Skólablaðið - 01.11.1958, Blaðsíða 9

- 37 -
I Þ A K A , frh. af bls. 35.
völdin og vildu fá að flytja safnið upp á
loft„ Þessu var þó ekki sinnt fyrr en nu
fyrir skömmu, að skriður komst á málið
vegna félagsheimilisins, og var safnið loks
flutt í vetur, eins og áður er sagt, í vist-
leg husakynni á Iþökulofti.
Gildi íþökusafnsins fyrir nemendur
skólans verður seint ofmetið. Allir hugs-
andi nemendur hafa lært að hagnýta sér
þann nægtabrunn skemmtunar og fróðleiks,
sem þar er að finna á bókum. Þar geta
menn aflað sér fróðleiks um áhugamál sín,
svo sem bókmenntir, myndlist, leiklist,
íslenzk fræði, stærðfræði, eðlisfræði,
nátturufræði, mannkynssögu, heimspeki,
skák o. s.frv. , og oft um leið fengið kær -
komið tækifæri til að sannreyna og auka
tungumálakunnáttu sína, sem öllum mennta-
mönnum er nauðsynleg, hvaða sérgrein
sem þeir leggja stund á. "Blindur er bók-
laus maður", segir máltækið. Sá, semles
ekki bækur og það góðar bækur, er eins og
blindur maður. Hann reikar um í eilífu
myrkri fáfræði hleypidóma og hjátruar.
III. Félagsheimilið.
Árið 1929 var stofnað eins konar fé-
lagsheimili nemenda í íþöku. Þá var bóka-
geymslu skólabókasafnsins breytt í lestr-
arsal, þar sem nemendur gátu sinnt lex-
íum sínum jafnframt því að notfæra sér
bókasafnið. Þá voru einnig gerð herbergi
á íþökuloftinu, sem áður hafði verið ónot-
að. Þar var teflt, spilað o. s.frv. Þetta
fyrirtæki mun þó ekki hafa orðið langlíft,
því að litlar sögur fara af því, og skápar
skólabókasafnsins munu samkvæmt munn-
mælum ekki hafa verið opnaðir frá því um
1937 þar til nu í vetur, er safnið var flutt
burt.
Á síðasta skólaári kom fram su hug-
mynd að stofna félagsheimili fyrir Mennta-
skólanenemdur í íþöku. Átti þessi stofnun
að venja menn af kaffihusasetum og öðrum
ósiðum, sem sífellt færast í vöxt. Tillaga
þessi hlaut mjög góðar undirtektir, bæði
meðal nemenda og hjá skólayfirvöldum.
Vegna drengilegs stuðnings Gylfa Þ.Gísla-
sonar menntamálaráðherra varð unnt að
hefjast strax handa um framkvæmdir, og
eru þær nú langt komnar. Að sjálfsögðu
stofnuðu nemendur nefnd til að stjórna
verkinu. Var hun vatni ausin og skírð
Félagsheimilisnefnd. Hugmyndin er, að
Iþökuloftið verði í baðstofustíl. Þar verð-
FRÁ FÉLAGSHEIMILISNEFND
Eins og öllum er kunnugt, hefir nú
verið opnað Félagsheimili Menntaskóla-
nema í íþöku. Ber það fyrst og fremst að
þakka einum manni, Gylfa Þ.Gíslasyni,
menntamálaráðherra. Hann átti hugmynd-
ina að breytingu íþöku í félagsheimili nem-
enda og beitti sér fyrir því, að þær breyt-
ingar yrðu framkvæmdar. Verður honum
það seint fullþakkað.
Nokkrir nemendur, sem voru í 5„
bekk veturinn 1956- '51, fengu þá um vor-
ið veður af því, að menntamálaráðherra
hefði rætt við Pálma heitinn Hannesson,
rektor um væntanlegt félagsheimili nem-
enda í íþöku. Var þá kosin nefnd innan 5.
bekkjar, og gekk hún á fund Kristins Ár-
mannssonar, rektors, til að ræða málið
við hann. Kvað rektor það hafa við rök
að styðjast, að menntamálaráðherra væri
með einhverjar ráðagerðir á prjónunum
varðandi Iþöku og ráðlagði nefndarmönn-
um að afla sér frekari upplýsinga hjá ráð-
herra sjálfum. Auðólfur Gunnarsson, 5.-
X, gekk síðan á fund hans fyrir hönd
nefndarinnar og spurðist fyrir um fram-
gang þessa máls. Kvað menntamálaráð-
herra það rétt vera, að sér hefði dottið í
hug að gera íþöku að félagsheimili Mennta-
skólanema og kvaðst fús mundu leggja til,
að fé yrði veitt til þess, og einnig væri
gott að vita óskir nemenda í þessu máli.
Skömmu seinna var kosin nefnd nemenda
úr öllum bekkjum, sem átti að koma á
framfæri vilja nemenda um tilhögun Iþöku.
Formaður hennar var Auðólfur Gunnars-
son. Síðan komu saman úti í íþöku mennta-
málaráðherra, húsameistari ríkisins,
rektor, formaður nefndarinnar og fleiri,
sem hlut áttu að máli. Voru allir sam-
Frh. á bls. 52.
ur lesið, teflt, spilað o.s.frv. Niðri
verða seldar veitingar. Þar verður einnig
dansað og ýmsar samkomur haldnar á
vegum nemenda.
Farsæld og gengi félagsheimilisins
er algerlega á valdi nemenda sjálfra. Þeir
geta eyðilagt starfsemi þess, en líklegra
er og æskilegra, að þeir læri að meta það
og nota á réttan hátt, og þá mun það verða
þeim ómetanlegt.
Reykjavík, 20.janúar 1958.
Þorsteinn Vilhjálmsson.