Skólablaðið - 01.04.1965, Qupperneq 34

- 176 -
viS
KRISTIN ARMANNSSON REKTOR
Ég er fæddur tuttugasta og áttunda
september 1895. Á Snæfellsnesi, á Sax-
hóli heitir það. Saxholl, lítið býli vest-
an undir jöklinum.
Rödd hans er tær og þýð, hann talar
lagt, og orðin koma hægt, stundum tví"-
tekin.
- Faðir minn var bóndi, já, á Saxhóli.
Hann situr gagnvart mer, spennir
greipar á borðplötunni og hallar ser ei-
litið fram. Svipurinn er mildur, ennið
hátt, hárið hvítt og tekið að þynnast, nef'-
ið bogið og hálsinn gamall.
- En óg var ekki lengi strákur 1 sveit,
heldur hann áfram, faðir minn fluttist
hingað til Reykjavákur 1902. Ég gekk
hór í barnaskóla, já, og Menntaskólann.
- Hvernig þótti yður að koma hingað?
Hann hikar og líítur ut um gluggann
niður í portið hjá Iþöku.
- Mer þótti það nu nokkuð furðulegt,
þegar ég kom her fyrst í bæinn. Þetta
var smabær að vísu, en nátturulega
margt að sjá miðað við í fámenninu þar
vestra. Margt að heyra og sjá.
- Og yður líkaði vel í barnaskólanum?
- Jaa, jaa, mér þotti gott að vera
þar, - og líka ágætt að vera í Mennta-
skólanum. Þá var maður nu sex ár her
í Menntaskólanum. Það var töluvert líif
og fjör her við Lækjargötuna, en auðvit-
að miklu minna en nuna. í skólanum
voru svona hundrað og fimmtíu manns,
já, í mesta lagi hundrað og fimmtíu.
- Hefur skolinn breytzt?
- Ég veit nu eiginlega ekki. Ég er
ekki viss um það. Nokkuð svona, býst
óg við.
- Og afstaða kennara til nemenda?
- Ja, það er náttárulega dáldið öðru-
vísi í skóla, þar sem engin heimavist
er. Það er ekki eins náið samband
milli kennara og nemenda, persónulegt
samband er miklu minna, miklu minna.
Og eftir því" sem skóli stækkar verður
sambandið minna.
- Námið ?
- Það er nokkuð svipað. Nokkuð
svipað, það er sízt lóttara, held óg.
Hann brosir vingjarnlega og hagræðir
ser í stólnum.
- Hvaða kennurum munið þór serstak-
lega eftir, þegar þór voruð nemandi,
spyr óg.
- Ja, mér þótti ná eiginlega vænt um
þá alla, - svona flest alla. Þá voru
herna ýmsir merkir menn. Steingríimur
Thorsteinsson var rektor og orðinn
mjög gamall og átti erfitt með að kenna.
Hann var orðinn mjög gamall. Hann
kenndi okkur fornaldarfræði, sem átti að
koma í stað griskunnar. Las þýðingar
ár grísku og svoleiðis. Hann var ser-
kennilegur maður, en talsvert hrumur,
þegar hann kenndi mer.
Hann þagnar, og við heyrum DÓm-
kirkjuklukkuna slá ellefu högg, sem ber-
ast til okkar með vorsólinni.
- Svo voru náttárulega menn eins og
Geir Zoéga. Hann varð rektor á eftir
Steingrími. Ég kunni vel við hann, bæði
sem skólapiltur og samkennari hans.
- Hvaða fög áttu hug yðar allan?
- Málin. Mer þótti mest gaman að
málum. En þegar eg kom upp í efri
bekkina þótti mer láka gaman að stærð-
fræði.
- Og siðan?