Morgunblaðið - 12.10.2010, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. OKTÓBER 2010
✝ RagnheiðurValdemarsdóttir
fæddist á Möðruvöll-
um í Eyjafirði 2. júlí
1919. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Skjóli, Reykjavík, 5.
október 2010. Hún
var dóttir hjónanna
Valdemars Pálssonar
frá Vatnsenda í
Eyjafirði, bónda og
hreppstjóra á Möðru-
völlum í Eyjafirði, f.
11. júní 1889, d. 21.
desember 1970, og
Guðrúnar Jónasdóttur frá Hólum
í Eyjafirði, f. 9. ágúst 1886, d. 4.
nóvember 1955. Systkini Ragn-
heiðar: Jóhann, f. 22. júní 1911, d.
3. september 2004, Ásgerður, f.
16. maí 1914, d. 6. desember
1926, og Ásgeir, f. 11. september
1926.
Hinn 23. maí 1942 giftist Ragn-
heiður Ragnari Ólasyni, efna-
verkfræðingi og verksmiðjustjóra
á Akureyri, f. 1. júní 1912 á
Bakka í Kelduhverfi, d. 27. júlí
1990. Hann var sonur hjónanna
Óla Guðmundar Árnasonar,
bónda á Bakka, f. 9. nóvember
1880, d. 23. desember 1960, og
ingur, f. 12. júní 1948. Eiginkona
hans er Ingibjörg Marinósdóttir,
húsmóðir, f. 1. maí 1950. Börn
þeirra eru Ragnar, f. 11. júlí
1972, Marinó, f. 5. júlí 1975, Inga
Lára, f. 6. mars 1979, og Þórdís,
f. 12. júlí 1983. 4) Árni, verkfræð-
ingur, f. 9. júlí 1952. Eiginkona
hans er Ásrún Guðmundsdóttir,
leikskólasérkennari, f. 28. ágúst
1954. Börn þeirra eru Laufey, f.
11. september 1980, Heiðar, f. 3.
janúar 1982, Ingvar, f. 15. júlí
1986 og Gauti, f. 23. júlí 1988. 5)
Guðrún, geislafræðingur, f. 23.
mars 1962. Eiginmaður hennar er
Valdimar Einisson, rafeindavirki,
f. 4. desember 1960. Börn þeirra
eru Ragnheiður, f. 2. mars 1982,
Arnór, f. 28. júní 1993, og Elva
Kristín, f. 22. september 1995.
Barnabarnabörn Ragnheiðar eru
22 talsins.
Ragnheiður ólst upp á Möðru-
völlum en fluttist til Akureyrar
fyrir tvítugt og vann við versl-
unarstörf hjá Kaupfélagi Eyfirð-
inga. Hún stundaði einnig nám
við Húsmæðraskólann á Lauga-
landi í Eyjafirði fyrri hluta ársins
1942. Eftir að hún giftist var hún
húsmóðir á stóru og gestkvæmu
heimili. Hún tók virkan þátt í
starfi Inner Wheel samtakanna á
Akureyri og sat í stjórn þeirra
um tíma.
Útför Ragnheiðar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 12. októ-
ber 2010, og hefst athöfnin kl.
13.30.
Gunnþóru Mar-
grétar Þórarins-
dóttur, f. 11. mars
1881, d. 21. júlí
1963. Systkini Ragn-
ars: Sigurveig
Guðný, f. 16. októ-
ber 1905, d. 20.
febrúar 1984, Jón, f.
7. desember 1910, d.
12. ágúst 1994, og
Gunnar, f. 29. jan-
úar 1925, d. 29. júlí
1991.
Börn Ragnheiðar
og Ragnars eru
fimm: 1) Valdemar, f. 9 apríl
1943. Sambýliskona hans er
Maria Liisa Kajo, húsmóðir, f. 8.
ágúst 1939. Börn Valdemars og
fyrri konu hans, Sirkku Anneli
Monter, f. 25. júlí 1938, eru
Anitta, f. 18. maí 1966, Ragnheið-
ur, f. 23. maí 1971, Brynjólfur, f.
30. júní 1973, og Arinbjörn, f. 7.
mars 1978. 2) Ásgerður, kennari,
f. 30. mars 1946. Eiginmaður
hennar er Gunnar Eydal, lög-
fræðingur, f. 1. nóvember 1943.
Börn þeirra eru Ragna Björk, f.
