Skólablaðið - 01.03.1958, Blaðsíða 13

133
V
Inni í kofanum lá gamli maðurinn endi-
langur á ruminu, svaf fast og dreymdi
undarlega drauma.
Honum fannst hann vera staddur í stor-
borgs há og stor hus voru á allar hliðar.
Hann var í fylgd með manni og konu, og
þau flýttu sér öll sem mest þau máttus
einhver ógn vofði yfir þeimP sem þau
voru að flýja0 Göturnar voru mannlausar,
husin mannlaus, allir voru farnirs flúnir
upp til fjalla. Skyndilega bar skugga á
þaus stórt hringlaga flugfar sveif yfir
höfðum þeirras með einhverju dularafli
voru þau dregin upp í það„ Lítill maður
með illgirnisglott á vörum tók á móti
þeim.
- Við náðum þeim„ Þessum bölvöldum
mannkynsins, þessum tortímurum þjóðar
minnar. Og hann dró upp þrjá litla hluti,
lítið stærri en eldspýtustokka og sýndi
þeim„ Þau horfðu öll sem steini lostin á
hlutina, en svo varð þeim litið á borgina,
sem fjarlægðist og minnkaði óðum.
- Og nú„ hélt litli maðurinn áfram og
beindi máli sínu að gamla manninum,
mun ég sýna þér hvernig þú tortímdir
minni þjóð„ Og sem hann hafði þetta
mælt, fleygði hann einum hlutinum út„
Andartaki síðar sást ógurlegur blossi, og
þar sem borgin hafði áður verið, breidd-
ist út þykkt og stórt reykský„
- Þó að þessi sprengja dugi til að
drepa allt líf á hálfum hnettinum, þá mun
ég samt fórna annarri sprengju í viðbót,
ekki til þess að drepa allt líf á hnettin-
ums heldur til að kynna hin djöfullegu
drápstæki þín fyrir þjóð þinni„ í sömu
andránni sáu þau yfir víðlenda völlus sem
voru kvikir af fólki, þangað höfðu allir
flúið„ Litli maðurinn fleygði annarri
sprengjunni út„
- Þá eruð þið þrjú eftir, sagði hann
og ieit illgirnislega á náföl andlit þeirra.
- Ykkur ætla ég skemmtilegri örlög„
Þið munuð erfa jörðina - alla.
Nu svifu þau yfir sandauðnum og
hrjóstrugum, stórgrýttum eyðimörkum.
- Hér bjó þjóð mín áður og ræktaði hér
frjósama akra„ En helgeislar sprengju
þinnar hafa farið um landið. Nú færðu
tækifæri til þess að bæta fyrir allt þaðs
sem þú hefur eyðilagt.
Horfin í húmið
mínum sjónum.
Einn
sit eftir„
Hvað er mitt líf ?
Hljómkviða - án tóna
bíll - án hjóla.
Heyrirðu
til míns
mitt örvæntingaróp.
Ós þú ástin mín eina„
ég held ég fari að hátta.
Mig dreymir þig ef til vill
í nótt.
Flugfarið lenti úti í miðri eyðimörk-
inni og litli maðurinn skildi þau eftir
í nöpru kuldagjóstrinu. Þau horfðu á
loftfarið lyftast til himins, hærra og
hærra. „ „ „ Allt í einu féll lítill hlutur
niður úr því„
Svo varð ógurleg sprenging „ „ . . „
Þeir stóðu á barmi gryfjunnar, sem
hafði myndast þar sem kofi gamla
mannsins hafði verið og horfðu á for-
ugt lækjarvatnið safnast í poll á botnin-
um„
- Jæja, sagði einn þeirra, - nú gerir
karlfauskurinn okkur ekkert mein, þó
að hann kunni að hafa einhver drápstæki
undir höndum og ....
- Þið hefðuð heldur átt að fara að
mínum ráðum, greip annar fram í„
- Það hefði verið fengur í að taka
hann heim með okkur sem óhrekjandi
sönnun um líf hér„
- Hættið þessu rifrildi, við skulum
heldur fá okkur eitthvað að éta, sagði
sá þriðji og kveikti sér í sígarettu,
Þeir gengu af stað til loftfarsins.