Morgunblaðið - 15.07.2010, Síða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. JÚLÍ 2010
✝ Heiðbjört HelgaJóhannesdóttir
fæddist á Hellu í
Blönduhlíð í Akra-
hreppi 11. ágúst 1933.
Hún var dóttir
hjónanna Sigþrúðar
Konráðsdóttur hús-
freyju, f. 7.5. 1895, d.
22.7. 1969, og Jóhann-
esar Guðmundssonar,
bónda á Hellu, f. 25. 1.
1888, d. 7. 9. 1957.
Hún ólst upp til tíu
ára aldurs á Hellu er
hún flutti með for-
eldrum sínum og systkinum til Ak-
ureyrar. Systkini hennar eru Tobí-
as bifvélavirki, f. 25.3. 1914, d. 5.6.
1953, d. 25.9. 1998. Hennar börn
eru Heiðbjört Jóhanna Helgadóttir,
f. 12.4. 1972. Hennar börn eru:
Andrea Lísa, f. 4.6. 1990, og Lea, f.
5.1. 1995, og Carlos Sigtryggur Pe-
rez Comez, f. 1.2. 1983. 2) Helga
Bára, f. 10.4. 1960, verslunarstjóri á
Keflavíkurflugvelli. Hennar börn
eru Sigríður Stephensen Pálsdóttir,
f. 11.2. 1982, hennar barn er Unnar
Karl Stephensen Árnason, f.
9.7. 2004, Pétur Valgarð Pálsson,
f. 5.9. 1984, hans barn er Natalía
Mist Pétursdóttir, f. 7.5. 2009, og
Aldís Bára Pálsdóttir, f. 15.4. 1990,
hennar barn er Berglind Júlía
Ásgeirsdóttir, f. 2.6. 2007. Börn
Karls af fyrra hjónabandi eru 1)
Karl Sigtryggur, f. 30.9. 1941, 2)
Óskar Þór, f.
26.11. 1944, 3) Álfheiður Björk, f.
2.12. 1946.
Útför Heiðbjartar Helgu fer fram
frá Innri-Njarðvíkurkirkju í dag,
15. júlí 2010, og hefst athöfnin kl.
14.
1998, Ingibjörg, f.
1919, og Brynleifur,
3.8. 1930, d. 15.5.
2007. Árið 1953 gift-
ist
Heiðbjört Karli
Sigtryggssyni, vél-
stjóra og verkstjóra,
f. 7. des. 1916, d. 8
mars 1992. Hann ólst
upp á Ytri-Haga á Ár-
skógsströnd og á
Hjalteyri. Hann var
sonur hjónanna Sig-
tryggs Sigtryggs-
sonar sjómanns og
konu hans Ingibjargar Davíðs-
dóttur. Börn Karls og Heiðbjartar
eru 1) Sigþrúður Jóhanna, f. 18.10.
Elsku mamma mín, nú er komið
að leiðarlokum, löngu og farsælu
jarðlífi lokið og ég veit að þú ert
hvíldinni fegin.
Mamma átti því láni að fagna að
vera alla tíð heilsuhraust og vann
alltaf utan heimilis. Foreldrar mínir
byggðu sér heimili á Njarðvíkur-
braut 14 í Innri-Njarðvík og fluttu
þar inn stuttu áður en undirrituð
leit dagsins ljós. Samheldni og
dugnaður foreldra minna gerði
þetta hús að veruleika því ekki voru
efnin mikil á þessum árum.
Mamma var mjög tónviss og
söngelsk kona og söng með kirkju-
kór Innri-Njarðvíkurkirkju í tugi
ára, reyndar eru mínar fyrstu
bernskuminningar tengdar kirkj-
unni okkar. Þar sat ég, litla mann-
eskjan, löngum stundum og beið
þess að æfingu kórsins, já eða at-
höfn lyki. Þetta eru ljúfar minn-
ingar. Systrafélag Innri-Njarðvíkur
var móður minni ætíð hugleikið.
Ritari þess félags var hún í mörg ár
og mikil hefur nú verið bjartsýnin
og viljinn þegar ráðist var í bygg-
ingu safnaðarheimilisins í Njarðvík.
Þar lögðu allir hönd á plóginn og
ekki töldu foreldrar mínir það eftir
sér að hjálpa til.
Mamma var höfðingi heim að
sækja og margar stórveislurnar
reiddar fram á hennar heimili.
Óteljandi eru líka kaffibollarnir sem
drukknir voru í eldhúsinu á Njarð-
víkurbrautinni, því þá höfðu allir
tíma til að skreppa í kaffisopa og þá
var oft kátt á hjalla og mikið skraf-
að.
