Skólablaðið - 01.04.1959, Blaðsíða 7

NÖPUR vindhviða feykti rauðleitum
gluggatjöldunum til og blómið í glugga-
kistunni titraði og skalf.
Ég lá í rúminu undir glugganum, og það
var hánótt. Herbergið var stórt og mér
fannst eins og þykkir myrkrabólstrar velt-
ust um í því og yrðu stærri og stærri. -
Bókaskápurinn með Osvar Wilde, Þor-
bergi og Pearl S. Buck virtist hallast og
hverfa í óskiljanleik myrkursins.
Ég kúrði mig æ betur undir sængina
og hálfkæfð stuna brauzt fram á varir
mér - það hlaut að ske í nótt. - -
L/íkami minn var rakur og þvalur.
Sængin var óþægilega heit, þrátt fyrir
gustinn, sem barst inn um opinn glugg-
ann. - Þessi gluggi var annars leiðin-
legur. AUtaf lagður þykkri móðu, sem
enginn vissi hvaðan kom, og útsýni
ekkert nema húsþök og reykhiífar. -
Hugsanir mínar snérust eins og vind-
mylla. Koddinn var rakur af svita og
tárum. Ég velti mér til og frá, reyndi
að liggja á maganum, á bakinu - en fann
enga ró, enga hvíld. - A ég að gera
það - eða á ég ekki að gera það ?
Það hlýtur að ske einhverntíma, hvers
vegna ekki núna? - Nei, það skal aldrei
verða. Slappaðu af, þú ert að kvelja
sjálfa þig að ástæðúlausu, vertu róleg. -
öþolandi tilbreytingalaust tikk-takk
vekjaraklukkunnar hljómaði í kyrrðinni.
Ég reyndi að loka eyrunum, en slögin
voru eins og klukkur kirknanna.
Hvers vegna skyldir þú ekki verða
gróðafíkn annarra að bráð, eins og aðr-
ir ? Þetta gera aVLir, jafnvel mamma -
nei, það var sama, ég skyldi láta það
vera. Ég, ég gat ekki verið eins og
allir aðrir.
Brennheit löngunin æsti sérhverja
taug líkama míns, það hlaut að kvikna
í að lokum. -
Bjáni, reyndu að hugsa um afleiðingarn-
ar. Hættu þessari vitleysu. -
Jafnvel það þyrfti enginn að vita það.
r ra.uninni var það spennandi og fínt.
Tilheyrði það ekki tilgangsleysi lífsins
að reyna að vera ekki eins og aðrir?
Ég veit ekki, hvað klukkan var, þegar
ruglingslegar hugsanir mínar tóku loks
enda og svefninn miskunnaði sig yfir
mig, ef til vill hefur hún aðeins verið
tvö, ef til vill fjögur. -
- Vekjaraklukkan hringdi og vakti
mig all óþyrmilega. Höfuðið var blý-
þungt og hárið stóð í allar áttir. Samt
staulaðist ég svefndrukkin fram í eldhús-
kytruna og horfði sljóum augum á grá-
leita morgunskímuna, sem lagði inn um
gluggann. - Ég þvoði mér lauslega og
hitaði vatn.
Ég var rétt sæmilega vöknuð, þegar
ég fékk mér kaffibolla - - - og kveikti
mér í fyrstu sígarettunni.
Sólveig Einarsdóttir.
BLEKSLETTUR, frh. af bls. 166.
leikur, eins og hefur viljað brenna við í
Bandaríkjunum. Þess vegna virðist mér
ekki samrýmanlegt að hafa bæði akadem-
iskt frelsi og "lausleg" próf, enda tíðkast
slíkt ekki í háskólum, a. m. k. ekki í
Evrópu og því yrðu nemendur að sætta
sig við allsherjarpróf eftir hvert nám-
skeið. Um hitt má svo deila, hvernig
gefa skuli einkunnir fyrir þau próf.
Róttækar breytingar á skólakerfinu eru
annars orðnar mjög aðkallandi, en það
skyldu menn gera sér Ijóst, að þær verða
aðeins hálfkák eitt, á meðan ekki er byggt
nýtt skólahús, þar sem aðstaða öll yrði
miklu betri til kennslu og náms.
Ein er sú hvimleið árátta margra kenn-
ara þessa skóla, sem bæta þarf úr og
bæta má úr, ef viljinn er fyrir hendi, en
þar á ég við hin sífelldu skyndipróf, sem
eru að æra margan nemandann. Þessi
ófögnuður truflar allt eðlilegt, reglubund-
ið nám, og er ein aðalorsök hins marg-
umrædda námsleiða og kemur nemendum
þar að auki að mjög takmörkuðu gagni.
Væri áreiðanlega miklu betra fyrir alla
aðila, að höfð væru jóla- og miðsvetrar-
próf með nægu upplestrarfríi og kennarar
bólusettirgegn áráttu þessari eða skyndi-
prófasýki.
Þ. V.