Morgunblaðið - 14.01.2011, Blaðsíða 10

Tískubloggari
hannar í fyrsta
sinn fyrir H&M
Hinn þriðja febrúar næstkomandi
kynnir sænska tískufataverslunin
H&M í fyrsta sinn fatalínu sem
hönnuð er af tískubloggara.
Bloggarinn sá er Elin Kling sem
er mörgu áhugafólki um tísku
kunn. Hún hefur haldið úti vef-
síðunni Style by Kling, einu
helsta tískubloggi Skandinavíu,
frá árinu 2007. Fyrir bloggið og
sjónvarpsinnslög því tengd hefur
hún unnið til fjölda verðlauna.
Elin hóf feril sinn sem tískurit-
stjóri lífsstílstímaritsins SOLO
og hefur einnig séð um tísku-
þætti í sænska dagblaðinu Ex-
pressen. Hún stýrir í dag sínu
eigin tímariti, Styleby, sem gefið
er út hjá Bonnier, stærsta út-
gáfufyrirtæki Svíþjóðar. Hönn-
unarlínan samanstendur af níu
flíkum og tveimur fylgihlutum og
einkennir hana léttleiki og ein-
faldleiki með svolitlu bóhem-
ívafi. Áferð og efni skipta meira
máli en áberandi mynstur og þá
laumar Elin inn smáatriðum sem
varla sjást en skipta þó miklu
máli. Hönnun Elinar verður seld í
tíu sérvöldum H&M-verslunum í
Stokkhólmi, Gautaborg og
Malmö og renna 10% ágóðans til
UNICEF.
maria@mbl.is
Elin Kling
10 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. JANÚAR 2011
Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
Ég mæli algerlega meðþessu, þetta var rosalegagaman,“ segir BryndísSamúelsdóttir sem skellti
sér ásamt Eddu Rún Kjartansdóttur
vinkonu sinni til Spánar í haust og
lærði spænsku fyrir útlendinga í há-
skóla í Salamanca í þrjá mánuði.
„Ég vissi ekkert hvað ég vildi gera
eftir að ég útskrifaðist frá MR í vor
en ég hafði farið í sumarskóla í Sala-
manca árið 2008 með þremur vin-
konum mínum og Edda Rún var ein
af þeim. Okkur þótti ógeðslega gam-
an og langaði til að fara aftur til
Spánar að stúdentsprófi loknu. Við
fundum háskólann á netinu og
skráðum okkur í sumar en námið
hófst í september. Við bjuggum í
stúdentaíbúð með fjórum öðrum
krökkum en þegar við vorum á sum-
arnámskeiðinu bjuggum við hjá fjöl-
skyldum. Þetta var því mjög ólíkt að
öllu leyti, við orðnar eldri og bæði
skólinn og heimilishaldið allt annað.“
Kallað á milli eldhúsglugga
Þær voru fjórar stelpur og tveir
strákar sem bjuggu saman; þær
tvær íslenskar, ein stelpa frá Slóvak-
íu, ein var hálfmalasísk og hálfþýsk,
einn strákur frá Brasilíu og annar
frá Írlandi. Þetta var því sannkall-
aður alþjóðakokteill.
„Fjölbýlishúsið sem við bjugg-
um í var með fimm íbúðum og ein-
göngu útlenskir háskólastúdentar
sem bjuggu þarna, það var geðveikt,
alveg fáránlega gaman að búa í þess-
um suðupotti, þarna voru krakkar
alls staðar að úr heiminum. Við gát-
Ævintýraþráin
togar hana út í heim
Hún fór í haust ásamt vinkonu sinni í þriggja mánaða spænskunám í Háskóla á
Spáni og sér ekki eftir því. Þau bjuggu sex saman stúdentar í íbúð í fimm íbúða
húsi þar sem eingöngu bjuggu erlendir stúdentar. Það var mikið fjör. Útþráin hef-
ur náð tökum á henni og á sunnudaginn fer hún til Kanada sem barnfóstra.
Útlönd Íslenska lopapeysan kemur sér víða vel, hér eru þær stöllurnar með
Voronicu vinkonu sinni í fallegu umhverfi dómkirkjunnar í Salamanca.
Gaman Bryndís og Edda með nokkrum af nágrönnum sínum á Plaza Mayor
á „gamlárskvöldi“ nemenda í háskólanum sem var 16. desember.
Á ísköldum og dimmum janúardögum
getur verið gaman að lífga upp á til-
veruna með því einu að skreyta sig
aðeins. Og það er gaman að kaupa
sér nýtt skart, stundum jafnast það á
við að vera í nýrri flík að skarta
stórum nýjum hring eða hálsmeni.
Stórir og sérstakir skartgripir setja
mikinn svip á þann sem þá ber.
Vissulega er hægt að skreppa í ein-
hverja verslun og kaupa sér glingur,
en það tekur tíma að rölta á milli
búða og sumir eiga ekki heiman-
gengt, búa annaðhvort fjarri versl-
unum eða komast ekki að heiman af
einhverjum ástæðum. Þá er snilldin
ein að vafra á netinu og kíkja á hvað
þar er í boði. Ein er sú vefverslun ís-
lensk sem er með helling af skemmti-
legu skarti. Þetta er Dyngja.is (líka á
Facebook). Á Dyngjunni er mikið úr-
val allskonar skartgripa. Þar er hægt
að kaupa sér armbönd, hringi, háls-
men og eyrnalokka, hárskraut og
spangir. Einnig eru þarna treflar og
klútar. Nú er útsalan hafin á Dyngj-
unni eins og sæmir árstímanum og
fyrir þá sem hefur lengi langað í eitt-
hvert glingur er um að gera að grípa
gæsina. Vert er að taka fram að heim-
sending er frí ef verslað er fyrir
3.500 krónur eða meira.
