Morgunblaðið - 18.02.2010, Blaðsíða 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. FEBRÚAR 2010
✝ Stella Olsen fædd-ist í Keflavík 21.
febrúar 1946. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í Kópa-
vogi 9. febrúar 2010.
Foreldrar hennar
voru Þóra Gísladóttir,
húsmóðir í Keflavík,
frá Eskifirði, f. 21.7.
1916, d. 12.6. 1995, og
Ole Olsen, sjómaður í
Keflavík, frá Toftum í
Færeyjum, f. 8.3.
1908, d. 13.6. 1979.
Systkini hennar eru
Ragnar Olsen, f. 10.12. 1940, Rakel
Olsen, f. 17.1. 1942, og Jónína Ol-
sen, f. 23.7. 1952.
Stella giftist Birgi Ólafssyni lög-
reglumanni, f. 4.2. 1967. Birgir
fæddist í Hafnarfirði 8.11. 1942.
Foreldrar hans voru Ólafur Frí-
mannsson, f. 13.5. 1921, d. 5.5. 1987,
Stella og rak verslunina Drauma-
land í Keflavík frá árinu 1983-1987.
Frá árinu 1975-2004 starfaði Stella
á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja,
m.a. sem skrifstofustjóri og stað-
gengill framkvæmdastjóra. Stella
útskrifaðist árið 1996 sem rekstr-
arfræðingur frá Háskóla Íslands,
var í stjórn JC Suðurnes 1980-1984.
Stella sat í samninganefnd ríkisins
frá árinu 1996-2000 og þá átti hún
sæti í launanefnd Landssambands
sjúkrahúsa frá 2001-2002. Í stjórn
Þroskahjálpar á Suðurnesjum frá
2001-2006. Stella var varaformaður
Fasteigna Reykjanesbæjar ehf.
2002-2004. Stella tók virkan þátt í
starfi Soroptimista og var hún einn
af stofnendum Soroptimistaklúbbs
Keflavíkur 1975. Stella tók þátt í
starfi Landssambands Soroptimista
og var hún í stjórn sambandsins
2007-2009. Síðustu árin starfaði
Stella sem rekstrarfulltrúi hjá fé-
lagsþjónustu Kópavogsbæjar.
Stella verður jarðsungin frá
Keflavíkurkirkju í dag, 18. febrúar,
og hefst athöfnin kl. 14.
vélvirki í Hafnarfirði
og Kristín Sigurð-
ardóttir, f. 10.10.
1921, d. 6.2. 1986,
húsmóðir. Börn Stellu
og Birgis eru 1)
Telma Birgisdóttir, f.
25.11. 1972, versl-
unarmaður, eig-
inmaður Finnur Kol-
beinsson, f. 21.3.
1972, lögfræðingur
og verslunarmaður.
Börn þeirra Ásdís
Ósk, f. 9.8. 1994, Kol-
beinn Birgir, f. 25.8.
1999, og Stella Dís, f. 12.9. 2007. 2)
Snorri Birgisson, f. 1.1. 1984, lög-
reglumaður, sambýliskona Martha
Sandholt Haraldsdóttir, f. 8.4. 1983,
lögreglumaður. Barn þeirra Jenný
Sandholt, f. 21.10. 2008.
Stella starfaði í Bókabúð Kefla-
víkur frá árinu 1965-1975. Þá átti
Mín fyrsta minning um Stellu
systur er úr litlu stofunni okkar á
Vallargötu 19, en þar rogast Stella á
þriðja ári með þungan mjólkurbrúsa
og stóra ausu, hún var í mjólkurbúð-
arleik. Seinna uppgötvaði ég að hún
komst upp með að drekka sjaldan
mjólk og alls ekki hjá ömmu sem
fékk mjólkina hjá Helgu Geirs, hún
hafði beljur. Stellu fannst skárra að
fá mjólk heima því hún var keypt í
kaupfélaginu og þar voru engar belj-
ur.
Helsti leikvangur okkar sem ól-
umst upp á Vallargötunni fyrir góðri
hálfri öld var gatan, bílar voru fáir og
slysahætta því hverfandi. Skemmti-
legast þótti okkur að spila horna-
bolta, fallin spýtan og stolna gullið,
parís af öllum gerðum var líka vin-
sæll og ekki var það leiðinlegt þegar
eldri krakkarnir vildu vera með.
Börn í dag skilja illa hvað gat verið
skemmtilegt að vera til fyrir tíma
sjónvarps og tölvuleikja og án þess
að eiga gsm-síma.
