Morgunblaðið - 14.01.2011, Page 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. JANÚAR 2011
✝ Jóhanna Jóhann-esdóttir fæddist í
Reykjavík 18. mars
1911. Hún lést á Dval-
ar- og hjúkrunarheim-
ilinu Grund. 1. janúar
2011. Foreldrar henn-
ar voru Jóhannes Guð-
bjartur Jóhannesson f.
14. maí 1880, d. 10.
mars 1967 og Þor-
björg Eleseusdóttir f.
27. júní 1872, d. 12.
maí 1967. Bróðir
hennar var Kristján
Jóhannesson f. 23.
september 1909, d. 26. júlí 1985.
Systkini sammæðra voru Jóna Guð-
munda Bjarney Jónsdóttir f. 1897, d.
1929 og Eleseus Markús Jónsson f.
1895, d. 1921. Þegar Jóhanna var á
þriðja ári fluttist hún með foreldrum
sínum vestur í Arnarfjörð þar sem
hún ólst upp að Svalbarða. Um tví-
tugt fluttist hún suður til Reykjavík-
ur.
urðsson f. 9. maí 1973, c) Páll Ragn-
ar Pálsson f. 28. júlí 1980. 3) Jóhann-
es Haraldur Pálsson f. 6. júní 1952,
kvæntur Kristínu Gunnarsdóttur f.
15. mars 1953. Börn þeirra eru a)
Páll Ingi Jóhannesson f. 24. maí
1974, b) Hjördís Katla Jóhann-
esdóttir f. 7. janúar 1980, c) Gunnar
Davíð Jóhannesson f. 6. febrúar
1986 og d) Jóhanna Guðrún Jóhann-
esdóttir f. 8. október 1987. Barna-
barnabörn Jóhönnu eru 11 talsins.
Jóhanna fluttist til Kópavogs 1947
ásamt eiginmanni og börnum og
bjuggu þau á Kársnesbraut 50 (áður
nr. 18). Jóhanna bjó á Kársnesbraut-
inni til 1978 þegar hún fluttist á
Kópavogsbraut 85 þar sem hún bjó
ein og hélt heimili til 99 ára aldurs
eða í 32 ár. Síðustu mánuðina dvald-
ist hún á Dvalar- og hjúkrunarheim-
ilinu Grund.
Jóhanna var heimavinnandi hús-
móðir þar til maður hennar veiktist
og fór hún þá að vinna úti, ýmis
störf, lengst af sem saumakona á
Landakoti þar sem hún vann þar til
hún hætti vegna aldurs. Eftir starfs-
lok var hún mjög virk í starfi aldr-
aðra í Kópavogi fram á tíræðisaldur.
Jóhanna verður jarðsungin frá
Kópavogskirkju í dag, 14. janúar
2011, og hefst athöfnin kl. 13.
Jóhanna giftist 1938
Páli Pálssyni f. 16.
ágúst 1906, d. 1. ágúst
1962. Börn þeirra eru
1) Gréta Pálsdóttir f.
9. desember 1938.
Eigimaður hennar var
Ragnar Arinbjarnar f.
12. júlí 1929, d. 23.
nóvember 1997. Börn
þeirra eru a) Arnar
Arinbjarnar, f. 27.
febrúar 1960, sam-
býliskona Arnfríður
Tómasdóttir, b) Guð-
rún Arinbjarnar f. 6.
september 1964 og c) Halldór Ar-
inbjarnar f. 1. september 1965 sam-
býliskona Karin Elisabeth Paalsson
2) Páll Pálsson f. 1. nóvember 1946
kvæntur Margréti Yngvadóttur f. 8.
september 1946. Börn þeirra eru a)
Jóhanna Lára Pálsdóttir f. 10. ágúst
1968 gift Arjan van der Weck f. 14.
júní 1967, b) Berglind Pálsdóttir,
sambýlismaður Sigurjón Ingi Sig-
Mín elskulega tengdamóðir, Jó-
hanna Jóhannesdóttir, lést á nýársdag
sl. tæplega 100 ára að aldri. Jóhanna
eða amma Jó eins og við gjarnan köll-
uðum hana var mikil sauma- og hann-
yrðakona, saumaði fatnað fyrir fólk
hér fyrr á árum og hafði einnig mikla
ánægju af hvers konar hannyrðum.
