Morgunblaðið - 19.03.2010, Blaðsíða 4

4 | MORGUNBLAÐIÐ
Þ
að verður líklega mikið um
dýrðir á heimili þeirra
hjóna þegar þessi stóri
dagur rennur upp en þótt
þau séu komin á tíræðisald-
urinn halda þau enn heimili saman.
Gísli fæddist árið 1917 og Álfheiður
árið 1919. Það er því margt óvenju-
legt í lífi þeirra. Gísli var lengi
mjólkurbússtjóri á Höfn og var öfl-
ugur í leiklistarstarfi bæjarins. Hann
er vel þekktur meðal bæjarbúa. Hann
ekur enn um bæinn og kona hans,
Álfheiður, eldar enn fyrir þau.
Mörg prestsverk
Gísli segist muna vel eftir brúð-
kaupsdeginum. „Maður gleymir hon-
um ekki,“ svaraði hann sprækur þeg-
ar blaðamaður sló á þráðinn austur.
„Þetta var 19. maí 1940 á stríðstíma
og ekkert sérstaklega auðvelt að fá
veisluföng. Það voru fjögur pör sem
giftu sig í þessari sömu messu, tvö
börn voru skírð og fjögur börn fermd.
Það voru mörg prestsverkin sem séra
Eiríkur Helgason framkvæmdi þenn-
an dag en athöfnin fór fram í kirkj-
unni á Mýrum í Hornafirði. Þetta var
óvenjulegt brúðkaup því þarna vor-
um við tveir bræður að gifta okkur,
og hjá hinum brúðhjónunum voru það
systur sem voru að gifta sig. Við
þekktumst öll vel og þetta var gott
vinafólk. Athöfnin vakti mikla athygli
því það var ákaflega sjaldgæft að
svona mörg prestsverk væru í sömu
messu. Á eftir var stórveisla í sam-
komuhúsinu fyrir öll brúðhjónin.
Boðið var upp á kökur og kaffi og síð-
an var dansað langt fram undir næsta
morgun við orgel- og harmonikku-
leik. Það rigndi mikið þennan dag og
árnar urðu að fljótum en engu að síð-
ur kom fólk alls staðar að úr sýslunni.
Engir bílar voru komnir til sögunnar
svo fólk komi ríðandi eða gangandi til
veislunnar. Þetta var allt mesta bind-
indisfólk og ekkert áfengi haft um
hönd.“
Fengu tíu ær
Ekki tíðkuðust stórar gjafir en
Gísli minnist þess að þau hafi fengið
mörg skeyti og einnig fengu þau tíu
ær sem þótti vegleg gjöf. Á þessum
tíma voru þau við búskap hjá tengda-
foreldrum Gísla á Holtum í Mýrum.
Þar bjuggu þau í fimm ár en fluttust
þá á Höfn og hafa búið þar á sömu
lóðinni síðan. Þau eignuðust fimm
dætur og býr ein þeirra, Erna, í
næsta húsi sem er mikið öryggi fyrir
þau. „Allar dæturnar eru hver ann-
arri betri og skemmtilegri,“ segir
hann.
Í brúðkaupsferðalag á hestum
Gísli greinir frá því að árið 1940
hafi varla þekkst að brúðhjón færu í
brúðkaupsferðalag en það gerðu hin
ungu hjón. „Við fórum á hestum aust-
ur að Egilsstöðum. Þetta var mjög
skemmtileg ferð og þegar við fórum
akandi þessa leið síðar þekktum við
hverja þúfu. Fyrsta dagleiðin var að
Lóni í A-Skaftafellssýslu, sú næsta
var að Geithellum í Berufirði, þriðja
dagleiðin var í Breiðdalinn og fjórða
daginn að Egilsstöðum. Þetta var
langt ferðalag en þetta vor var haldið
þing Búnaðarsambands Austurlands
á Egilsstöðum og það fóru margir
fulltrúar þangað, karlar úr hverri
sveit, og við slógumst í för með þeim.
Við gistum á leiðinni hjá kunningjum
og ættingjum. Það var vel tekið á
móti okkur hvar sem við komum.