16. febrúar 1966, Hjördís, f. 3 maí
1967, og Gunnar Páll, f. 22. febr-
úar 1974. 3) Óli Þór, lyfjafræð-
Elsku hjartans mamma mín. Hér
koma nokkur fátækleg orð sem að-
eins ná að lýsa broti af öllum þeim
góðu tilfinningum og því þakklæti
sem ég ber í brjósti fyrir að hafa átt
bestu mömmuna og bestu vinkon-
una í öllum heiminum. Vinkonur
mínar hændust að þér og eiga sínar
góðu minningar um stundir nálægt
þér enda voru þær alltaf velkomnar
í Byggðaveginn og fengu bæði mat
og gistingu ef svo bar undir. Þú
hafðir alltaf nægan tíma fyrir okk-
ur. Þú bakaðir, föndraðir, prjónaðir
og saumaðir með okkur. Þú áttir
auðvelt með að smita okkur af
dugnaði þínum og lífsgleði. Þú varst
alltaf svo jákvæð og kenndir mér að
sjá alltaf jákvæðu hliðarnar á mál-
unum. Þú kenndir mér líka að hafa
alltaf eitthvað til að hlakka til og
það er mikils virði í lífinu.
Við vorum alla tíð góðar vinkon-
ur, mamma mín, og það sem við gát-
um endalaust talað saman og sagt
hvor annarri okkar leyndustu hugs-
anir. Jafnvel á unglingsárunum gat
ég deilt með þér gleði og sorg. Þeg-
ar mig langaði að kaupa mér ein-
hvern óþarfa og spurði þig ráða þá
var svarið iðulega: „Já, ég myndi
kaupa þetta ef ég væri ung.“ Þá gat
ég með góðri samvisku látið ým-
islegt eftir mér án þess að sjá eftir
því.
Gjafmildi þín var einstök. Það eru
ófá fötin sem þú saumaðir og prjón-
aðir af hlýju á mig og börnin mín.
Allar kræsingarnar sem þú færðir
okkur eftir að þú fluttir suður. Þú
varst alltaf tilbúin að passa börnin
mín. Einhvern veginn settir þú
hjálp þína þannig fram eins og þú
værir að fá börnin lánuð til að njóta
þeirra. Það var eins og þetta væri
þér engin byrði, aðeins gleði. Alveg
eins og öll þín umhyggja gagnvart
öllum var veitt með brosi og
ánægju. Þið pabbi hugsuðuð alltaf
fyrst og fremst um aðra. Þið voruð
einstaklega samhent hjón. Þú varst
ekki bara góð og gefandi við mig. Þú
hugsaðir vel um alla. Stóru fjöl-
skylduna þína, vini þína og alla þína
samferðarmenn. Enda löðuðuð þið
pabbi til ykkar stóran vinahóp og
oft var glatt á hjalla í Byggðavegi
89.
Þegar þú fluttir til Reykjavíkur,
eftir að pabbi dó, þá fannst mér
mjög erfitt að missa húsið okkar í
Byggðaveginum. En raunin varð sú
að þú bara fluttir Byggðavegsand-
ann inn í litlu fallegu íbúðina þína í
Hæðargarðinum. Þú skapaðir svo
hlýlegt heimili þar og laðaðir að þér
börnin þín, barnabörnin og barna-
barnabörnin, þannig að gestagang-
ur þar var mikill og mikið líf og fjör.
Alltaf var nóg að borða, gleymum
því ekki! Seinustu árin hafa verið
þér bið, mamma mín. Það var mér
mikill og sár missir þegar við hætt-
um að geta deilt gleði okkar og sorg.
Ófá skipti á leið heim úr vinnu und-
anfarin ár hefur gripið mig óend-
anleg þörf fyrir að koma við hjá þér,
ýmist til að sýna þér eitthvað eða
segja þér frá einhverju.
Nú ertu loksins búin að fá hvíld-
ina þína, elsku mamma mín, og
komin til pabba. Ég er svo óend-
anlega þakklát fyrir að hafa átt ykk-
ur sem foreldra. Lífið verður fátæk-
legra án þín en góðu minningarnar
hlýja mér þar til við hittumst aftur.
Þakka þér fyrir allt, elsku besta
mamma mín.
Þín,
Guðrún.
Tengdamóðir mín, Ragnheiður
Valdemarsdóttir, er fallin frá á 92.
aldursári. Þegar ég kynntist Rögnu
fyrir rúmum þrjátíu árum tók hún
mér opnum örmum. Hún var alla tíð
yndisleg tengdamamma og í huga
barnanna okkar Árna besta amma í
heimi. Það var alltaf jafn notalegt að
koma til Rögnu, hvort sem var í
Byggðaveginn á Akureyri eða í
Hæðargarðinn eftir að hún flutti til
Reykjavíkur.