Snillingur var hún með bæði prjóna og
heklunál. Amma Jó hafði sínar skoð-
anir sem hún fór vel með. Hún fylgdist
vel með bæjar- og landsmálum og var
ekki alltaf sammála síðasta ræðu-
manni. Henni þótti vænt um bæinn
sinn enda meðal frumbyggja Kópa-
vogs frá 1947. Jóhanna var fyrir
nokkru búin að sækja um vistun hjá
Kópavogsbæ en þeir sáu sér ekki fært
að verða við ósk hennar. Ekki var hún
alveg sátt við að kjósa í síðustu kosn-
ingu sem Reykvíkingur en sem vist-
maður á Grund var hún á kjörskrá í
Reykjavík.
Nú eru næstum 39 ár síðan við
kynntumst og tók hún mér strax mjög
vel. Oft höfum við átt gott spjall saman
um lífsins gildi. Aldrei hefur borið
skugga á okkar kynni.
Eitt sumar þegar við hjónin bjugg-
um í Danmörku við nám kom amma Jó
í heimsókn en það var árið 1976 og var
það hennar fyrsta utanlandsferð.
Ánægjuleg var ferðin sem við hjónin
fórum með ömmu Jó árið 1983 á henn-
ar æskuslóðir – eða vestur í Arnarfjörð
og að hennar gamla bæjarstæði Sval-
barða og síðan í heimsókn til góðrar
frænku á Þingeyri.
Margar sögurnar var amma Jó búin
að segja frá sinni æsku þegar hún var
fyrir vestan. Þar var lífið ekki alltaf
dans á rósum og mikið þurfti að hafa
fyrir að sækja björg í bú. Fór hún í
mörg sumur með móður sinni sem
réðst sem kaupakona á bæi við Arn-
arfjörð.
Þegar amma Jó varð 95 ára, bauð
hún öllum ættingjum, vinum, frænd-
systkinum til veglegrar veislu, og gam-
an var að sjá hve margir sáu sér fært
að mæta. Einnig bauð hún til veglegr-
ar veislu sumarið 2006 til minningar
um eiginmann sinn Pál á hans 100 ára
afmælisdegi.
Jóhanna bjó ein í sinni íbúð þar til í
apríl á síðasta ári þegar hún fluttist á
Dvalarheimilið Grund. Hún var svo
heppin að samtímis henni fluttist
þangað æskuvinkona hennar og
frænka, Petrína Jóna Elíasdóttir,
Peta. Voru þær saman í herbergi síð-
ustu mánuðina enda búnar að vera vin-
konur nánast frá fæðingu og þar bar
aldrei skugga á. Já, það geta eflaust
ekki margir sagt að þeir hafi átti vin-
konu eða vin í 96 ár, en þannig var það
hjá ömmu Jó og Petu.
Ánægjulegt var síðastliðið aðfanga-
dagskvöld, en þá var amma Jó með
okkur og held ég að hún hafi komið
meira af vilja en mætti. Kvöldið var
stutt en ánægjulegt, amma Jó borðaði
með okkur og opnaði sína pakka og var
henni síðan ekið heim á Grund, var þá
orðin lúin og þreytt. Þetta var síðasta
ferð sem amma Jó fór utan Grundar
og mun varðveitast í minningu okkar.
Ég vil þakka dvalarheimilinu Grund
fyrir hlýlegar móttökur þegar Jó-
hanna fluttist þangað sem heimilis-
maður, einnig vil ég þakka starfsfólki á
deild V2 fyrir þá góðu umönnun sem
hún fékk þar. Á dvalarheimilinu Grund
líður öllum vel.
Blessuð sé minning þín – minningin
um þig mun lifa.
Þín tengdadóttir,
Kristín Gunnarsdóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Fallin er frá elsku amma okkar.
Hvað er hægt að segja?
