Morgunblaðið - 10.01.2011, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. JANÚAR 2011
✝ Guðmundur Guð-laugsson fæddist
í Vestmannaeyjum
24. september 1929.
Hann lést að heimili
sínu í Kópavogi þann
30. desember 2011.
Guðmundur var
sonur hjónanna Guð-
laugs Brynjólfssonar
f. 30. júlí 1890, d. 30.
desember 1972 og
Valgerðar Guð-
mundsdóttur f. 8.
mars 1895, d. 29.
september 1937.
Guðmundur átti fimm alsystkin;
Halldóru f. 18. júní 1920, d. 21.
febrúar 1998, Brynjólf Gunnar f.
30. júlí 1920, d. 26. desember
1949, Guðrúnu Bríeti f. 30. júlí
1923, Ingibjörgu f. 14. september
1925, Ástu Kristnýju f. 24. júlí
1959 og börn þeirra eru Erna Val-
borg f. 4. nóvember 1988, Haukur
Árni f. 18. mars 1992 og Axel Þór
f. 18. mars 1992. Dóttir Björgvins
af fyrra hjónabandi er Jesse My-
ree McGoldrick f. 12. júní 1981.
Guðmundur kvæntist 25. nóv-
ember 1972, Randi Marie Robert-
stad f. 22. mars 1936. Þau skildu.
Guðmudnur fór ungur til sjós
og var orðinn bátsmaður á togara
18 ára að aldri. Hann lauk prófi
frá Stýrimannaskólanum 1953 og
var skipstjóri og stýrimaður á ís-
lenskum fiskiskipum en þó fyrst
og fremst togurum. Hann fór til
Noregs og var þar á olíuskipum
og fragtskipum en hélt síðan til
Persaflóa þar sem hann kenndi
fiskveiðar. Eftir það sigldi hann
skipum við Afríkustrendur, Suð-
ur-Ameríku og víðar. Hann flutti
til Íslands þegar hann hætti til
sjós og vann þá við netagerð,
sendibílaakstur og lagerstörf hjá
Reykjavíkurborg.
Guðmundur Guðlaugsson verð-
ur jarðsunginn frá Kópavogs-
kirkju í dag, 10. janúar 2011, og
hefst athöfnin kl. 13.
1926 og Þórarin f. 3.
ágúst 1931, d. 19.
apríl 2005. Hálf-
systkin Guðmundar
samfeðra voru þau
Sveinbjörn Óskar f.
4. apríl 1914, d. 6.
maí 1994 og Halla
Bergsteina f. 5. nóv-
ember 1918, d. 17.
ágúst 1997. Uppeld-
isbróðir Guðmundar
var Jóhannes Gunn-
ar Brynjólfsson f. 20.
september 1908, d.
27. maí 1973.
Guðmundur bjó um hríð með
Guðrúnu Helgu Björgvinsdóttur f.
13. september 1930, d. 10. júlí
2010 og á með henni Björgvin Val
Guðmundsson f. 24. febrúar 1959.
Sambýliskona Björgvins er Þóra
Björk Nikulásdóttir f. 20. október
Ég kynntist ekki föður mínum,
Gvendi Eyja, fyrr en ég var orðinn
fullorðinn. Jú, ég hafði hitt hann
tvisvar eða þrisvar sinnum síðan
þau mamma skildu að skiptum
þegar ég var of ungur til að muna
eftir honum, en síðan kynni tókust
með okkur að nýju, vorum við góð-
ir vinir.
Það var ekki vegna viljaskorts að
við þekktumst ekki nema að af-
spurn fyrstu þrjátíu ár ævi minnar,
heldur vegna þess að um það bil
þegar heimshornaflakki hans lauk
tók mitt við.
Gvendur Eyja, eins og mér fyr-
irgefst vonandi að kalla föður
minn, var sonur Guðlaugs Brynj-
ólfssonar og Valgerðar Guðmunds-
dóttur. Fyrstu átta ár lífs hans
voru eins og svo margra annarra;
áhyggjulaus og glöð. En þegar
hann var átta ára lést Valgerður
móðir hans og þá breyttist lífið til
hins verra, eins og gefur að skilja,
einkum og sér í lagi fyrir lítinn og
viðkvæman strák sem var hændur
að móður sinni. Ég held að hann
hafi aldrei jafnað sig á móðurmiss-
inum.
Við tóku ár upplausnar og
óvissu. Pabbi var sendur í sveit
upp á land og hann sagði mér að
tvennt stæði upp úr í minningunni
þaðan; hann sá læk í fyrsta skipti á
ævinni og það var lús á bænum.
Afi flutti skömmu síðar til
Reykjavíkur og fjölskyldan með
honum en fjórtán ára gamall hljóp
pabbi að heiman og munstraði sig
á Óla Garða, togara sem sigldi til
Bretlands og það var stríð á Norð-
ur-Atlantshafi.
