Morgunblaðið - 11.03.2011, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. MARS 2011
spritt og hreinsa sárin ef við
meiddum okkur eða draga út flísar
og fékk fyrir vikið viðurnefnið afi
læknir.
Afi var mjög góður sögumaður
en skreytti sögurnar oftast svo vel
að það var engin leið að vita hvort
eitthvað væri satt í þeim. Ég var til
dæmis lengi hrædd við rotturnar
sem afi heyrði skríða í leiðslunum á
Hlíðarveginum og gátu komið upp
um klósettið. Eftir á að hyggja
voru þær líklega aldrei til, ekki
frekar en refurinn sem beit ömmu í
rassinn. Afi var líka mikill húmor-
isti og mjög stríðinn og lét okkur
barnabörnin oft taka þátt í því að
plata ömmu og mömmu. Ég man
sérstaklega eftir því þegar við Ás-
laug systir komum einu sinni með
rútunni til Njarðvíkur um hávetur
í vondu veðri. Afi náði í okkur á
stöðina og þegar við komum á
Hlíðarveginn sagði hann okkur að
fara inn og segja ömmu að hann
hefði ekki komið að sækja okkur og
við hefðum þurft að ganga. Ömmu
brá skiljanlega að við, þá líklega 5
og 8 ára, hefðum gengið í þessu
veðri. Hann gerði það líka margoft
að láta okkur barnabörnin biðja
ömmu um að baka vöfflur eða
pönnukökur þar sem hún neitaði
okkur aldrei um neitt.
Afi laumaði alltaf að mér pen-
ingum þegar hann kom í heimsókn
til þess að ég ætti fyrir bíóferðum
en hann sagðist muna eftir því þeg-
ar hann var ungur hvað það var
gott að fá af og til nokkrar krónur
frá systur sinni. Í seinni tíð varð
þetta að greiðslu fyrir ýmis lækn-
isverk sem ég innti af hendi eins og
að skoða ör, marbletti og bólgna
fætur.
Afi var mjög blíður en þóttist oft
vera mikill maður og sagði
drykkju- og grobbsögur af sínum
yngri árum. Eins byrjaði hann
stundum setningar á: „Ég er nú
frekar hávaxinn maður …“ og lét
alltaf eins og hann trúði því í alvöru
þó það verði seint sagt um mann
sem var 1,74 m á hæð. Ég veit að
hann leit aldrei á aðra konu eftir að
amma dó en hann grínaðist þó oft
með það að hann myndi nú kannski
lenda á séns þegar hann fór að
hitta félaga sína í Reykjavík og við
ættum ekkert að vaka eftir honum,
en þá gisti hann hjá foreldrum
mínum. Annað dæmi um þessi
karlalæti var þegar hann neitaði
ömmusystur minni um dans í brúð-
kaupi systur minnar, sagðist ekki
nenna að dansa við þessar kerling-
ar, en dansaði svo við unga, fallega,
indverska konu sem bauð honum
upp.
Ég er ánægð að afi náði að sjá
nýfæddan son minn og ég á ynd-
islegar myndir af þeim saman. Þó
að ég viti að afi átti langa og góða
ævi er alltaf erfitt að kveðja og ég á
eftir að sakna hans mikið. Bless, afi
minn.
Sigrún Hallgrímsdóttir.
Látinn er góður vinur og skóla-
bróðir okkar sem útskrifuðumst
frá Verzlunarskóla Íslands vorið
1944. Við sem þangað lögðum leið
okkar töldum það forréttindi að
hafa valið Verzlunarskólann til
framhaldsmenntunar og fannst
það ómetanlegt. Skólinn var undir
styrkri stjórn okkar frábæra
skólastjóra, Vilhjálms Þ. Gísla-
sonar, sem með sína skörpu fram-
tíðarsýn var okkur eftirminnileg-
ur. Menntunin var umfram allt
hagnýt og við töldum hana búa
okkur vel undir margvísleg störf
sem áttu fyrir mörgum okkar að
liggja. Kennarar voru margir
mætir menn og minnisstæðir. Þar
kenndi okkur meðal annars Elís
bæði vélritun og hraðritun, mjög
sérstakt á þeim tíma, Þorsteinn
Bjarnason bókfærslu, góðir sér-
fræðingar kenndu verslunarrétt
og fræði af því tagi auk góðrar
tungumálakennslu. Nemendur
komu víða að af landsbyggðinni,
fyrirmyndarfólk sem hafði kynnst
atvinnuvegunum sjávarútvegi eða
landbúnaði af eigin raun.