Mamma var alla tíð einhvern
veginn svo glæsileg kona, vel til
höfð og alltaf óaðfinnanleg um hár-
ið, enda rúllur og hárlakk óspart
notað. Barnabörnum sínum reynd-
ist hún yndisleg amma og margar
voru þær ferðirnar sem börnin mín
áttu til ömmu og afa í Njarðvík, í
þeirra huga var það ævintýri líkast.
Skúrinn hans afa og góðgætið í eld-
húsinu hjá ömmu gat ekki verið
betra.
Elsku mamma, þú hefur nú und-
anfarin tvö ár þurft að dvelja á
dvalarheimili aldraðra á Garðvangi
í Garði. Ég veit að það voru þung
spor að þurfa að yfirgefa þitt fal-
lega heimili en annað var ekki í
boði. Þar naust þú frábærrar
umönnunar og einstaks hlýhugar,
fyrir það ber að þakka af heilum
hug. Elsku mamma, með þessum
fátæklegu orðum kveð ég þig í
þessu jarðlífi og vil þakka þér fyrr
allt og allt, hvíl í friði.
„Gott er góðs að minnast“.
Þín dóttir,
Helga Bára Karlsdóttir.
Elsku amma Heiða, nú er komið
að kveðjustund, samverustundum
okkar hér lokið og ég veit að þú ert
hvíldinni fegin. Þegar ég lít yfir far-
inn veg er svo ótal margs að minn-
ast enda áttum við saman margar
góðar stundir. Þegar ég hugsa um
þig man ég hvað þú varst alltaf
mikil dama, þú varst alltaf svo fín
og vel til höfð, hárið óaðfinnanlegt,
svo smart klædd alltaf. Ekki fórstu
út úr húsi án þess að setja á þig
varalit, jafnvel þó að við værum
bara að fara niður á Fitjagrill að
sækja franskar kartöflur með
matnum eða í Valgeirsbakarí að
kaupa snúð handa mér, Gulsugósu
eins og þið afi kölluðuð mig alltaf.
Einnig varst mikil húsmóðir, heim-
ilið þitt var alltaf svo fallegt og ekki
taldir þú það eftir þér að reiða fram
hverja stórveisluna á fætur annarri,
þú varst alltaf höfðingi heim að
sækja.
Þú, amma mín, kenndir mér
bænirnar mínar, þá sastu á bedd-
anum í litla herberginu á Njarðvík-
urbrautinni og saman fórum við
með faðirvorið, enda skipaði trúin
og kirkjan sinn sess í þínu lífi. Að
loknum bænunum fékk ég svo alltaf
að heyra gojagoj frá ykkur afa, ég
nota þetta orð enn þann dag í dag
við son minn þegar hann fer að sofa
á kvöldin.
Þegar þú fluttir í Heiðarbólið og
komst á eftirlaunaaldur átti fé-
lagsstarfið allan þinn hug. Gaman
var að koma til þín í heimsókn, sitja
við eldhúsborðið og hlusta á hvað
þú hafðir haft fyrir stafni síðan síð-
ast, kántrídans, leikfimi, mini-golf
og glerlistin. Það var svo gaman að
sjá hvað þú blómstraðir, hafðir loks
tíma til að sinna þínum áhugamál-
um því alla þína tíð varstu mikill
vinnuþjarkur. Þessi tími varði því
miður alltof stutt.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
fengið að vera hjá þér síðustu
stundirnar þínar hérna, fá að halda
í höndina á þér þegar þú lagðir af
stað í stóra ferðalagið, þá minningu
þykir mér vænt um og hana mun
ég varðveita. Ég veit að afi Kalli
hefur tekið vel á móti þér á nýjum
áfangastað, hann hefur líklega verið
farið að lengja eftir þér eftir átján
ára aðskilnað. Ekki efast ég heldur
um að Lilla hefur einnig beðið eftir
þér svo ég veit að þú ert í góðum
höndum í dag og ert sátt og mátt
vera það eftir langa, hamingjuríka
og góða ævi. Með þessum orðum
kveð ég þig, amma mín, í þeirri von
og trú að við hittumst aftur þegar
þar að kemur.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Nú þögn er yfir þinni önd
og þrotinn lífsins kraftur
í samvistum á sæluströnd
við sjáumst bráðum aftur.
(Ingvar N. Pálsson.)
Gullið þitt,
Sigríður Stephensen Pálsdóttir.
Við vorum öll þrjú börnin hans
Kalla pabba saman með honum í
stórri drossíu á leið til Siglufjarðar
í heimsókn til Lenu frænku, fjöl-
skyldu hennar og ömmu okkar og
tilhlökkunin var auðvitað mikil.
