Skólablaðið - 01.11.1958, Blaðsíða 23

- 51
er, stefna allir pólýhistorar að því að vita
sífellt minna og minna um meira og meira,
unz þeir vita ekkert um allt. Er Maðurinn
þegar kominn nokkuð áleiðis á þeirri braut.
ÞÓ hefur hann t. d. lagt nokkra stund á
fagrar listir og litteratur. Eigi stendur
hann þó enn jafnfætis fremstu virtuósum
og listamönnum í þessum greinum .Píanó-
forte og flautuleikur Mannsins er þannig
með slíkum eindæmum, að meyjar fá vart
yfirliði varizt af undran og aðdáun. Það
er því ekki að ástæðulausu, sem hann hefur
hlotið viðurnefnið "bræt".
Sigurður meðtók leikfimiáhugann í 3.
bekk, eins og svo margt annað, og hefur
síðan tekið svo miklum framförum í
greininni, að furðu sætir. Þegar Sig-
urður þreytir leikfimi sem óðast, eru
utlimir hans á að líta sem þvottur á
snúru í snörpum sviptibyljum, svo
sem þeir mega sanna, sem barið hafa
augum.
Eða svo sem segir í kvæðinu :
síðan. Silkibuxur bar Sigurður, upprunn-
ar í Kínlandi, en hásokka úr Húnavatns-
sýslu. Gekk nú kappinn fyr Baldvin og
flutti honum drápu.
Teygir hann sig af meginþrótt
fætur ber hann átta ótt.
(Þess skal þó getið til að forðast mis-
skilning, að Maðurinn hefur ekki nema
tvo fætur sem aðrir menn. ) Sigurður
er mat-Maður svo mikill, að dæma-
laust er, og tekur svo hreystilega til
matarins, að spjöllum veldur á mönn-
um og mannvirkjum. Hefur hann þann
hátt á kökuáti, að hann hrýður trog og
stampa unz þrotin eru eða upp gengur
sömu leið.
IV. Um Mannsins forfrömun og ævintýr.
Víkur nú sögu til Belgíá suður.
Situr þar að ríkjum konungur sá ríkur og
spakur að viti, er Baldvinur heitir. Hafði
hann fregnir af afrekum Sigurðar og fýsti
að kynnast af eigin raun persónuleik hans
og andríki. Bjó hann af því tilefni höfuð-
borg sína höllum miklum og glæstum.
Bjóst Sigurður nú til suðurfarar. Gekk
hann á fund Baldvins við fríðu föruneyti.
Er meelt, að Sigurður hafi verið svo búinn
við það tækifæri, að hann var í tvennum
duggarapeysum undan Jökli, svellþæfðum.
Hafði önnur verið í eigu Stjána b'láa, en
hina hafði Hákon í Haga. sent Sigurði. Þar
utanyfir steypti Sigurður skikkju úlfgrárri.
Þá skikkju hafði Ðjingis Khan sent Snorra
Sturlusyni, en Snorri hafði borið skikkjuna,
er hann var veginn. Var gat á skikkjunni