Nú er einn úr þeirra hópi fallinn
frá. Mikill öðlingur og fram í hug-
ann kemur þakklæti fyrir að hafa
svo snemma á lífsleiðinni kynnst
slíkum manni. Í minningunni er
Jón sá maður sem alltaf kveikti
ljós, var glaðsinna, jákvæður og
heilsteyptur og varð okkur því af-
ar kær frá fyrstu kynnum. Hann
hafði ljúfa framkomu, var hrein-
skiptinn og bar með réttu orðið yf-
ir traustan gegnheilan mann,
hann var sannur heiðursmaður.
Jón kom að vestan eins og margir
aðrir í hópnum og var nokkur ald-
ursmunur á þeim elstu og yngstu
en það var ekki óalgengt á þeim
tímum að þeir hæfu námið seinna.
Kom það þó ekki í veg fyrir mikla
samstöðu okkar sem hefur varað
fram á þennan dag. Þar var Jón
fremstur í flokki, hvetjandi til að
koma saman og gleðjast á tíma-
mótum og eiga ánægjulegar sam-
verustundir. Jón var glaðsinna og
nutum við þess af alhug bekkjar-
systkinin að umgangast hann og
njóta hans ljúfu nærveru.
Jóni var á lífsleiðinni sýnt mikið
traust í vandasömum störfum.
Hann var í áraraðir sveitarstjóri á
Suðurnesjum og reyndist mjög
hygginn fyrir sitt sveitarfélag,
traustur og varkár og framsýnn í
senn í ábyrgðarmiklu starfi. Það
kom nokkrum sinnum fyrir að ég
heimsótti hann á hans starfsvett-
vangi og var stórfróðlegt að heyra
hann lýsa starfi sínu og á hvern
hátt hann stæði að framkvæmd-
um. Þar var vandað til allra verka.
Jón var einstakur í allri sinni
framgöngu, jafnan smekklegur í
klæðaburði og engum gleymist
hans fallega rithönd. Hann naut
gæfu í einkalífi og það var honum
mikið áfall þegar hann missti eig-
inkonu sína Sigrúnu Helgadóttur
langt um aldur fram. Engum
duldist mikil umhyggjusemi
barnanna fyrir föður sínum.
Að leiðarlokum þökkum við
Jóni samfylgdina, allar glöðu og
góðu samverustundirnar og um-
fram allt að hafa átt hann að vini
svo lengi. Börnum Jóns og fjöl-
skyldum þeirra sendum við inni-
legustu samúðarkveðjur og bless-
um minningu um einstakan mann.
Hjalti Geir Kristjánsson.
Kynni mín af Jóni Ásgeirssyni,
fyrrum bæjarstjóra í Njarðvík,
hófust stuttu eftir að ég fluttist til
Suðurnesja ásamt fjölskyldu
minni árið 1952, og hóf að taka
þátt í sveitarstjórnarmálum fyrir
hönd Sjálfstæðisflokksins. Við átt-
um farsælt samstarf í bæjarstjórn
Njarðvíkur í marga áratugi og
enn lengra vináttusamband sem
aldrei bar skugga á. Reisn sinni
hélt Jón til æviloka, því ekki eru
margir mánuðir síðan hann kom
akandi til að heilsa upp á okkur
hjón, snyrtimennskan uppmáluð
og hýr í bragði, þótt kominn væri
hátt á níræðisaldur.