Á Vallargötunni eignaðist Stella
sínar fyrstu vinkonur og vináttuna
við þær ræktaði hún alla tíð. Hún
hafði mikinn áhuga á fólki, hafði
gjarnan frumkvæði að spjalli og
hafði ótrúlegt minni á hagi hvers og
eins, það fylgdi henni allt lífið að eiga
nána vini. Við stríddum henni á að
hún væri forvitin, sem hún vissulega
var, og aldrei talaði hún illa um
nokkurn mann.
Fjölskylda okkar naut heldur bet-
ur góðs af velvilja og umhyggju
Stellu, ungir sem eldri í fjölskyld-
unni soguðust að henni og ófáar sam-
verustundir áttum við á heimili
þeirra Birgis og nutum einstakrar
gestrisni þeirra beggja.
Við Stella vorum nánar vinkonur
en lengst af ævinni var langt á milli
okkar, símtölin áttu því til með að
dragast á langinn, umræðuefnin
voru margvísleg, við töluðum um
börnin okkar, fjölskyldu og vini og
allt sem var efst á baugi. Það var því
ekki skrítið þótt fjölskyldan kallaði
okkur stundum „Tass“ og „Reuter“.
Ég á eftir að sakna þess mikið að
geta ekki lengur hringt í hana þegar
eitthvað brennur á mér. Fyrir rúmu
ári greindist Stella með krabbamein
og var það mikið reiðarslag, hún var
samt ótrúlega bjartsýn og æðrulaus,
þegar maður spurði um líðan hennar
var svar hennar oftast að hún hefði
það gott. Í veikindunum stóð Birgir
eins og klettur við hlið hennar og vék
varla frá henni síðustu mánuðina,
það sama má segja um börnin þeirra,
Telmu og Snorra, meðan Stella gat
verið heima nutu þau frábærrar að-
stoðar heimahjúkrunar Karítas.
Síðustu þrjár vikurnar dvaldi hún
á líknardeild Landspítalans í Kópa-
vogi og átti ég þess kost að vera með
henni og fjölskyldu hennar síðustu
sólarhringana. Það er dýrmætt að
upplifa það einstaka starf sem þar er
unnið, í kyrrþey og mikilli auðmýkt
er þar hlúð að dauðvona sjúklingum
og aðstandendum þeirra með þeim
hætti að engan lætur ósnortinn.
Ég veit að við öll sem þarna vorum
síðustu sólarhringana við dánarbeð
systur minnar munum geyma í
hjarta okkar minninguna um þá frið-
sælu stund, allt hjálpaðist að, jafnvel
veðrið var fallegt og á grasinu fyrir
framan gluggann hennar vappaði
þjóðarfugl Færeyinga, tjaldurinn.
Rakel Olsen (Sissa systir).
Elsku Stella frænka. Okkur finnst
svo erfitt að þurfa að kveðja þig. Eft-
ir erfið veikindi leggur þú af stað í
þína hinstu ferð, mun fyrr en nokkur
gerði ráð fyrir. Það var alltaf gott að
hitta þig, þú tókst öllum sem jafn-
ingjum. Í þínum huga vorum við öll
mikilvæg. Þú hringdir reglulega til
að fá fréttir af fólkinu þínu og varst
einskonar samnefnari fyrir stórfjöl-
skylduna. Þú vissir hvað allir voru að
gera og gast fyllt í eyðurnar hjá okk-
ur hinum.
Þið Biggi opnuðuð heimili ykkar
fyrir okkur Óla þegar við biðum eftir
fæðingu frumburðarins. Ekkert mál
að hafa okkur þótt biðin yrði þrjár
vikur. Þá var eitthvað gott eldað á
hverju kvöldi, því ekki mátti neinn
vera svangur í kringum þig. Þegar
von var á öðru og síðan þriðja barni
var sama upp á teningnum, ekkert
mál að koma og vera hjá ykkur
Bigga, bara eins lengi og þurfti. Þú
hafðir alltaf áhuga á því sem við Óli
og börnin vorum að gera, spurðir
mikið og fylgdist með. Þú komst oft í
heimsókn og þegar við komum í
Keflavík var boðið í mat. Þér fannst
svo gaman að elda og taka á móti
gestum.
Eftir að þú fluttir í bæinn var oft
grillað á Suðurásnum eða dýrindis
kjötsúpa göldruð í stóran pott. Við
eigum mjög margar góðar minning-
ar um þig sem við geymum í hjörtum
okkar. Við brosum gegnum tárin því
það var alltaf stutt í hláturinn hjá
þér. Takk, elsku Stella, fyrir allt sem
þú gerðir fyrir okkur, við eigum eftir
að sakna þín svo mikið.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Við biðjum algóðan Guð að hugga
og styrkja Bigga, Telmu, Finn,
Snorra, Mörthu og börnin. Þeirra
missir er mikill. Hvíl í friði, Stella,
við hittumst aftur seinna.