Þetta er ógleymanlegt ferðalag.“
Að kunna að fyrirgefa
Eftir að hafa búið svo lengi saman
og þolað hvort annað í gegnum súrt
og sætt er ekki úr vegi að spyrja Gísla
hvort aldrei hafi slegist upp á vin-
skapinn? „Jú, jú, en við jöfnuðum það
bara. Lykillinn að hamingjunni er að
reyna að gera gott úr öllum hlutum
og kunna að fyrirgefa.“
Gísli hefur lifað tímana tvenna en
segir að sér litist illa á ástandið í þjóð-
félaginu núna. „Sérstaklega finnst
mér þeir hafa hæst sem ættu að
þegja.“
Gísli gerir ekki mikið úr hlut sínum
hjá leikfélaginu. Þegar hann er
spurður hvort hann hafi ekki þótt af-
ar liðtækur leikari segir hann
hæverskur: „Sagt hefur það verið. Ég
hafði ákaflega gaman af leiklist og lék
í býsna mörgum verkum.“
Um tíma dvaldi Gísli í Reykjavík
þar sem hann nam mjólkurfræði í
Mjólkurstöðinni en hann tók einnig
próf í iðnskólanum á Selfossi. Langt
er síðan Gísli hætti á vinnumarkaði
en hann segist alltaf vera að dunda
eitthvað. Hann hefur starfað mikið
með félagi aldraðra og stundar bók-
bandsvinnu af fullum krafti. Einnig
var hann safnari mikill, safnaði stein-
um sem sumir eru nú í Nátt-
úrugripasafninu á Höfn en einnig gaf
hann þá til grunnskóla í Reykjavík.
Gísli hefur jafnframt starfað mikið
fyrir byggðasafnið á Höfn þannig að
hann hefur komið víða við.
Kynntust í sveitinni heima
Hjónin sem giftu sig 19. maí 1940
eru öll fallin frá utan Gísli og Álfheið-
ur. Hann segir að þau hefðu sjálfsagt
ekki trúað því hefði þeim verið sagt
að hjónabandið ætti eftir að endast
svona lengi. „Þau kynntust í sveitinni
heima,“ eins og hann orðar það en
hlær þegar spurt er hvort það hafi
verið ást við fyrstu sýn.
„Ég held að við skiljum varla úr
þessu,“ bætir hann síðan glettinn við
en ítrekar að þau hafi alla tíð verið
samrýnd og góðir vinir. „Stundum
sýnist sitt hvoru en þannig á heilbrigt
hjónaband að vera,“ segir Gísli að lok-
um.
elal@simnet.is
Hafa verið gift í sjötíu ár
Það eru ekki margir sem
ná því að eiga sjötíu ára
brúðkaupsafmæli en hinn
19. maí næstkomandi mun
sú verða raunin á Höfn í
Hornafirði. Álfheiður
Magnúsdóttir og Gísli Ara-
son giftu sig 19. maí 1940
og hafa verið öllum stund-
um saman síðan. Nú eiga
þau platínubrúðkaup.
Lukkuleg hjón Gísli og Álfheiður eignuðust fimm dætur.
Á brúðkaupsdaginn Gísli og Álfheiður giftust þann 19. maí 1940 og
fengu tíu ær að gjöf, þrátt fyrir að ekki tíðkuðust stórar gjafir þá.
Hamingja Gísli Arason og Álfheiður Magnúsdóttir hafa verið gift í nær
sjötíu ár og halda enn heimili saman eftir allan þennan tíma.
Árið 1940 þekktist varla
að brúðhjón færu í brúð-
kaupsferðalag en það
gerðu hin ungu hjón og
fóru á hestum austur að
Egilsstöðum.
Hefðbundið er að brúðhjónin stígi dans í
veislunni og gestirnir bætist svo kannski í
hópinn þegar líða tekur á lagið. Sumir hafa
áhyggjur af því að stíga á tærnar hvort á
öðru en mikilvægast er að dansa dans þar
sem báðir aðilar eru öruggir með sig.
Brúðarvals og vangadans
Víða í dansskólum borgarinnar er hægt að
sækja tíma í hinum sígilda brúðarvalsi. Slíkir
tímar eru tilvaldir fyrir þau brúðhjón sem
vilja stíga slíkan dans í veislunni. Önnur vilja
kannski hafa dansinn óformlegri og vanga
við uppáhaldslagið sitt. Síðan eru líka til pör
sem vilja virkilega sýna hvað í þeim býr og
æfa samkvæmisdans fyrir brúðkaupið til að
sýna gestum. Hvað sem því líður er mikil-
vægast að gera það sem brúðhjónunum
finnst skemmtilegast og þægilegast á stóra
deginum þeirra.
Fyrsti dansinn
Brúðarvalsinn Fyrsti dans
hinna nýgiftu hjóna ætti
að vera að eigin vali.