vænt
um bæinn okkar og erum tilbúin
til að leggja talsvert á okkur fyrir
hann. Og við viljum öll sjá hér
blómlegt mannlíf dafna til fram-
tíðar. En til þess að svo geti orðið
verða undirstöðurnar að vera
traustar. Það þarf hins vegar ekki
að líta á alla umræðu um málefni
bæjarins sem „tilræði við bæj-
arstjórann“, sem flestir vilja vel,
heldur kannski frekar sem vinsam-
legar ábendingar. Því vinur er sá
er til vamms segir.
Vinur er sá er til vamms segir
Eftir Hannes
Friðriksson » Það þarf hins vegar
ekki að líta á alla
umræðu um málefni
bæjarins sem „tilræði
við bæjarstjórann“
Hannes
Friðriksson
Höfundur er innanhússarkitekt.
MÉR FANNST ég fá frekar kald-
ar kveðjur frá hæstvirtum heil-
brigðisráðherra í velferðarstjórn
Jóhönnu Sigurðardóttur 14. nóv-
ember þegar hún ætlar að fara að
taka Grænlendinga í aðgerðir á lið-
um. Ég er nú búin að bíða í fleiri
mánuði, sárkvalin og kemst ekki út
úr húsi, eftir slíkri aðgerð. Svörin
sem ég fæ eru að engar aðgerðir
séu í gangi.
Hvernig væri nú að hæstvirtur
heilbrigðisráðherra fengi hæstvirt-
an fjármálaráðherra til að opna
ofurlitla smugu á kassanum svo ég
og fleiri verðum ekki að bíða mán-
uðum saman eftir aðgerðum áður
en farið er að hjálpa upp á Græn-
lendinga? En kassinn sá arna er
sennilega harðlæstur nema þegar
fara á í viðræður til að koma okkur
inn í ESB eða borga Icesave.
SVANBJÖRG
SIGURÐARDÓTTIR,
húsmóðir.
Kaldar
kveðjur
Frá Svanbjörgu Sigurðardóttur
BRÉF TIL BLAÐSINS