Jón Ásgeirsson naut trausts og
vinsælda hvar sem hann var
staddur. Hann var stálheiðarlegur
vinnuþjarkur, en um leið sann-
gjarn í öllum viðskiptum, mann-
blendinn, greiðvikinn og glað-
sinna. Hann leit á embætti sitt
sem þjónustustarf fremur en veg-
tyllu; hans hlutverk væri að leysa
hvers manns vanda óháð allri póli-
tík. Ýmsir þeir sem kosnir voru til
þess að halda uppi andófi gegn
þeim stjórnmálaviðhorfum sem
Jón var fulltrúi fyrir nutu góðs af
greiðasemi hans, án þess að mikið
bæri á. Eftir að hann hóf sjálf-
stæðan atvinnurekstur var heldur
enginn hörgull á þakklátum við-
skiptavinum.
Jón var einnig gæfumaður í
einkalífi, elskur að og stoltur af
fjölskyldu sinni og svo barngóður
að eftir var tekið, m.a. fylgdist
hann með börnum mínum og fleiri
vina sinna löngu eftir að þau voru
flutt úr byggðarlaginu.
Að leiðarlokum vil ég láta í ljós
þakklæti mitt fyrir alla vinsemd
sem Jón Ásgeirsson sýndi mér og
fjölskyldu minni í tímans rás og
votta aðstandendum hans innilega
samúð mína og konu minnar.
Ingólfur Aðalsteinsson.
 Fleiri minningargreinar
um Jón Ásgeirsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
✝ Kristófer Al-exander Kon-
ráðsson fæddist á
sjúkrahúsinu á
Akranesi 6. júlí
2005. Hann lést 5.
mars 2011. For-
eldrar hans eru
Ásrún Harð-
ardóttir, f. 13.5.
1978, og Konráð
Halldór Konráðs-
son, f. 7.8. 1970.
Systkini hans eru Sandra Lind,
f. 1.11. 2000, samfeðra eru
Ingibjörg María, f. 18.7. 1995,
og Stefán Örn, f. 4.4. 1989,
sambýliskona hans er Kolbrún
Ósk Árnadóttir, f. 2.4. 1991,
barn þeirra er Gabríel Örn, f.
24.11. 2010. Foreldrar Ásrúnar
eru Petra Jörgensdóttir, f.
29.4. 1962, og Hörður Sig-
urjónsson, f. 21.6.
1956. Móðir Kon-
ráðs er Þuríður
Gísladóttir, f.
17.11. 1940, sam-
býlismaður hennar
er Unnsteinn
Smári Jóhannsson,
f. 29.8. 1961, faðir
Konráðs er Kon-
ráð Halldór Júl-
íusson, f. 17.4.
1939, eiginkona
hans er Auður Gústafsdóttir, f.
9.3. 1948.
Kristófer Alexander bjó
fyrstu sex mánuði ævi sinnar á
Vopnafirði en flutti þá til höf-
uðborgarinnar.
Kristófer Alexander verður
jarðsunginn frá Grafarvogs-
kirkju í dag, 11. mars 2011, og
hefst athöfnin kl. 15.
Elsku hjartans drengurinn
okkar.
Það er ekki hægt að lýsa því
með orðum hvað við söknum þín,
litli gleðigjafinn okkar. Það er
erfitt að hugsa það að þú hafir
verið tekinn frá okkur til að verða
gleðigjafi einhvers annars en við
vitum það að þú ert örugglega í
því hlutverki af því að þú gladdir
alla þá sem þú hittir.
Við eigum eftir að ganga í
gegnum erfiða tíma en vonum að
það fari að koma einhver birta í líf
okkar því það heldur víst áfram,
við munum halda utan um fjöl-
skyldu þína sem eftir er hér hjá
okkur því við vitum að með því að
standa saman þá getum við þetta,
elsku drengurinn okkar. Við vit-
um að þú ert hjá okkur hvar sem
við erum.
