Skólablaðið - 01.02.1956, Qupperneq 18

- 97 -
bara að flýta sér að verða stór, og fara
að heiman og fara á einhvern bát. Ekki
bát eins og "Þorð” og "Suluna", heldur
bát að sunnan sem veiddi mikið. - Það
er allt svo miklu betra fyrir sunnan.
Það sagði jóna, og hun hafði verið þar.
Næsta morgun var engin bræla. Allir
urðu léttari í spori, og einhver sagði, að
sér hefði verið sagt að einhver bátur
hefði séð torfu. Konurnar fóru að at-
huga, hvort síldarpilsin væru í lagi og
síldarsvipurinn minnkaði á andlitum
þeirra. Þær fór að dreyma um að fá að
neyta krafta sinna við bjóðin, um bjartar
nætur við heimskautsbaug. Öll fegurð
þurfti í þeirra augum að standa í sam-
bandi við síld.
En klukkan varð tvö, og hun varð þrju
án þess að nokkur ný síldarfregn bærist.
Á fjórða tímanum fór að dimma aftur,
og bátarnir fóru að tínast inn undir kvöld-
ið. - Bræla aftur! Konurnar sáu nu, að
þær höfðu keypt alltof dýran mat í morg-
un, en börnin fóru aftur ut í poll að leika
síldveiðar. Áhyggjufullir heimilisfeður
fengu sér smásnafs, það var hressandi,
og það birti yfir öllu. Það var engu að
kvíða - kannske kæmi síldin seinna.
Þ. Þ.
COGITO-ERGO SUM, frh. af bls. 95.
sannmenntaðs manns er vissulega, að
hugsun hans er frjáls, hann tekur sjálf-
stæða afstöðu til sérhvers máls, en lætur
ekki leiðast af blindri bókstafstru og
kreddudýrkun. Hann óttast ekki að gagn-
rýna það, sem miður fer umhverfis hann,
hvort sem þær misfellur skrifast á reikn-
ing kommunisma eða kapítalisma. Hann
myndar sér sjálfstæðar skoðanir um líf
og tilveru og lætur ekkert aftra sér frá
að halda þeim skoðunum fram. Og hann
berst ótrauður fyrir hverju því mali, er
til framfara horfir, en gegn afturhaldi,
einræði og hvers kyns kreddufári.
Vera má að slíkir menn séu fáir á
vorum dögum. En þeir eru til, og þeir
eru ljós heimsins í dag, þótt jón Hanni-
balsson kalli þá "draumavingla" og velji
þeim önnur hæðileg heiti í barnalegu
trúarofstæki sínu. Á slíkum mönnum,
boðberum frjálslyndis, víðsýnis og frels-
is, getur mannkynið byggt von sína um
farsælt líf á fagurri og auðugri jörðu.
jón Hannibalsson er ungur maður.
Hann mun væntanlega verða langlífur í
landinu og ugglaust eflast stöðugt að
vizku og andlegum mætti alla ævi sín.
Ég vona að maður, sem hlotið hefur
slíka framtíð, verði ekki haldinn
blindri kreddutrú allt sitt líf; vonandi
á hann sér skjótrar undankomu auðið úr
helgreipum þröngsýni og ofstækis.
£
Cfirm iyia/(y'OCjeroM&
REGN
Re gn.
Regn í sálu minni.
Regn á hattinum mínum.
Regn, já regn, já mikið regn,
já afskaplega mikið regn.
Regn á götunni.
Regn í sálu minni.
Regn.
VIÐ HÖFNINA
Skipið fór. Annað skip fór.
Þrjú skip fóru. Fjögur skip fóru.
Þrjár naktar stúlkur dönsuðu
á kolahrúgunni.
Þögn í sálu minni. -
Dagur.
NON VITAE.........
G. Norland í 5.-B. : Af hverju þurfum
við að leggja svona mikla
áherzlu á óreglulegu sagn-
irnar ?
Pétur Ómar : Af því það er svo erfitt
að læra þær.