Þau voru ófá jólin sem við fjöl-
skyldan komum heim frá Noregi
meðan við bjuggum þar og fengum
gistingu í Byggðaveginum. Rögnu
og Ragnari fannst alltaf sjálfsagt að
við héldum til hjá þeim þótt oft væri
margt um manninn, bæði á sumrin
og á stórhátíðum. Ragna var mikil
húsmóðir og einstaklega gestrisin.
Þess nutum við fjölskyldan í ríkum
mæli. Ragna hafði yndi af því að
hafa okkur öll í kringum sig og það
var alltaf pláss í Byggðaveginum
fyrir alla. Öll börnin okkar Árna eru
skírð í Byggðaveginum og auðvitað
var það fyrst og fremst tengda-
mamma sem sá um veitingarnar og
annan undirbúning. Þegar börnin
stækkuðu varð það venja þegar fór
að vora að afi og amma byðu þeim
að koma norður og dvelja hjá sér
um tíma. Þá var gjarnan farið á
sundnámskeið og gert margt
skemmtilegt sem ekki var í boði fyr-
ir sunnan.
Ragna var mjög flink í höndunum
og hafði gaman af hannyrðum eins
og margar fallegar flíkur sem hún
gaf okkur bera vitni um. Ég man
ekki eftir henni öðruvísi en með ein-
hver slík verkefni í gangi á meðan
heilsan leyfði. Margt af því sem hún
gerði geymum við vel til minningar
um frábæra mömmu, ömmu og
tengdamömmu.
Við áttum þess kost að fara í
nokkur ferðalög með tengdaforeldr-
um mínum, bæði hérlendis og er-
lendis. Meðal annars komu þau
hjónin í heimsóknir til okkar á með-
an við bjuggum í Noregi. Mér er
sérstaklega minnisstæð ánægjuleg
ferð sem við fórum saman um Nor-
eg og Svíþjóð fyrir mörgum árum.
Mér þótti mjög vænt um Rögnu,
hún hafði þægilega nærveru og ég
bar mikla virðingu fyrir henni. Ég
held að það hafi verið gagnkvæmt,
þó svo að henni fyndist tengdadótt-
irin eflaust ansi stjórnsöm og með
ákveðnar skoðanir á hlutunum. Í
sinni hógværð vildi hún þó ekki hafa
stór orð um þetta, sagði að ég væri
ekki frek, bara ákveðin.
Elsku Ragna. Ég þakka þér fyrir
allar yndislegu stundirnar sem við
áttum saman og allt sem þú hefur
gefið okkur. Hvíl í friði.
Ásrún Guðmundsdóttir.
Hún amma mín, Ragnheiður
Valdemarsdóttir, lést á Skjóli
þriðjudaginn 5. október. Þar hafði
hún dvalið síðastliðin þrjú ár og
starfsfólkið hugsað vel um hana.
Þar á undan bjó hún í Hæðargarði í
16 ár. Þangað kom maður oft, alltaf
tekið mjög vel á móti manni og gert
vel við mann í veitingum. Hún var
alltaf tilbúin með ís og gos.
Alla tíð lagði amma mikið upp úr
því að gera vel við gesti sína. Ég
man fyrst eftir ömmu og afa heima í
Byggðavegi. Þar var mjög gest-
kvæmt og þau höfðu marga leigj-
endur. Allir, sem verið höfðu hjá
þeim, töluðu um hvað þau væru
yndisleg og gestrisin. Þarna dvaldi
ég oft alveg frá því ég var smábarn
og alltaf hugsað vel um mig. Amma
hafði alla þræði heimilisins í hendi
sér og heimilið var stórt. Fyrst
fimm börn og svo bættust við
barnabörnin sem voru oft í heim-
sókn og enn eru að bætast við af-
komendur sem eru orðnir fleiri en
ég hef tölu á. Stórfjölskyldan kom
saman í Byggðavegi þegar voru
stórhátíðir eða aðrir viðburðir. Þá
var amma alltaf síðust niður að sofa
og svo langfyrst upp að morgni,
tilbúin að taka á móti fólki í morg-
unmat. Enginn vissi nákvæmlega
hvað hún þurfti mikinn svefn en mig
grunar að það hafi verið helmingi
minna en aðrir. En nú fær hún að
hvílast eftir að hafa lifað stórkost-
lega ævi í 91 ár. Hún hittir á ný afa
sem hefur beðið hennar í 20 ár.