Sigrún J. Baldursdóttir,
Óli Olsen, Ragnar,
Margrét og Baldur.
Mig langar að skrifa nokkur orð
um eina aðalfrænkuna í fjölskyld-
unni, hana Stellu. Fyrstu minning-
arnar um Stellu eru þegar hún og
Biggi bjuggu í Keflavík við Hring-
brautina, aðeins nokkrum húsum frá
ömmu Þóru í Keflavík. Þegar við
systurnar vorum á ferðalagi með
mömmu og pabba var oft gist hjá
þeim, og vorum við þá aðallega að
leika við Telmu frænku í barbí, og
ekki talað mikið við fullorðna fólkið.
Svo á seinni árum þegar Þóra amma
deyr 1995 þá tek ég mig til og ákveð
að rækta sambandið við ættingjana í
pabba fjölskyldu. Og Stella verður
fyrir valinu. Ég er aðeins að manna
mig upp í heimsókn, þekki hana nú
ekkert mikið, en þá segir mamma að
það sé nú ekki vandamál að heim-
sækja hana Stellu, hún sjái nú alveg
um að tala. Það reynist raunin, enda
bara gaman að heimsækja hana,
endalaust hægt að tala um allt, ekk-
ert og hvað sem er. Svo veturinn
2000 er ég í Ferðamálaskóla Íslands,
þá er ákveðið að skella sér í starfs-
kynningu í Keflavík, og þá bý ég í
viku hjá Stellu og Bigga. Það var
eins og að vera heima hjá sér, og
Stella einstök í eldhúsinu, að prófa
nýjar uppskriftir o.fl.
Stella var líka einstök að því leyti,
að hún var aldrei að láta aldurinn
skipta máli, fór í skóla á seinni árum,
og skellti sér til Möltu eftir fimmtugt
til að læra ensku. Hún var einstök
kona sem vert var að taka sér til fyr-
irmyndar. Einhvern veginn er samt
lífið hverfult, maður sá hana fyrir sér
verða gamla og maður gæti haldið
áfram að heimsækja hana, hún yrði
nokkurs konar önnur amma. En
hennar bíða önnur hlutverk, en eitt
er víst að hennar verður sárt saknað.
Hún og pabbi áttu sérstakt samband
og töluðu saman mikið í síma, og
hittust þau systkinin í Danmörku
fyrir nokkrum sumrum og ekki skal
gleyma ættarmóti í Færeyjum sum-
arið 2008. Hún Stella hefur gengið
undir nafninu „Reuter“ heima hjá
mömmu og pabba, enda hefur hún
verið duglegust við að vera í sam-
bandi við alla í ættinni og flytja tíð-
indi á milli. Þannig að mikill missir
er að henni. Svo skulum við nú hafa
það á hreinu að „Reuter“ var að
sjálfsögðu á Facebook. Og þegar við
Þóra systir heimsóttum hana í Kópa-
voginn þegar hún var orðin mikið
veik var ekki að sjá að þessi eigin-
leiki, að vilja vita allt um alla, væri
nokkuð að missa sín, enda vildi hún
endilega fá að vita hvað litla stelpan
sem ég á að eiga í apríl ætti að heita,
og er ég mjög ánægð að hafa deilt því
með henni. Hún var þá að spyrja um
alla, talandi um að kynið hjá Hönnu
Lísu væri top secret, en hún getur
nú væntanlega fylgst með ennþá bet-
ur núna.
Að lokum vil ég biðja guð að
styrkja Bigga, Telmu, Snorra og
fjölskyldu þeirra í þessari miklu sorg
og missi og ætla ég að sjá hana fyrir
mér skeggræða við Óla og Þóru
ömmu og færa þeim fréttir af okkur.
Karen Olsen, Egill og börnin.
Elsku Stella okkar, nú ertu farin
og líklega ertu komin til ömmu Þóru.
Í okkar huga varst þú einstök mann-
eskja. Hvernig þú tókst á við erfiðan
sjúkdóm lýsir þér kannski best, en
þar var aldrei neina uppgjöf að sjá.