Ofarlega í Siglufjarðarskarði
leggur pabbi bílnum úti í kanti,
dregur upp veskið og sýnir okkur
ljósmynd af ungri og myndarlegri
stúlku með krullað hár. Þetta var
hún Heiðbjört sem síðar varð eig-
inkona föður okkar Karls Sig-
tryggssonar.
Raunar er þetta eina atvikið úr
þessari ferð, sem enn stendur eftir
ljóslifandi í minni okkar nú nærri
sextíu árum síðar, þegar við kveðj-
um Heiðu.
Við systkinin komumst fljótt að
raun um að pabbi hafði ríka ástæðu
til þess að vera glaður því Heiða
varð honum traustur og góður lífs-
förunautur.
Þau reistu sér hús á Njarðvík-
urbraut 14 í Innri-Njarðvík og
bjuggu þar alla tíð, allt þar til faðir
okkar lést árið 1992 en skömmu eft-
ir það flutti Heiða til Keflavíkur.
Nokkrum árum síðar reið annað
áfall yfir þegar systir okkar og
eldri dóttir Heiðu, Sigþrúður Jó-
hanna (Lilla), féll frá langt um ald-
ur fram.
Heiða reyndist okkur systkinun-
um afar vel alla tíð. Það lýsir henni
best að í fyrsta sinn sem hún hitti
okkur stjúpbörnin sín, þegar þau
pabbi komu í heimsókn til Ólafs-
fjarðar færði hún okkur rausnarleg-
ar gjafir og ekki urðu jólapakkarnir
frá pabba síðri eftir að Heiða kom
til sögunnar.
Síðan með árunum fórum við
systkinin hvert af öðru að koma á
vertíð til vinnu í frystihúsinu í
Innri-Njarðvík þar sem pabbi var
verkstjóri. Þá var Njarðvíkurbraut-
in okkar annað heimili sem alltaf
stóð okkur opið og við leituðum
mikið til, enda tók Heiða það að sér
að þjónusta okkur með allt sem við
þurftum. Æði oft var sest að veislu-
borði á því heimili bæði fyrr og síð-
ar, þegar Heiða reiddi fram góm-
sætar veitingar af sínum mikla
rausnarskap.
Heiða var mikil mannkostakona
og margt til lista lagt. Hún var
glaðlynd og greind og gott að
spjalla við hana um heima og geima
enda hafði hún áhuga á mörgu.
Um ævina gegndi Heiða ýmsum
störfum eins og gengur, en á yngri
árum vann hún í mörg ár í frysti-
húsum, bæði í Njarðvík og Kefla-
vík. Við vissum að þær unnu lengst
af saman á borði Heiða og Guðlaug,
móðursystir okkar, þær vildu vinna
saman enda greitt eftir afköstum
og báðar kappsamar til vinnu, sann-
kallaðar „Bónusdrottningar“. Síð-
ustu starfsárin vann Heiða síðan í
mötuneyti Íslenskra aðalverktaka á
Keflavíkurflugvelli.
Af áhugamálum Heiðu var söng-
urinn hennar hjartansmál. Hún var
góð söngkona og í áratugi söng hún
í kirkjukór Innri-Njarðvíkurkirkju.
Eftir slæm meiðsli fyrir nokkrum
árum náði Heiða sér aldrei að fullu
og þegar heilsu hennar hrakaði
meir flutti hún á hjúkrunarheimilið
Garðvang í Garðinum og þar bar
síðustu samfundum okkar saman.
Elsku Heiða, við systkinin og
fjölskyldur okkar þökkum þér fyrir
allar stundirnar og fyrir allt það,
sem þú gerðir fyrir okkur á langri
samfylgd. Við kveðjum þig með
söknuð í huga.
Guð geymi minningu þína.
Karl Sigtryggur, Óskar Þór
og Álfheiður Björk.
Á unglingsaldri kynntist ég Heið-
björtu eða Heiðu eins og hún var
ævinlega kölluð. Kom í fyrsta
skipti inn á heimilið hennar á
Njarðvíkurbraut 14, Innri-Njarð-
vík, haustið 1977, þá 18 ára.
Heiða var norðlensk í húð og hár,
Skagfirðingur, fædd í Blönduhlíð-
inni. Fjölskyldan flutti til Akureyr-
ar þegar Heiða var um það bil 10
ára gömul.
Innan við tvítugt fór Heiða eins
og margt ungt fólk af landsbyggð-
inni
suður með sjó á vertíð eins og
það var kallað, vann við fiskvinnslu
í
Njarðvík og kynntist hún þá
heiðursmanninum Karli Sigtryggs-
syni
vélstjóra og síðar verkstjóra til
fjölda ára. Hann hafði þá dvalið í
Innri-Njarðvík um skeið, þegar
þessi glæsilega stúlka kom að norð-
an.