Okkur er orða vant.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Amma okkar var einstök kona, svo
einstök að við höldum að hún hafi
hreinlega verið drifin áfram af ein-
hverjum æðri mætti sem við kunnum
ekki skil á.
Kraftur hennar, viðleitni og skap
var einstakt, amma Jó var alltaf hress,
alltaf svo góð, hafði ávallt eitthvað fyrir
stafni, alltaf að búa eitthvað til enda
einstaklega listræn, vandvirk og skap-
andi, þannig munum við eftir henni frá
því við vorum bara börn.
Þrátt fyrir að eiga stutt í 100 árin þá
virkaði það eins og hún væri gerð úr
einhverju öðru en við hin.
Svo mikil var ástríðan fyrir lífinu og
almennt.
Við sögðum oft í gríni að á hundrað
ára afmælinu fengi hún fartölvu í af-
mælisgjöf. Enda búin að nota gsm-
síma í mörg ár með engum vandkvæð-
um, en af því varð því miður ekki.
Við erum svo stolt af ömmu okkar
og kveðjum hana með miklum söknuði,
hún var hörkukona, sem þrátt fyrir
makamissi og mikið strögl kom börn-
um sínum vel á legg og spjaraði sig
þrátt fyrir allt sem gekk á á þeim tíma.
Við tökum ömmu okkar Jó til fyr-
irmyndar og vonum að við eigum eftir
að verða svo heppin að verða eins og
hún þegar aldurinn færist yfir okkur.
Falleg sál er farin á æðra tilveru-
stig, og því trúum við af einlægni.
Nú grætur sorg mín gengnum vonum
yfir,
genginni von, sem fyrrum átti þrótt,
því slíkum dauða drúpir allt sem lifir,
er dagur ljóssins verður svartanótt.
Hið tæra ljóð, það óx þér innst við hjarta,
sem ástin hrein það barst í sál mér inn.
Og nú, þótt dauðinn signi svip þinn
bjarta,
þú syngur ennþá gleði í huga minn.
Ó, minning þín er minning hreinna ljóða,
er minning þess, sem veit hvað tárið er.
Við barm þinn greru blómstur alls hins
góða.
Ég bið minn guð að vaka yfir þér.
(Vilhjálmur frá Skáholti)
Við kveðjum þig hinsta sinni, elsku
amma okkar.
Þín barnabörn,
Gunnar Davíð, Hjördís
Katla og Páll Ingi.
Það er sagt að mennirnir hafi fundið
svör við öllu nema því hvernig eigi að
lifa lífinu. Ekki er ég frá því að Jó-
hanna Jóhannesdóttir hafi komist ná-
lægt því að geta svarað þeirri stóru
spurningu. Með brosi á vör, hvað sem
á dynur, hefði hún getað sagt. Sístarf-
andi. Í nánum tengslum við náttúruna.
Þannig lifði Jóhanna sjálf í tæp hundr-
að ár og geri aðrir betur. Ég varð
heimagangur á heimili hennar fljót-
lega eftir að hún flutti í Kópavoginn
ásamt manninum sínum, Páli Pálssyni
og Grétu dóttur þeirra.
Ég minnist þess ekki að hafa séð
hana öðruvísi en brosandi, glaða og
vinnusama. Páll var líka einstaklega
geðgóður maður. Við Gréta urðum vin-
konur ungar að aldri og á þá vináttu
hefur engan skugga borið. Hvernig á
maður líka að fara að því rífast við fólk
sem alltaf er í góðu skapi og gerir gott
úr öllu?
Á heimilinu á Kársnesbrautinni
voru líka foreldrar Jóhönnu, Vestfirð-
ingar í húð og hár og einstök ljúf-
menni, bæði tvö. Það var eins og það
stafaði birtu af þessum öldruðu hjón-
um og reyndar heimilisfólkinu öllu.
Það eru forréttindi að fá að kynnast
svo góðu fólki.