Að leiðarlokum vil ég fá að kveðja
ömmu. Elsku amma mín, takk fyrir
allt. Þú varst alltaf svo góð við okk-
ur. Alla mína ævi hefur þú verið til
staðar, en nú skiljast leiðir. Við biðj-
um góðan Guð að blessa þig og
geyma og munum alltaf muna eftir
þér.
Ragnar, Soffía, Alda Lára
og Matthías Marinó.
Elsku besta amma mín. Mikið á
ég margar góðar minningar um þig
elsku amma mín. Þú varst stórkost-
leg kona, alltaf svo vel til höfð og
ætíð til fyrirmyndar í einu og öllu.
Þegar litið er yfir farinn veg
koma ótal minningar upp í hugann
um þig og þann tíma sem þú varst
hjá okkur. Minningar æskuáranna
litast fyrst og fremst af yndislegum
sumrum og stórhátíðum í Byggða-
veginum með þér og afa.
Það var alltaf mikil gleði þegar
við frændsystkinin vorum við leik í
garðinum og reglulega kallaðir þú á
okkur inn í nýbakað ömmuvínar-
brauð, kleinur, pönnukökur eða
lummur. Einnig var það ósjaldan
sem við krakkarnir komum glorsolt-
in til þín ýmist eftir sundferð eða
göngutúr með afa í Lystigarðinn.
Hæfileikar þínir voru ekki ein-
ungis bundnir við eldhúsið því þú
varst mikil handavinnukona og það
eru mörg falleg verk sem þú skilur
eftir þig.
Það er mér minnisstætt þegar þú
sast hjá mér í aftursætinu á milli
Akureyrar og Reykjavíkur og þuld-
ir upp bæjarnöfn og kennileiti alla
leiðina og sagðir mér frá þínum
fyrstu ferðum suður, það má með
sanni segja að þú hafir lifað tímana
tvenna.
Það er svo ótal margt sem þú
kenndir mér sem ég ætla að kenna
dætrum mínum. Ég raula oft vísuna
fyrir Guðrúnu Margréti sem þú
söngst fyrir mig þegar ég var lítil
skotta um Gunnu litlu á berjamó og
þá ferðast ég í huganum mörg ár
aftur í tímann og kúri í fanginu þínu
í Byggðavegi.
Heppin vorum við að fá þig suður
eftir að afi dó. Það var auðvitað al-
gjör draumur að hafa þig í hverfinu
okkar og geta alltaf kíkt til þín og
leitað ráða eða bara spjallað um lífið
og tilveruna. Aldrei fór neinn svang-
ur frá þér, þrátt fyrir að vera
kannski nýbúin að borða þá tókstu
ekki annað í mál en að gefa gestum
ís, köku eða gosglas og helst sitt lít-
ið af hverju.
Ég hef alltaf verið stolt af því að
bera nafnið þitt og tel það forrétt-
indi að vera alnafna þín.
Elsku amma, núna ertu komin á
góðan stað með afa sem hefur beðið
eftir þér í rúm tuttugu ár. Það er
ómetanlegt að hafa átt svona góða
ömmu eins og þig og minningarnar
munu lifa með mér alla tíð.
Þín nafna,
Ragnheiður.
Í dag kveðjum við elskulegu
ömmu okkar sem við og fjölskyldur
okkar eigum svo margar góðar
minningar um. Við munum sakna
þess að geta ekki lengur heimsótt
ömmu en til hennar var alltaf gott
að koma.
Við eigum margar góðar minn-
ingar frá Byggðavegi 89 á Akureyri.
Upp í hugann skjótast myndir af
eplatrénu, klifurtrénu, prjónavél-
inni, kolastíunni, afa-herbergi og
auðvitað sjáum við líka fyrir okkur
allar góðu veitingarnar. Við minn-
umst líka allra ferðanna með ömmu
og afa þar sem keyrður var Eyja-
fjarðarhringurinn með teppi og
nesti.
Fljótlega eftir að afi dó árið 1990
flutti amma til Reykjavíkur, í Hæð-
argarð sem var steinsnar frá okkar
gamla heimili, Háagerði 89. Það var
ömmu eflaust ekki létt ákvörðun að
flytja úr Byggðaveginum til Reykja-
víkur en þar hafði hún búið í ára-
tugi. Það duldist nefnilega engum
að amma var mikill Akureyringur.