Börnin okkar litu á þig sem ömmu
sína alla tíð, enda aldrei kölluð annað
en amma Stella. Þú varst umhyggju-
söm og úrræðagóð gagnvart okkur
og almennt þeim sem stóðu þér
nærri. Þau voru mörg matarboðin
hjá þér, enda varst þú snilldarkokk-
ur. Þegar leið á sjúkdóminn og þú
gast sjálf ekki borðað eldaðir þú
samt veislumat og bauðst okkur til
þín.
Stella var einstaklega félagslynd,
drífandi og ákveðin. Þessir kraftar
hennar áttu stóran þátt í því að mjög
stór hópur frá Íslandi mætti á ætt-
armót okkar sumarið 2007 í Færeyj-
um. Við elskum þig svo mikið og
vildum ekki að þú færir frá okkur en
þér er greinilega ætlað annað og
meira hlutverk á nýjum stað. Okkur
langar að þakka þér fyrir allt sem þú
hefur gefið okkur. Minningin um þig
mun ylja okkur í framtíðinni.
Elsku Biggi, Telma, Finnur,
Snorri, Martha, Ásdís, Kolbeinn,
Stella Dís og Jenný, Guð gefi ykkur
styrk í ykkar miklu sorg. Hugur
okkar er hjá ykkur.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Agnar, Soffía Berglind Líf,
Grétar Ágúst og Erna Rós.
Það er frekar óraunverulegt að
sitja hér og skrifa minningarorð um
Stellu frænku mína. Hún sem hefur
alltaf tekið virkan þátt í lífi mínu al-
veg frá upphafi, þar sem hún var við-
stödd fæðingu mína. En hún fylgdist
ekki bara með því sem ég var að
gera heldur lét hún sér ekkert
mannlegt óviðkomandi. Mér þótti
hún oft frekar forvitin en síðar áttaði
ég mig á því að þetta var ekkert
nema umhyggjusemi og einstaklega
mikill áhugi á fólki. Ég held að það
lýsi Stellu vel hvernig hún naut sín í
Færeyjum sumarið 2008 þar sem Ol-
sen-fjölskyldan hittist á Toftum,
heimaslóðum afa. Hún þekkti alla
þarna í Færeyjum, vissi hvernig allir
voru tengdir og hvað Færeyingarnir
voru að fást við svona dags daglega.
Hún var svo sannarlega góð að
rækta og viðhalda vina- og fjöl-
skyldutengslum. Eftir að hún flutti í
Árbæinn kom hún reglulega í heim-
sóknir til Keflavíkur og var dugleg
að heimsækja vini og ættingja. Síð-
asta sumar hittum við hana í barna-
afmæli í Keflavík en þá hafði hún
nýtt Keflavíkurferðina og heimsótt
nokkrar vinkonur sínar í leiðinni.
Kári minn komst þá svo skemmti-
lega að orði og sagði: „Það er bara
allt að gerast hjá Stellu.“ En þannig
var hún einmitt, það var alltaf nóg að
gera hjá henni.
Stella var mikil fjölskyldumann-
eskja og var alltaf notalegt að koma í
heimsókn til hennar og Bigga, bæði í
Háholtið og svo síðar í Árbæinn. Ég
man að þegar ég var yngri kom ég
oft í heimsókn til þeirra í Háholtið
eftir æfingar og oftar en ekki fékk
ég dýrindiskvöldmat og svo skutl
heim. Sumarið 2000 fékk ég svo að
búa hjá þeim í Háholtinu og það var
ekki að spyrja að því hve mikil hús-
móðir Stella var, það var alltaf heit-
ur matur öll kvöld. Ég er þakklát
fyrir þann tíma sem ég átti með
Stellu þótt ég hefði viljað hafa hann
lengri. Það er kannski eitthvað til í
því sem hún sagði við mig að ég ætti
nú bara að fara að flytja til Íslands
aftur því ég ætti heima of langt í
burtu. Hingað til hefur mér þótt
frekar stutt á milli en á stundum
sem þessari finnst mér ég of langt í
burtu frá fjölskyldunni.
Elsku Biggi, Telma, Snorri og öll,
innilegustu samúðarkveðjur. Við
vildum að við gætum verið hjá ykkur
á þessum erfiðu tímum.
Hanna Lísa og fjölskylda.
Með nokkrum línum vil ég minn-
ast og kveðja vinkonu mína Stellu
Olsen sem andaðist á líknardeild
LSH í Kópavogi 9. febrúar. Fyrstu
æviárin mín átti ég heima við hliðina
á fjölskyldu Stellu á Vallargötunni í
Keflavík og var reyndar vinkona
Jónínu systur hennar. Síðar unnum
við Stella í áratugi á sama vinnustað.