Guð styrki foreldra þína,
systkini og alla ættingja og vini.
Vertu sæll, elsku litli karlinn
okkar.
Þín amma, afi og frændi,
Petra, Hörður og Óskar
á Sauðárkróki.
Elsku litli gullmolinn minn.
Orð fá ekki lýst hversu erfitt er
að þurfa að skrifa þetta og allar
minningarnar sem koma upp í
hugann eru svo dásamlegar en
manni finnst að þær hefðu átt að
verða svo miklu fleiri.
Þú varst alltaf svo glaður og
yndislegur og knúsin þín voru
þau bestu sem hægt var að fá. Og
þó að það sé okkur sem eftir sitj-
um óskiljanlegt þá vitum við að
þú ert umkringdur fólki sem elsk-
ar þig og þú ert að gleðja og
knúsa aðra núna, litli knúsukarl-
inn minn. Á meðan höldum við
hvert utan um annað hérna heima
og þó við syrgjum og grátum þá
reynum við líka að gleðjast yfir
tímanum sem við fengum með þér
og hlæjum yfir skemmtilegum
minningum og öllum yndislegu
gullkornunum þínum.
Þessar minningar geymum við
með okkur og hlýjum okkur við
að eilífu.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku Kristófer, „Bistófer“,
núna skopparðu um sem falleg-
asti engill himnanna og eins og
Sandra systir þín sagði þá vonum
við að það sé „Wii“-tölva á himn-
inum. Þú heldur áfram að gleðja
fólk og Hrönn „tönn“ passar upp
á mömmu þína, pabba og systkini.
Ég elska þig og þú munt ávallt
eiga stórt pláss í hjarta mínu.
Þín frænka,
Hrönn.
Elsku frændi.
Við trúum ekki að þú sért far-
inn frá okkur. Þú varst svo mikið
yndi, alltaf hress og kátur. Við
gátum ekki annað en brosað þeg-
ar við sáum þig. Það skein af þér
ánægja og gleði og þú heillaðir
alla í kringum þig. Þú varst algjör
gullmoli. Þín verður sárt saknað.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Hvíl í friði, elsku frændi.
Elsku Ásrún, Konni, Sandra
Lind og aðrir aðstandendur, megi
Guð styrkja ykkur á þessum erf-
iðu tímum.
Guðný Ósk og Guðrún Sif.
Elsku fallegi orkuboltinn
minn.
Mig skortir orð en langar að
segja svo margt. Sorgin er hræði-
lega mikil. Maður skilur ekki til-
ganginn með því að hrifsa þig
svona frá okkur eftir svo alltof
stutta en yndislega samveru. En
eftir standa yndislegar minning-
ar sem við munum varðveita.
Minningar um yndislegan
dreng sem hafði mikla orku og
mikla þörf fyrir að segja frá því
sem á daga hans hafði drifið. Það
hljóma í kollinum á mér þessar
yndislegu setningar sem hann
nær stamaði út úr sér því honum
lá svo á að segja manni frá, setn-
ingar eins og: „Hey Inga, á ég á
segja þér, á ég að segja þér soldið,
hadna, hadna, hadna sko, á ég að
segja þér sko, hadna sko …“
Bara yndislegur.
Minningar um hann litla
„Gikkófer“ eins og hann var kall-
aður á mínu heimili áður en yngri
dóttirin lærði almennilega að
segja nafnið hans. Minningar um
sterkt og hraustlegt knús þegar
við hittumst eða kvöddumst.
Minningar um útilegur, danska
daga, ættarmót, sveitaferðir til
ömmu og Steina, fjöruferðir,
sleðaferðir og alla samveru sem
við áttum saman sem varð samt
allt of stutt.
Elsku Kristófer minn, ég veit
að þú ert á góðum og fallegum
stað þar sem hann Lalli frændi
gaukar að þér Góu-karamellum
eins og hann var vanur.
