Skólablaðið

Árgangur

Skólablaðið - 01.03.1958, Blaðsíða 18

Skólablaðið - 01.03.1958, Blaðsíða 18
- 138 - STÚLKA öslar snjóinn í flýti. Hun þarf að fara ýmsar krókaleiðir, því að enginn er vegurinns fyrr en komið er ut á aðalbrauto Nu sér stulkan strætisvagn koma, Hún tekur til fótanna, eys upp snjónum ofan í stígvélin sín og starir á vagninn, eins og hún ætli með því að hindra hann í að komast á biðstöðina á undan henni. En - hann sigrar. Hun sér hann renna fram hjá, rétt þegar hún er að komast á stöðina. Hún mænir í örvæntingu á vagninn, en það ber engan árangur. Hann nemur ekki staðar. Stúlkan stendur eftir, öll í hnipri. Hún er ekki beinlínis ásjáleg, úlpuhettan niðri í augum, hendurnar á kafi í vös- unum og nefið eldrautt af kvefi. Það er kalt, myrkt, hvasst. Það er skammdegi. Hana ! Loksins kemur næsti vagn, sem drattast með snigils hraða niður á torg. Þar byrja hlaupin að nýju. Loks kemst hún niður í skóla og æðir að framdyr- unum, vot í fæturna, en dyrnar eru læstar. Hún þýtur að bakdyrunum, opnar og skýzt inn - í kuldann. Hitaveitan er í ólagi. Það komst sandur inn í rör, sem heita vatnið renn- ur eftir inn í húsið, og þess vegna er ekki nema hálfur hiti á miðstöðinni. Stúlkan fer úr úlpunni í einu hendings- kasti. Hárið hefur ýfzt og fötin komin í óreiðu, en hún má ekki vera að því að hugsa um það. Hún ber að dyrum, opnar og gengur inn í stofuna. Þar sitja nemendur og stara frosnum augum fram fyrir sig. En augu kennarans eru þrjátíu gráðum kaldari en þeirra, því að hann kemur úr hlýrri kennarastofu. Þess vegna safnast kuldinn allur fyrir í augunum. Stúlkan sezt í sæti sitt, nær í fjarvist- arskrána, sem er sú óhreinasta og snjáðasta í öllum skólanum, og merkir "S" við nafnið sitt. Svona líður dagurinn. Kuldinn er "ódrepandi". Nemendur sækja sér yfir- hafnir og sitja brátt allir í úlpunum inni. Brátt verða þeir ásáttir um að biðja um frí það, sem eftir er dagsins, en það ber engan árangur. Loksins er síðustu kennslustund lokið og nemendur geta farið heim. Stúlkan þurrkar af töflunni, tekur ó- hreinu skrána, fer með hana upp á skrifstofu, fer í úlpuna sína og fer svo ut í kuldann - úr kuldanum. Hún bíður niðri á torgi í tuttugu mín- útur eftir vagninum, fer svo með hon- um heim á leið og fer út á biðstöð- inni með töskuna undir hendinni, hett- una niðri í augum og hendurnar í vös- unum. Hún verður þó að draga þær upp úr öðru hverju til þess að ýta hárinu aftur undir hettuna, -þegar það flækist fyrir andlitið. Síðan gengur hún niður götuna og horfir á rokið þyrla snjónum, svo að hann stígur ti^narlega hátt til himins. Svo opnar hun dyrnar heima hjá sér og fer inn. Hið sama byrjar enn hina næstu morgna, og hitaveitan er alltaf í ólagi í skólanum. Nú eru flestir nemendur orðnir veik- ir af kulda og eru heima. Stúlkan situr í skólastofunni enri að nýju, og kennarinn stendur við kennara- stólinn og kennir. Nú starir stúlkan ekki lengur frosnum augum fram fyrir sig, heldur brostnum. Hún er gaddfreðin. Kennarinn segir : "Út með hræið ". Þegar það hefur verið fjarlægt, horfir hann freðnum augum fram í auða stofuna og segir: "Jæja, áfram, þetta dugir ekki. Við verðum að klára "pensúmið" fyrir vorið". Líkið.

x

Skólablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skólablaðið
https://timarit.is/publication/782

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.