Skólablaðið - 01.03.1958, Blaðsíða 27

- 147 -
sambandið milli þeirra væri því ekki gott
og sagði að verzlunarmenn sæti um pilta
sem skrattinn um sál manns. . .
Guðmundur Helgason fann að því hjá
Bjarna, að hann hefði sagt að sambandið
milli pilta og emb.manna væri ekki gott og
sagði að ómögulegt væri að halda slíku
fram, þar sem einmitt emb. mennirnir
gangi piltum að nokkru leyti í foreldra
stað.
Jón Stgr„ sson. . . sagði að Bjarni Pálss.
hefði ekki tekið rett samband pilta við
emb. menn að sínu áliti og að sér fyndist
sjálfsagt að emb.m. líti niður á piíta eins
og t.a. m. piltar niður á "dónana" og setti
alla þessa flokka í proportion á þennan
„ ✓ emb.menn skólap. „ ,
hatt : ~TT--TT~ = T'----— °g að piltar
skolapiltar donum
stæði því fyrir neðan emb.menn sem dónar
stæði fyrir neðan pilta.
10. NÓVEMBER 1912
"Er hjónabandið samkvæmt íslenzkum
lögum hið heppilegasta fyrir þjóðfélags-
skipunina? "
Frams.m. Sig. Bl.
Flutti hann langt og skírt erindi í þessu
máli; skýrði hann frá, hversu margskonar
hjónaband væri leyfilegt samkvæmt ís-
lenzkum lögum ( c : tvennskonar kirkju-
legt og borgaralegt) og ennfremur hvernig
því væri háttað víða ut um hinn menntaða
heim. Sagði hann, að það væri títt, t.d. í
Ameríku, að maðurinn og konan gerðu
samning með sér til fárra ára, er svo væri
uppsegjanlegur með svo.og svo miklum
fyrirvara, ef annar málsaðili æskti þess. . .
En líka var minnst á ýmsa galla, er
þessu gætu verið samfara. T.d. minni
ástuð, heimilisrækni og ef til vill siðferði
o„s„frv.
KÆRA BORIN FRAM A FUNDI
18. apríl 1915
"Síðan las Sigurður Grímsson upp kæru
á hendur Gunnari Benediktssyni ut af því
að Gunnar hafði rifið kvæði ur Huldu eftir
sjálfan sig, ásamt kvæðisbroti eftir annan
mann. Var ræða hans á þessa leið ;
Háttvirtu félagar !
Ég býst við að þið hafið allir orðið var-
ir við gust þann, sem nu því nær á svip-
stundu hefir þotið um félagslíf vort. Ég
býst við þvís að ykkur muni öllum vera
ljóst að hér er að gjörast í. félagi voru
sá viðburður, sem krefst þess að athygli
manna sé vakandi og gætni þeirra, dóm-
greind og samvizkusemi óbrjáluð. Það
er ábyrgðarhluti að dómfella meðbræður
sína fyrir yfirsjónir þeirra. En ábyrgðin
er innifalin í mörgu. Eins og þaö getur
verið glæpsamlegt og vítavert að fella
harða dóma yfir sakamönnum, eins er
það og einnig hættulegt og vítavert að
dæma þá vægt fyrir afbrot sín, bæði
sjálfra þeirra vegna, samtíðarinnar og
eftirkomenda. Hér, sem annarsstaðar,
er meðalhófið bezt - en það mun vera
vanratað. En góður vilji og óspjölluð
rettlætistilfinning eru beztu skilyrðin til
þess að geta leyst af hendi jafnmikið
vandaverk og vér eigum að ráða til lykta
í dag. Enda er það von mín, að þeir
menn, sem taka munu þátt í ráðstöfun
þessa máls, láti eigi sitt eftir liggja til
þess að veita réttlætinu fulltingi sitt.
Ég kem hér fram fyrir hönd "Framtíð-
arinnar" með kæru á hendur einum af
félagsbræðrum vorum, Gunnari Bene-
diktssyni, fyrir að hafa í fullu heimildar-
leysi rifið blað upp úr "Huldu" ljóðabók
félagsins. Á þetta blað var skrifað kvæði
eftir hann sjálfan, og auk þess brot af
kvæði eftir annan mann, - sem var verð-
launað í vetur af félaginu. -
Ég saka Gunnar því um að hafa að
vettugi virt þær skyldur, sem á honum
hvíla, sem félagsmanni, saka hann um
að hafa lítilsvirt félagið í heild sinni, auk
þess sem hann hefir framið skemdir á
ritum þess, sem fengið hafa að vera óá-
reitt allt fram til þessa. Á þessum
grundvelli óska ég að Gunnar verði dæmd-
ur án æsinga og reiði og án öfgakendrar
viðleitni til þess að verja þessar gjörðir
hans..."
Síðan skýrir og rekur Sigurður sögu
þessa máls. „ „ . Þá er Sigurður hafði
lokið ræðu sinni, talaði Stefán Stefánsson
með tillögu, sem hljóðaði svo : "Fundur-
inn ályktar að lýsa yfir því, að Gunnar
Benediktsson hafi ráðið á félagið og rifið
blað úr kvæðabók þess, "Huldu" án til-