Það sást til dæmis þegar hún horfði
á veðurfréttir í sjónvarpinu eftir að
hún flutti suður. Þá skipti mestu
máli að veðrið á Akureyri væri gott,
veðrið í Reykjavík var aukaatriði í
hennar huga.
Minningarnar úr Hæðargarði eru
líka margar og góðar. Oft var þröng
á þingi þegar fjölskyldan safnaðist
saman í litlu íbúðinni. Það var líka
gott að koma í rólegheitum og
spjalla um gömlu dagana og skoða
ljósmyndir. Amma fæddist í torfbæ
við aðstæður sem eru auðvitað mjög
ólíkar þeim sem við eigum að venj-
ast í dag. Hún var tilbúin að deila
með okkur minningum sínum og
augljóst var að góðu stundirnar
höfðu verið margar með vinum og
fjölskyldu. Það var líka gaman að
tala um dægurmál við ömmu. Hún
hafði ákveðnar skoðanir á ýmsum
málum og lét þær í ljós á ákveðinn
hátt.
Kökur og kræsingar voru á borð
bornar í stórum stíl í Hæðargarði
eða eins og plássið leyfði. Það
reyndist þó ömmu erfitt eftir því
sem hún varð eldri og heilsunni
hrakaði að geta ekki boðið gestum
upp á sömu flottheit og áður. Hún
var hins vegar mjög kröfuhörð í
þessum efnum og ætlaðist til að
gestir tækju hraustlega til matar.
Viðkvæðið var oftar en ekki: „Þetta
er ekkert sem þið borðið.“ Sjálf vildi
hún helst snúast í kringum gestina
frekar en að sitja lengi til borðs með
þeim.
Handverk átti vel við ömmu, eins
og ófáar prjónaflíkur eftir hana
bera vitni um. Vörumerki ömmu í
seinni tíð voru þó kleinurnar og
pönnsurnar, sem runnu afar ljúf-
lega niður. Við reyndum oftar en
einu sinni að fá uppskriftirnar hjá
henni en það voru víst engar upp-
skriftir til að hennar sögn. Afkom-
endurnir hafa þó reynt sitt besta í
þeim efnum, eftir mjög óljósum leið-
beiningum en kannski með misjöfn-
um árangri.
Það er vel við hæfi að amma
kveðji okkur í dag á Akureyri,
staðnum sem hún eyddi mestallri
ævi sinni á og þótti svo vænt um. Nú
fær amma loksins að hvíla við hlið
afa. Elsku amma, takk fyrir allar
gleðistundirnar sem þú gafst okkur,
við munum ætíð geyma þær ynd-
islegu minningar í hjörtum okkar.
Ragna Björk, Hjördís
og Gunnar Páll.
Elsku besta amma. Nú ertu farin
frá okkur. Við viljum fá að þakka
fyrir allar góðu stundirnar með þér.
Við geymum þig í hjarta.
Þú kvaddir þegar blómin fóru að falla
og fölva haustsins sló á sumarskraut.
Þú hafðir gengið götu þína alla
og gæfu notið hér á lífsins braut.
Það syrtir að og söknuðurinn svíður,
hann svíður þó að dulin séu tár
en ævin okkar eins og lækur líður
til lífsins bak við jarðnesk æviár.
Og tregablandin hinsta kveðjan hljómar
svo hrygg við erum því við söknum þín,
í hugum okkar stjarna lífs þíns ljómar,
sem ljós á vegi í brjóstum okkar skín.
Við biðjum að þér ljóssins englar lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd
í nýjum heimi æ þér vörður vísi,
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri heima
og hjartans þakkir öll við færum þér.
Við sálu þína biðjum guð að geyma,
þín göfga minning okkur heilög er
(Guðrún Elísabet Vormsdóttir)
Hvíl í friði.
Laufey, Heiðar, Ingvar
og Gauti.
Ragnheiður
Valdemarsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma mín.
Takk fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman. Ég
mun alltaf eiga skemmtilegu
minningarnar. Þú tókst alltaf
svo vel á móti mér og vinkonum
mínum í Hæðargarðinum. Þú
hafðir alltaf nægan tíma fyrir
mig og varst svo gjafmild og
góð. Þú passaðir vel upp á að
eiga alltaf eitthvað gott að
borða og að allir yrðu saddir.
Ég sakna þín svo rosalega mik-
ið en ég veit að þér líður miklu
betur núna hjá afa sem er bú-
inn að bíða svo lengi eftir þér.
Guð geymi þig elsku amma
mín.
Þín
Elva Kristín.