Skólablaðið - 01.11.1958, Blaðsíða 8

- 36 -
ÁRSÆLL MARELSSONj 4.-B:
RITNEFND blaðsins og bekkjarbræð-
ur hafa þrábeðið mig um að rita nokkur
orð í málgagn okkar til að kynna mig
fyrir öðrum nemendum skolans.
Ég féllst á þetta fyrir eindregnar éskir
félaga minna, þo að ég hefði haft lengi í
hyggju að gefa sjálfur ut blað.
Kæru skolasystur og bræður.
Ég heiti Ársæll Marelsson og er oreglu-
legur nemandi í 4. bekk B. Foreldrar
mínir eru heiðarlegt alþýðufolk, en bua í
sárri fátækt. Vinn ég oft á daginn til að
létta undir með aðstandendunum. Svipar
mér því um margt til ýmissa kennara
skélans, eins og þeir lýsa sjálfum sér í
skola. Fátækir, vinnandi utan skólatíma,
lærandi um nætur og eigi óvitlausir.
Sökum þess, hve óreglulega ég sæki
skóla, gefst mér lítill kostur á að kynn-
ast ykkur, kæru félagar. Mun ég því
reyna að lýsa hér, hvaða persóna býr
að baki nafninu, Ársæll Marelsson.
Hverjum manni er nauðsynlegt að
eiga sér takmark til að stefna að. Mitt
takmark er að geta sagt með réttu :
M. S. I. C. S. T. I. M. En það utleggst:
Mens sana in corpore sano, that is me.
Eins og menn sjálfsagt muna, er orðtak
þetta tekið beint ut ur munni eins af
spekingum fornaldarinnar, og hefur fátt
verið betur sagt.
Með þetta markmið fyrir augum hóf
ég nám hér í skólanum. Ég hef nú
kynnzt vinnubrögðunum hér í stofnuninni
lítillega. Hefur það gefið mér byr undir
báða vængi. Tel ég víst, að M. S.I. C.S.
T. I. M. verði að veruleika fyrri hluta
ársins 1961.
Ein er sú námsgrein, sem ég ann
mest. Það er söngurinn. Læt ég engan
tíma fram hjá mér fara. Fátt er betur
fallið til að göfga sálina en söngur.
Má líkja söngkennaranum við smið, sem
mótar sál vora með hamri sínum. Leik-
fimi æfi ég af kappi. Eigi má skilja
líkamann útundan. Að vísu sé ég ekki
gagn þess að stökkva aftur á bak yfir
hestinn, en þetta sýnir bara, hve stutt
ég er kominn á braut minni til hins
eilífa skilnings.
Þessar tvær námsgreinar eru þær
merkustu. Þær sæki ég að staðaldri.
Ég mæti í hina tímana, þegar mér sýn-
ist og þegar ég hef tíma til. Það
skyldu fleiri gera. Eigi ósjaldan kem
ég í stærðfræðitíma. TÓk ég fyrir nokkr-
um dögum allgott próf í þeirri grein.
í efnafræðitíma kem ég ekki. Óttast ég,
að ég muni falla í svefn og særa kenn-
arann. Gaman þykir mér að koma í
málatíma við og við„ en gæti þess að
koma eigi of oft, svo að ég fái ekki
leið á námsgreininni.
í enskutíma til Guðna þori ég ekki fyrir
mitt litla líf að koma. Ég hef stundum
kíkt á gluggann í hurðinni, þegar þessi
óttalegi maður er að framkvæma heila-
þvott með meiru á aumingja strákunum.
Þangað inn færi ég aldrei óvopnaður.
Latína hefur alltaf legið opin fyrir mér.
Tel ég víst, að ég mundi slá öll met í
bekknum, ef ég skrifaði tímastíl, og
komast upp í 1.
Kæru skólasystur og bræður, eruð þið
enn þá vakandi ?
Mér er svo hræðilega mál að létta af
hjarta mínu, en ég á fjarska bágt með
að gera það með munninum.
Einn af mörgum komplexum mínum er,
sem sé, minnimáttark. ( einnig innilok-
unarhræðsla síðan mamma lokaði mig
inn í klæðaskápnum, þegar ég var óþæg-
ur og ég er schizotym eða kleyfhugi
o. m. fl„ )„
Ný ég nasirnar, naga neglurnar, klóra
Frh. á bl.s. 38.