Þeirra kynni leiddu til farsæls
hjónabands í tæp 40 ár. Ég held að
þó að hún hefði leitað að mannsefni
um alla heimsbyggðina hefði hún
ekki geta fundið betri mann, frá
fyrsta degi bar hann hana á hönd-
um sér, þar til hann kvaddi þennan
heim 1992. Þau voru einkar glæsi-
leg hjón og samhent.
Heiða og Kalli byggðu sér nota-
legt og fallegt hús í Innri-Njarvík,
en
þar höfðu þá sest að nokkrir
Norðlendingar sem þau þekktu.
Sorgin sótti Heiðu heim. Aðdáun-
arvert var hve vel hún og þau hjón-
in bæði báru sinn mikla missi og
harm er Sigþrúður, eldri dóttir
þeirra, andaðist í blóma lífsins úr
erfiðum sjúkdómi árið 1998. Það
var þeim mikið áfall og högg þrátt
fyrir nokkurn aðdraganda en hún
hafði gengið með MS-sjúkdóm í
nokkur ár. Sigþrúður bjó á Spáni
og margoft buðu þau hjónin dóttur
sinni og fjölskyldu til Íslands til
þess að hún missti ekki samband
við landið sitt og vini. Minningarnar
um öll jólaboðin og veislurnar sem
Heiða töfraði fram af stakri snilld
eru ljóslifandi í huga mínum og
gestrisnin sem var einstök. Þau
voru bæði sannir höfðingjar.
Heiðbjört Jóhannesdóttir var
greind kona, myndarleg og hafði
sérstaklega fágaða framkomu en
hún var geðrík og stjórnsöm. Hún
gerði kröfur en fyrst og fremst til
sjálfrar sín og vildi að fólk héldi
gefin
loforð og stæði fyrir sínu. Hún
var harðdugleg og góður starfs-
kraftur.
Til margra ára var hún ráðskona
hjá Íslenskum aðalverktökum á
Keflavíkurflugvelli og veit ég að
þar naut hún trausts og virðingar.
Hún gerði ekki miklar kröfur til
lífsins gæða en vildi allt gera fyrir
fjölskyldu sína og afkomendur.
Hún var góð amma og man ég hve
henni var ljúft að gæta barna
minna þegar hún var beðin um það,
þau komu ætíð himinlifandi úr
Innri-Njarðvík frá ömmu og afa,
þar var gott að vera.
Nokkrum árum eftir að Kalli
andaðist breyttist lífið hennar
Heiðu, hún flutti úr húsinu sínu
góða og keypti sér minni íbúð í
Keflavík. Mér
fannst hún aðeins hálf manneskja
eftir þessar breytingar, söknuður-
inn
sótti sterkt á hana og lífsgleðin
þvarr smám saman. Hún trúði
staðfastlega á líf eftir þetta líf og
var viss um að hitta Kalla sinn
aftur. Ég vona að sú ósk hennar
rætist því þá veit ég að henni líður
vel, hún syrgði hann og saknaði svo
sárt. Ég er þakklátur fyrir að hafa
hitt hana daginn áður en hún and-
aðist, við áttum gott samtal saman,
það var eins og hún biði eftir mér.
Hún er hvíldinni fegin, því mikið
var af henni dregið þó að hugurinn
væri skýr. Þegar tengdamóðir mín
fyrrverandi kvaddi þetta líf féll þar
eikin stælta. Blessuð sé minning
góðrar konu.
Páll Ægir Pétursson.
Heiðbjört Helga
Jóhannesdóttir
✝
Elskuleg eiginkona mín, frænka, amma og
langamma,
MJÖLL ÞÓRÐARDÓTTIR,
sem lést á heimili sínu fimmtudaginn 8. júlí, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 16. júlí
kl. 13.30.
Ólafur Steinar Björnsson
og fjölskylda.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð,
hlýhug og virðingu við andlát og útför ástkærs
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURÐAR G. GÍSLASONAR,
Hrauni,
Grindavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á
Hjúkrunarheimilinu Víðihlíð.
Hrefna Ragnarsdóttir,
Gísli G. Sigurðsson, Margrét Hinriksdóttir,
Hörður Sigurðsson, Valgerður Valmundsdóttir,
Margrét Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir fyrir hlýhug og fallegar kveðjur
vegna andláts og útfarar elskulegs föður okkar,
tengdaföður, afa, langafa og vinar,
HALLDÓRS HJÁLMARSSONAR
húsgagna- og innanhússarkitekts,
Grenimel 9.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Droplaugar-
staða, sem sinntu honum af mikilli alúð og
virðingu.
Skafti Þ. Halldórsson, Sigríður Hagalínsdóttir,
Örn Þór Halldórsson,
Anna Margrét Halldórsdóttir, Ragnar Birgisson,
Erla Rúriksdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.