Þar með var kúrsinn tekinn því
næstu þremur áratugum eyddi
pabbi á sjó en hann útskrifaðist úr
Stýrimannaskólanum 1953. Ferill
hans er slíkur og svo mikill að
þessi litla grein nær ekki að fanga
hann, fyrir utan að aðrir eru betur
til þess fallnir að gera honum skil
því hann spannar næstum því
heiminn allan; síld fyrir norðan,
nýsköpunartogarar, bátar í Eyjum,
olíuskip í Noregi, fiskveiðar á
Persaflóa, siglingar við strendur
Afríku og Ameríku, rækjuveiðar
við Grænland, fragtarar í Kína svo
eitthvað sé nefnt. Heimshöfin voru
hans.
Þess í stað langar mig að fara
orðum um þann hlýja og dásam-
lega mann sem ég kynntist þegar
leiðir okkar lágu aftur saman. Þá
var ég að koma heim frá útlöndum
en hann fyrir nokkru sestur að í
landi. Hann tók mér fagnandi og
þegar börnin mín fæddust hændi
hann þau að sér og nú við fráfall
hans er missir þeirra mestur; eitt
ankera bernsku þeirra er farið og
tómið blasir þar við.
Gvendur, faðir minn, var húm-
oristi af bestu gerð; kaldhæðni og
hárfín tilsvör voru hans aðal en ég
held að hann hafi gætt þess að
særa aldrei nokkra manneskju því
fyrst og fremst gerði hann grín að
sjálfum sér; gerði reyndar alltof
lítið úr sjálfum sér á köflum, fannst
mér, en eru ekki þeir hógværu sæl-
ir?
Hann sagðist bakka bílnum sín-
um eftir eyranu, sagðist hafa sett
þrjú bæjarfélög á Austfjörðum á
hausinn vegna þess að hann fiskaði
ekki nóg á bæjarútgerðartogurun-
um; fræg er sagan af því þegar
hann sagði útgerðinni að karfinn
veiddist ekki vegna þess að hann
væri uppi í sjó að kenna ungunum
að synda. En allt var þetta sagt til
að gera lífið skemmtilegra og það
tókst svo sannarlega.
Ég sakna föður og vinar.
Björgvin Valur Guðmundsson.
Drund afi var einstakur maður,
finnst okkur. Beittur húmor og ást-
úð er það sem stendur upp úr þeg-
ar við hugsum um elsku afa okkar.
Það er svo óraunverulegt að hafa
afa ekki hjá okkur lengur, að geta
ekki kíkt í Hamraborgina, fengið
nýbakaða jólaköku og spjallað um
daginn og veginn. Við sjáum hann
fyrir okkur sitjandi við eldhúsborð-
ið, berfættan með axlabönd og
raulandi ræ ræ ræ.
Fyrsta bíóferðin mín, Ernu, var
með afa. Það var jafnframt síðasta
bíóferðin hans. Þá bjuggum við á
Bergþórugötunni, strákarnir voru
nýfæddir og fengu mikla athygli
sökum veikinda. Ég var fjögurra
ára. Ég man alltaf eftir þegar við
löbbuðum niður í Regnbogann,
hönd í hönd, og spenningurinn í
hámarki. Mér fannst ég vera svo
stór, að fara ein í bíó með afa. Við
sáum Tomma og Jenna og þó ég
muni ekki mikið eftir myndinni
man ég alltaf eftir þessari ferð.
Það var eitthvað sérstakt við hana,
eitthvað sem við afi áttum bara
saman.
Þegar við vorum lítil áttum við
erfitt með að segja Gvendur afi og
kölluðum hann alltaf Drund afa.
Allt sem hann gaf okkur kenndum
við við hann. Þegar við fengum föt
voru það Drund afa föt. Við feng-
um einu sinni skó frá honum. Það
voru uppáhaldsskórnir okkar,
Drund afa skór. Hann sagði okkur
í seinni tíð að sér hefði þótt vænt
um Drund afa nafnið.
Við munum seint gleyma því
þegar við, strákarnir, vorum í pöss-
un hjá afa á meðan foreldrar okkar
voru að snúast. Afi reykti pípu og
við vildum vera eins og hann og fá
að reykja pípuna. Hann var ekki
alveg á því en við fengum nú samt
að prufa. Fjögurra ára sátum við
og blésum í pípuna, einu sinni
hvor.
„Þið megið alls ekki segja
mömmu ykkar þetta,“ sagði afi og
við lofuðum því. Þegar þau komu
svo að sækja okkur var auðvitað
það fyrsta sem þau heyrðu þegar
þau komu inn um dyragættina;
„Afi leyfði okkur að reykja pípu.“
Við höfum aldrei séð móður okkar
eins reiða og afa eins hræddan.
Þrátt fyrir það er þetta minning
sem vekur alltaf hlátur, jafnvel hjá
mömmu.
Eftir að við fluttum suður til að
sækja skóla var afi duglegur að
rétta okkur hjálparhönd. Það var
alltaf hægt að treysta á tilbúinn
mat þegar við vorum í hádegis-
hléum eða hlýlegt afdrep í löngum
eyðum síðasta vetur, þar sem við
bjuggum í Keflavík og ekki mögu-
legt að skreppa heim. Hann gaf
okkur annað heimili og tók alltaf á
móti okkur með glottinu sínu. Það
var ómetanlegt að vita af griðastað
hjá afa.