Við Stella höfum verið með sex öðr-
um konum í saumaklúbbi sem hefur
starfað yfir 40 ár, en hvorug okkar
var þó með frá byrjun. Fyrir utan
smáhandavinnu, spjall og góðar veit-
ingar í klúbbnum afrekuðum við að
bjóða eiginmönnum okkar í tvær ut-
anlandsferðir. Önnur ferðin var til
Færeyja og var hún skipulögð af
Stellu sem átti ættir að rekja þangað
og var ferðin í alla staði frábær.
Stella var höfðingi heim að sækja,
gestrisin, félagslynd, alltaf hress í
góðu skapi og stutt í brosið. Einu
sinni var mikið hlegið í klúbbi hjá
henni þegar komst upp um hana því
bréf var á milli í einni tertunni. En
hún var önnum kafin í vinnunni og
stytti sér leið við undirbúning og
keypti tertubotna og setti á þá, en
gleymdi að taka smjörpappírinn af
öðrum botninum.
Í veikindum sínum sýndi Stella
mikinn dugnað og æðruleysi. Hún
tókst á við erfiðar geisla- og lyfja-
meðferðir og eftirköst þeirra með
því hugarfari að sigra og hún yljaði
sér við tilhugsunina um allt sem hún
ætlaði að gera þegar hún yrði aftur
hress. Eftir að halla tók undan fæti í
veikindum Stellu og sýnt var að með-
ferð skilaði ekki árangri var mér
huggun að sjá hversu umvafin hún
var fjölskyldu, ættingjum og vinum.
Það var mikill gestagangur, oft fullt
hús, alveg eins og hún hafði alltaf
haft það. Olsengengið er gott gengi
þegar á reynir.
Hinn 4. febrúar áttu þau Birgir 43
ára brúðkaupsafmæli og því var
fagnað með kaffi og tertu sem ég
fékk sneið af og Stella, það var sko
ekki bréf á milli! Elsku Stella, ég
þakka samfylgdina. Minningin um
þig er björt.
Erna Björnsdóttir.
Frændi okkar Birgir Ólafsson
fluttist til fjölskyldunnar á Skólaveg-
inum í Keflavík ungur maður og varð
strax eins og stóri bróðir, ljúfur og
góður. Hann var fljótlega kominn
með kærustu upp á arminn, Stellu
Olsen. Frá fyrstu stundu heillaði hún
okkur öll upp úr skónum með nær-
veru sinni og glaðværð. Það var ein-
hver sérstök ára í kringum Stellu,
glettnin, brosið, hláturinn og tilsvör-
in sem gerðu hana einstaka.
Við systkinin höfum oft rætt það
okkar í milli þvílíkt lán það var að
Birgir og Stella skyldu koma inn í líf
okkar. Þau bjuggu í næsta nágrenni
og ólu börnin sín, gullmolana Telmu
og Snorra, upp í faðmi foreldra okk-
ar þeim til ómældrar gleði og
ánægju og hlúðu síðar að þeim í veik-
indum sínum af þvílíkri alúð að aldr-
ei verður nógsamlega þakkað. Við
fráfall Stellu langt fyrir aldur fram
viljum við þakka fyrir allt og vonum
að við getum nú orðið að liði við að
styrkja fjölskylduna í sorg sinni.
Sigríður Harðardóttir,
Valdimar Harðarson,
Auður Harðardóttir.
Á fallegu vetrarkvöldi 9. febrúar
lauk æviskeiði Stellu Olsen, eftir-
minnilegu konunar sem við kynnt-
umst fyrir nokkrum árum þegar
ungur maður úr Keflavík var orðinn
tíður gestur á heimili okkar í Dís-
arási og væntanlegur lífsförunautur
Mörthu dóttur okkar þar kominn.
Allt frá fyrstu stundu urðu þau hjón,
foreldrar Snorra, Stella og Birgir,
eiginmaður hennar, góðir vinir okk-
ar og allar samverustundir með þeim
voru svo skemmtilegar. Við undir-
bjuggum saman útskrift Mörthu og
Snorra og skírnarveislu Jennýjar
o.fl. o.fl., það voru gleðistundir. Það
var alltaf tilhlökkun að hitta Stellu
og Birgi yfir góðum mat, hlátri og
spjalli langt fram á kvöld, þau voru
oft góðir gestir okkar og frábærir
gestgjafar á fallega heimilinu þeirra
í Suðurási.
Þau glöddust alltaf þegar við
„kíktum við“ eins og Stella sagði. Við
Stella Olsen