Jóhanna fékk sinn skammt af sorg
og erfiðleikum í lífinu. En hún lét and-
streymið ekki buga sig, horfði á björtu
hliðar lífsins og ræktaði garðinn sinn í
orðsins fyllstu merkingu. Þegar hún
var komin hátt á tíræðisaldur talaði
hún við mig um aspirnar sínar sem
hún hafði gróðursett á Kársnesbraut-
inni og það var eins og hún væri að tala
um börnin sín. Hún hafði alist upp í
nánu sambandi við náttúruna í tign-
arlegri fegurð Arnarfjarðar og þegar
hún og maðurinn hennar gerðust
frumbyggjar í Kópavogi hófst hún
strax handa við ræktun og kom upp
bæði matjurtagarði og trjágarði. Kárs-
nesið var bara urð og grjót í þá daga og
aðstæður frumbyggjanna voru ótrú-
lega erfiðar. Þau urðu til dæmis að
sækja allt vatn í brunn spölkorn frá
húsinu fyrstu mánuðina. Þegar Jó-
hanna rifjaði upp þessa tíma, hálfri öld
síðar, hló hún dátt og það var auðséð
að hún hafði notið hverrar mínútu.
Svona lifði Jóhanna að heita má til
hinstu stundar og kvaddi svo í sátt við
alla menn. Guð blessi minningu henn-
ar.
Guðrún Finnbogadóttir.
Jóhanna
Jóhannesdóttir ✝Ástkær móðursystir okkar,
INGIBJÖRG STEINDÓRSDÓTTIR
frá Syðri-Vík,
lést á dvalarheimilinu Hlíð.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki í Hlíð fyrir
kærleiksríka umönnun.
Erla, Ásta, Marta, Alda og Þórdís Þórðardætur
og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir mín, amma og langamma,
MARGARET JAROSZ SHACKLETON,
Peggy,
Poulton-le-Fylde,
Lancashire,
Englandi,
lést á nýársdag.
Útför hennar fer fram þriðjudaginn 18. janúar
í Englandi.
Veronica M. Jarosz,
Ingibjörg Gunnarsdóttir, Högni Pétur Sigurðsson,
Björn Ólafur Gunnarsson, Hallfríður Sólveig Þorgeirsdóttir,
Sólveig Blær Björnsdóttir,
Högni Gunnar Högnason,
Þorgeir Logi Björnsson,
Unnur Elísabet Björnsdóttir,
Ásbjörn Thor Högnason.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
GUNNAR VALUR HERMANNSSON,
Höfðavegi 11,
Hornafirði,
lést á Hjúkrunarheimili Hornafjarðar þriðjudaginn
11. janúar.
Útförin fer fram frá Hafnarkirkju þriðjudaginn
18. janúar kl. 13.00.
Birna Skarphéðinsdóttir,
Bragi Hermann Gunnarsson, Natalja Gunnarsson,
Sæmundur S. Gunnarsson, Guðrún Halla Einarsdóttir,
Ólöf Kristjana Gunnarsdóttir, Benedikt Helgi Sigfússon,
Hulda Valdís Gunnarsdóttir, Jón Garðar Bjarnason,
Matthildur Birna Gunnarsdóttir, Gunnar Kristófer Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, bróðir, afi og langafi,
STEFÁN JÓHANNSSON
forstjóri,
Seyðisfirði,
verður jarðsunginn frá Seyðisfjarðarkirkju laugar-
daginn 15. janúar kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hans er vinsamlegast bent á hollvinasamtök
HSA Seyðisfirði.
Guðrún Auðunsdóttir,
Ólafía Þ. Stefánsdóttir, Guðjón Már Jónsson,
Nína S. Waldmann, Paul Waldmann,
Auður J. Stefánsdóttir, Níels E. Daníelsson,
Jóhann Stefánsson, Bára Mjöll Jónsdóttir,
Stefán Þór Stefánsson,
Helga Ó. Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐRÚN Ö. STEPHENSEN,
lést að morgni þriðjudagsins 11. janúar.
Útförin fer fram miðvikudaginn 19. janúar.
Jón Torfi Jónasson, Bryndís Ísaksdóttir,
Ögmundur Jónasson, Valgerður Andrésdóttir,
Ingibjörg Jónasdóttir, Guðmundur Gíslason,
Björn Jónasson, Elísabet Guðbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.