Ég sakna þín svo sárt, elsku
fallegi orkuboltinn minn.
Hvíl í friði, elsku Kristófer
minn.
Elsku Konni, Ásrún, Sandra
Lind, Inga Maja, Stefán Örn og
aðrir aðstandendur, Guð styrki
okkur í þessari miklu sorg.
Þín frænka,
Ingibjörg María
(Inga Maja).
Engin orð fá lýst þeirri sorg
sem heltekur okkur við fráfall
elsku Kristófers Alexanders,
frænda, vinar og gleðigjafa. Í
gegnum tárin brjótast samt bros
og stundum hlátur þegar við rifj-
um upp allar góðu stundirnar
sem við áttum saman á annars
alltof stuttri ævi þinni, elsku
frændi.Við hugsum um sögurnar,
frumsömdu lögin og textana,
brandarana og setningarnar sem
þú gafst okkur. Núna fá englarnir
á himnum góðan liðstyrk til að
vaka yfir mömmu þinni, pabba,
Söndru Lind, Ingu Maju og Stef-
áni, systkinum þínum.
Takk fyrir allt, elsku frændi,
þú átt risastórt pláss í hjörtum
okkar allra.
Elsku Konni, Ása og börn,
megi guð og allir hans englar,
með Kristófer í broddi fylkingar,
vaka yfir ykkur og styðja.
Gísli (Böddi), Guðríður
(Guja), Bryndís, Björgvin,
Nína Björk og fjölskyldur.
Það voru mikil sorgartíðindi
þegar bróðir minn hringdi í mig
og sagði mér að þú værir dáinn.
Maður stendur sem lamaður og
skilur ekkert í þessu lífi, okkur er
kannski ekki ætlað að skilja það.
Það eru ekki nema rúmir tveir
mánuðir síðan þú varst í jólaboði
hjá mér, hlaupandi, brosandi,
alltaf svo glaður, ljúfur og sætur.
Alls staðar þar sem ég sá þig
breiddi ég út faðminn á móti þér
og þú stökkst upp í fangið á mér.
Þú varst alltaf í svo miklu uppá-
haldi hjá mér, hvernig var líka
annað hægt þegar þú varst ann-
ars vegar, algjör gullmoli. Þú
minntir mig líka svo mikið á hann
afa þinn þegar við vorum krakkar
í sveitinni heima, alltaf á fullri
ferð.
Einn dagur
eitt vor
eilífðarstund.
Stundargleði
stundarskin
sæla og fegurð.
Finndu söng
lífsins í augnabliki
dagsins.
(Erla Stefánsdóttir)
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
„Guð gefi dánum ró, hinum líkn
sem lifa.“
Elsku Ásrún, Konni, Sandra
Lind, Ingibjörg og aðrir aðstand-
endur.
Guð veiti ykkur styrk í allri
þessari sorg.
Erla.
Það er skarð í hópnum okkar
sem ekki verður fyllt, það ríkir
sorg í leikskólanum. Við kveðjum
kæran vin, Kristófer Alexander,
sem tilheyrði elsta árgangi skól-
ans. Tápmikill og lífsglaður
drengur sem við höfum verið svo
lánsöm að hafa haft með í hópn-
um. Við kveðjum með söknuði í
hjarta. Minning um yndislegan,
bjartan og fallegan dreng lifir í
hjörtum okkar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elsku Ásrún, Konráð Halldór,
Sandra Lind, Ingibjörg María og
Stefán Örn, við sendum ykkur og
öðrum aðstandendum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Megi algóður Guð gefa okkur
öllum styrk í þessari miklu sorg.
F.h. starfsfólks Lyngheima,
Júlíana S. Hilmisdóttir.