Vefsíðan www.dyngjan.is
Flottur Þessi ugluhringur er eitt af því fjölmarga sem fæst á dyngjunni.
Allskonar skart og fylgihlutir
Það er gaman að taka þátt í leik-
húslífinu og nú er aldeilis tækifæri til
þess, því leitað er að hæfileikaríkum
krökkum á aldrinum 8-18 ára til að
leika, dansa og syngja í Galdrakarlin-
um í Oz, en verkið verður frumsýnt í
byrjun september á þessu ári.
Skráning í prufurnar fer fram
næsta miðvikudag, 19. janúar, kl.
16.15-17.30 í forsal Borgarleikhúss-
ins. Í kjölfar skráningar verður efnt til
hæfileikadaga sem standa í þrjár vik-
ur og svo taka við ítarlegri áheyrnar-
prufur þar sem lokavalið fer fram.
Leikstjóri verksins er Bergur Þór Ing-
ólfsson.
Endilega …
… skrá sig í
áheyrnarprufu
Ævintýri Alltaf gaman að vera með.
»Ég hætti þessu því fljótlega og notaðifrekar einkasturturnar á heimavist-
inni til að verða ekki alræmd sem evrópski
skiptineminn með nektaráráttuna.
HeimurUnu
Una Sighvatsdóttir una@mbl.is
Nekt er áhugavert fyrirbæri. Allir hafa áhuga áhenni, í mismiklum mæli þó, enda engin til-viljun að nekt þykir gera nánast allar vörursöluvænlegri, sama hversu óljós eða súrreal-
ísk tengingin er. Sumir fá mikið út úr óbeislaðri nekt og
virðist það jafnvel vera eiginleiki sem á við um heilu
þjóðirnar umfram aðrar. Þjóðverjar koma upp í hugann
í þessu sambandi, þeir kunna sko að vera naktir.
Að þessu leyti fannst mér land-
kynningarmyndband Inspired
by Iceland-átaksins ótrúverð-
ugt, því ljóshærða stúlkan sem
sést tipla nakin út í náttúrulaug í
einu atriðinu hefði samkvæmt öll-
um líkindareikningum átt að hitta
þar fyrir nakinn Þjóðverja á miðjum
aldri. Það er allavega mín reynsla.
En mér er sama þótt ég deili öll-
um náttúrulaugum landsins með
nöktum Þjóðverjum, því þeir eru allt-
af svo glaðir þegar þeir eru naktir að
maður getur varla annað en hrifist með.
Íslendingar mættu íhuga að tileinka sér
sömu nektargleði því þá gætum við kannski
fengið útlenda ferðamenn (aðra en Þjóðverja
augljóslega) til að hætta að vera svona aulaleg-
ir í sturtuklefum manngerðu sundlauganna.
Þeim finnst mörgum augljóslega óþægilegt að
þurfa að sápa sig fyrir framan ókunnugt fólk, en
mér finnst bara óþægilegt að horfa upp á vandræða-
ganginn í þeim þegar þeir reyna að hylja sig eins
lengi og hægt er með handklæðinu og snúa svo andlit-
inu að veggnum í sturtunni.
Mér finnst mjög erfitt að skilja hvernig fólk frá lönd-
um þar sem er skólaskylda með tilheyrandi íþróttatím-
um getur komist hjá því að venjast við að sturta sig með
fólki af sama kyni. Þegar ég var sjálf skiptinemi í
Bandaríkjunum var þó nokkru ljósi varpað á þessa ráð-
gátu. Ég bjó á háskólakampus þar sem var glæsileg
íþróttaaðstaða og fór reglulega í ræktina. Fyrstu dag-
ana tók ég með mér handklæði enda voru mjög fínar
sturtur í búningsklefanum. Bandarísku íþróttastelp-
urnar urðu hins vegar standandi hissa þegar þær
heyrðu vatn renna í sturtunum og komu jafnvel og
kíktu, alklæddar auðvitað, inn í sturtuklefann til að
kanna hvort það væri eitthvað bilað. Þegar í ljós kom að
einhver var í alvöru að þvo sér í sturtunum urðu þær
hrikalega vandræðalegar. Ég hætti þessu því fljótlega
og notaði frekar einkasturturnar á heimavistinni til að
verða ekki alræmd sem evrópski skiptineminn með
nektaráráttuna.
Málið með nekt er nefnilega að hún er ekki vandræða-
leg ef allir eru jafnnaktir og jafnsama. Ef einn er í fötum
og fitjar upp á nefið fer þetta fyrst að verða eitthvað
skrýtið. Þetta sannaðist endanlega fyrir mér þegar
ég ánetjaðist einu sinni króatísku nektarbaðhúsi.
Það var reyndar fyrst og fremst gufan og sánan
sem heillaði mig, en nektin samt líka því henni
fylgdi ótrúleg frelsistilfinning um leið og maður
vandist því að vera umkringdur nöktu fólki af
báðum kynjum. Sem tók svona tvær mínútur
því öllum var sama og enginn var vandræða-
legur.
Því miður er varla grundvöllur fyrir
þessum kúltúr hér vegna smæðar sam-
félagsins. Þótt nekt geti gert mann
bæði glaðan og frjálsan veit ég ekki
alveg hvort ég væri undir það búin
að nikka bara vinalega til æðsta
yfirmanns míns ef ég mætti hon-
um í nektargufubaði.