Við þökkum fyrir að hafa kynnst
Gvendi Eyja og ótal minningar
streyma fram sem hægt væri að
segja frá. Minning um yndislegan
afa lifir í hjörtum okkar.
Erna Valborg, Haukur Árni
og Axel Þór Björgvinsbörn.
Guðmundur
Guðlaugsson
✝
Okkar einlægustu þakkir til allra þeirra er auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÞÓRHILDAR SIGURÐARDÓTTUR,
Suðurgötu 17-21,
Sandgerði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Heilbrigðis-
stofnunar Suðurnesja og hjúkrunarheimilisins á Garðvangi fyrir einstaka
umönnun og hlýtt viðmót.
Steinunn Fríðhólm Friðriksdóttir, Gunnlaugur Sigmarsson,
Sigurður Sævar Fríðhólm Friðriksson, Sólrún Bragadóttir,
Rúnar Þórarinsson,
Jón Fríðhólm Friðriksson, Alma Jónsdóttir,
Friðrik Þór Friðriksson, Marta Eiríksdóttir,
Fanney Friðriksdóttir, Theodór Blöndal Einarsson,
Heiður Huld Friðriksdóttir, Eiður Þórarinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur hlýhug og
samúð vegna andláts móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
HERDÍSAR ANTONÍUSARDÓTTUR
frá Núpshjáleigu á Berufjarðarströnd,
Skúlagötu 20,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks öldrunarlækninga-
deildar 4-B á Landspítala Fossvogi fyrir alúð og umhyggju við umönnun
hennar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Jóhanna Antonía Sigsteinsdóttir
Sigurbergur Sigsteinsson Guðrún Hauksdóttir
Oddný Sigsteinsdóttir Líney Rut Halldórsdóttir
Sjöfn Sigsteinsdóttir Finnur Pálsson
Þröstur Sigsteinsson Soffía Sturludóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LÁRA JÓNSDÓTTIR
frá Meiri-Hattardal
lést á Heilbrigðisstofnun Ísafjarðar föstudaginn 7.
janúar
Friðgerður S Baldvinsdóttir, Sverrir Pétursson,
Axel Bessi Baldvinsson, Halldóra Pétursdóttir,
og barnabörn.
✝
Faðir minn, tengdafaðir og afi okkar,
GUÐMUNDUR GUÐLAUGSSON,
Gvendur Eyja,
Hamraborg 26,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 30. desember.
Útför hans fer fram frá Kópavogskirkju mánudag-
inn 10. janúar kl. 13.00.
Björgvin Valur Guðmundsson, Þóra Björk Nikulásdóttir,
Erna Valborg Björgvinsdóttir,
Haukur Árni Björgvinsson,
Axel Þór Björgvinsson,
Jesse Myree McGoldrick.
✝
Elskuleg dóttir mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGRÚN VILBERGSDÓTTIR,
Háagerði 43,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut mánudaginn
3. janúar.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 11. janúar kl. 15.00.
Jóhanna Ögmundsdóttir,
Sigurbjörg Svavars, Eyþór Örlygsson,
Sylvía Svararsdóttir, Ragnar Björnsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Sigurbjörg Páls-
dóttir
Ég tel mig hafa verið heppinn að
fá að kynnast henni Sigurbjörgu frá
Laufskálum eða Böggu eins og hún
var kölluð. Í sex sumur vann ég á
gróðrarstöðinni á Laufskálum. Alltaf
stóð hún Bagga við pottana og eldaði
fyrir okkur starfsfólkið. Lengst af
Sigurbjörg Pálsdóttir
✝ Sigurbjörg Páls-dóttir fæddist 22.
júlí 1920 á Böðv-
arshólum í Húna-
vatnssýslu. Hún lést á
Dvalarheimili aldr-
aðra í Borgarnesi 1.
janúar 2011.
Sigurbjörg var
jarðsungin frá Reyk-
holtskirkju í Borg-
arfirði laugardaginn
8. janúar 2011.
var ég að vinna með
barnabörnum hennar
og þá fór ég líka að
kalla hana ömmu, ég
man að henni fannst
það bara sniðugt. Hún
Bagga var alltaf svo
kát og hress, man
aldrei eftir henni öðru-
vísi en brosandi. Mér
fannst alltaf gaman að
heyra hana lýsa því
þegar hún og Steini
voru að hefja búskap í
garðyrkjunni, t.d. sög-
urnar af bananarækt-
inni, kaktusaræktinni og öllum ferð-
unum sem þau fóru í.
Takk, amma Bagga, fyrir allar
samverustundirnar, allar sögurnar,
allt spjallið, öll hlýju faðmlögin og öll
hlátrasköllin saman í gegnum tíðina.
Hrafnhildur Ólafsdóttir