Ég hitti Kristófer Alexander
fyrst árið 2007 þegar ég flutti í
Flétturimann. Andrea, dóttir
mín, og hann urðu miklir vinir og
leikfélagar og slettist sjaldan upp
á vinskapinn hjá þeim, eins og vill
oft gerast á þessum aldri. Oftar
en ekki voru fyrstu orð Andreu
þegar ég sótti hana á leikskólann:
„Mamma, má ég spyrja eftir
Kristófer?“ Þau orð voru líka
sögð síðasta daginn sem við sáum
hann. Það var á föstudegi og
Kristófer sagði okkur spenntur
að hann gæti ekki leikið því hann
væri að fara í sveitina. Svo kvaddi
hann okkur með stóru brosi.
Það er einmitt þannig sem ég
man eftir honum. Hann var af-
skaplega glaðlyndur og fjörugur
drengur. Ég man einn dag fyrir
jólin, þegar ég lá ólétt og þreytt á
sófanum heima. Kristófer klapp-
aði mér á bumbuna og sagði mér
stoltur frá litla frændanum sem
hann hafði eignast. Ég minnist
þess líka að oft stríddi hann mér
með því að banka á hurðina og
fela sig. Svo sprakk hann úr hlátri
þegar ég opnaði dyrnar og þar
var enginn. Það er erfitt að vita til
þess að ég muni aldrei aftur
heyra í honum á morgnana á leið í
leikskólann eða heyra hlátur-
sköstin hans innan úr herberginu
hennar Andreu. Fráfall hans hef-
ur skilið eftir stórt skarð í lífi okk-
ar allra.
Elsku Ása, Konni, Sandra,
Inga og Stefán. Megi Guð gefa
ykkur allan sinn styrk í sorginni.
Lilja Ingimundardóttir
og fjölskylda.
Öll við færum, elsku vinur,
ástar þökk á kveðjustund.
Gleði veitir grátnu hjarta.
guðleg von um eftirfund.
Drottinn Jesú, sólin sanna,
sigrað hefur dauða og gröf.
Að hafa átt þig ætíð verður,
okkur dýrmæt lífsins gjöf.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Kristófer, við kveðjum
þig með sárum söknuði og þökk-
um fyrir yndislegar samveru-
stundir. Það var ósjaldan sem þið
fenguð okkur til að hlæja að
uppátækjum ykkar, þú og Stefán
Ingi sem saknar vinar síns svo
sárt.
Í hjörtum okkar lifir minning
um yndislegan og lífsglaðan
dreng.
Elsku Ása, Konni, Stefán, Inga
og Sandra. Við vottum ykkur
innilega samúð á þessum erfiðu
tímum. Hugur okkar er allur hjá
ykkur.
Agnes, Hörður og
Stefán Ingi.
Gleðin er frá okkur tekin og
bjartur morgunn breyttist í
dimma nótt er hjartkær systir
mín færði mér þá frétt að Krist-
ófer litli væri látinn. Ekkert er
lengur eins og það var og enginn
sem Kristófer Alexander og ást-
vinum hans tengist verður alveg
samur á ný. Saklaus sál er burtu
tekin og við hin finnum til orð-
vana vanmáttar gagnvart svo sár-
um harmi. Síðustu daga hefur
snjókoman lagt hvíta blæju yfir
Grafarvoginn. Allt er hljótt og
þögnin bergmálar tómleikann og
sorgina í hjörtum okkar sem af
veikum mætti reynum að vera til
staðar fyrir þá sem svo óendan-
lega mikið hafa misst. Hjartans
vinir, sem við höfum alltaf átt að.
Ég vildi að ég ætti huggunaorð
við hæfi. Hugur okkar og bænir
eru með ykkur og fallega drengn-
um ykkar hverja stund. Ást okk-
ar og umhyggja verður ávallt til
staðar og saman leiðumst við til
lífsins á ný.
Skarphéðinn Erlingsson
og Hildur Agnarsdóttir.
Kristófer Alexand-
er Konráðsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku Kristófer Alex-
ander.
Við söknum þín og
elskum þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthól-
um)
Þínar frænkur,
Diljá Sif og Aníta Ýr.