Morgunblaðið - 12.05.2011, Qupperneq 26

Morgunblaðið - 12.05.2011, Qupperneq 26
26 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. MAÍ 2011 ✝ Þóra Ásmunds-dóttir fæddist í Stykkishólmi 27. júní 1918. Hún lést á Landspítala, Foss- vogi, 28. apríl 2011. Foreldrar henn- ar voru hjónin Steinunn Magn- úsdóttir, f. 10.11. 1894, d. 6.12. 1976, og Ásmundur Guð- mundsson biskup, f. 6.10. 1888, d. 29.5. 1969. Systkini Þóru: Andrés, f. 30.6. 1916, d. 30.10. 2006, Sigríður, f. 6.8. 1919, d. 24.12. 2004, Áslaug, f. 25.6. 1921, Guðmundur, f. 8.6. 1924, d. 15.8. 1965, Magnús, f. 17.6. 1927, og Tryggvi, f. 29.10. 1938. Þóra lauk gagnfræðaprófi frá MR vorið 1933. Hún hóf störf í Útvegsbanka Íslands sama ár og vann þar allan sinn starfsaldur, fór á eftirlaun 1978. Hún var send í starfsnám á vegum bank- ans í Hambros Bank í London 1938, og starfaði þar í rúmt ár. Síðar stundaði hún starfsnám í sex mánuði í Privat- banken í Kaup- mannahöfn, og loks sex mánuði í Deutsche Bank í Hamborg. Hún starfaði lengst af í þeirri deild bankans sem sá um erlend viðskipti. Um miðj- an 7. áratug síðustu aldar varð hún ásamt Guðmundi Gíslasyni forstöðumaður deild- arinnar. Eftir að hún fór á eft- irlaun stundaði hún sín mörgu áhugamál, lærði m.a. trésmíði í einn vetur. Hún var ógift og barnlaus, en sinnti alla tíð mikið systkinabörnum sínum. Hún hélt heimili með Áslaugu systur sinni þar sem fjölskyldan kom oft sam- an. Útför Þóru verður frá Vídal- ínskirkju í Garðabæ í dag, 12. maí 2011, og hefst athöfnin kl. 15. Þóra systir mín var næstelst okkar systkina, 20 árum eldri en ég og búin að vinna mörg ár í Út- vegsbankanum þegar ég fæddist. Hún bjó í foreldrahúsum öll mín æskuár og ól mig upp ásamt for- eldrum mínum og Áslaugu systur okkar. Líklega veitti ekki af svo fjölmennum hópi til þeirra verka. Á fyrstu árum mínum í háskóla fékk ég vinnu í tvö sumur í deild- inni hennar. Sú deild hét þá „Bréf- ritunardeild“, en fékk síðar hið virðulega heiti „Erlend viðskipti“. Deildinni stýrði Sverrir Thorodd- sen, sem hafði frá blautu barns- beini unnið í Útvegsbankanum eins og Þóra. Hann var ljóngáf- aður, sérvitur, bráðskemmtilegur og gat sagt hluti við fólk, sem eng- inn annar gat sagt, og allir tóku því vel. Þau Þóra sátu saman í her- bergi og sneru skrifborð þeirra þannig að þau horfðust í augu ef þau litu upp frá vinnunni. Aðrir starfsmenn deildarinnar sátu í al- menningi í stóru herbergi við hlið- ina. Sverrir var farinn að nálgast sextugt og hafði einsett sér að fara þá á eftirlaun. Hann sagðist vera að minnka við sig vinnuna hægt og hægt þannig að seinasta mánuð- inn áður en hann hætti gerði hann ekki neitt. Þóra hreyfði engum mótmælum. Ég hef sjaldan kynnst betri starfsanda. Þarna vann kátt, duglegt fólk og allir voru vinir. Þegar Sverrir hætti töldu allir sjálfsagt að Þóra tæki við forstöðu deildarinnar. Það tók hún ekki í mál. Samþykkti þó að Guðmundur Gíslason, sem tók við af Sverri, yrði ekki settur yfir hana, þau yrðu jöfn að metorðum. Mér er sagt að slíkt skipulag endi oftast með ósköpum, en þau sönn- uðu að þetta væri hægt. Ég hef orð beggja fyrir því að þeim hafi aldrei orðið sundurorða á löngum starfsferli og vinátta þeirra risti djúpt. Skrifborðin sneru áfram eins. Þóra var ekki mikið fyrir að trana sér fram, en þó var hún kos- in í stjórn starfsmannafélags bankans. Á þeim tímum tíðkaðist að ráða pólitískt í betri stöður í bankanum, menn utan úr bæ teknir fram yfir reynda banka- menn. Einhvern tíma greip stjórnin til aðgerða út af slíku máli, sem dómstólar dæmdu ólög- mætar og dæmdi stjórnarmenn í sektir sem þeir neituðu að borga. Ætluðu að sitja þær af sér í fang- elsi. Um tíma þáði hún öll heimboð með þeim fyrirvara að hún kæmi gengi hún enn laus! Aldrei kom þó til að neitt þeirra færi í tukthús og sektirnar fyrntust. Þóra ákvað að feta í fótspor Sverris og hætta sextug, enda þá búin að vinna í bankanum í 45 ár. Þá tóku við mörg áhugamál: Ferðalög, garð- yrkja, smíðar og ekki síst þátttaka í uppeldi systkinabarna og síðar barna þeirra. Það uppeldi var þó dálítið tvíeggjað því aginn var ekki strangur, helst að Áslaug reyndi aðeins. Ég hef sjaldan kynnst öðru eins dálæti á frænkum eins og þessi söfnuður hafði á þeim systrum. Heilsu Þóru hrakaði seinustu ár, hún missti sjón svo hún gat ekki lesið eða horft á sjón- varp. Þá var gott að njóta stuðn- ings Áslaugar. Andlegum kröftum hélt hún. Hún fékk heilablóðfall í svefni sem dró hana til dauða á þremur dögum. Söknuðurinn er mikill, en við þökkum þau tæpu 93 ár sem henni voru gefin. Hún hvíli í friði og hið eilífa ljós lýsi henni. Tryggvi Ásmundsson. Þóra frænka, föðursystir mín, var mér sem amma. Eftir að hún flutti í Garðabæ en foreldrar mínir á Laufásveginn var ég oft í heim- sókn á Markarflötinni sem var mitt annað heimili meðan ég heim- sótti vini mína í Garðabæ. Mér eru sérstaklega minnis- stæð ferðalögin sem ég fór með þeim systrum um landið en á þeim var ég fræddur um það sem fyrir augun bar svo sem fuglalífið og plöntur. Skemmtilegast þótti mér þegar Þóra hermdi eftir jaðrak- ananum og sagði mér sögur af föð- ur mínum þegar hann var barn. Eftir að ég varð faðir og við feðgin fórum í heimsókn á Markarflötina rifjaði Þóra upp sögur af mér sem barni sem mér þótti skemmtilegt að heyra. Af Þóru stafaði mikil hlýja. Hún hafði góða nærveru og hennar já- kvæða viðhorf til lífsins var mann- bætandi. Ég er þakklátur fyrir þær samverustundir sem ég átti með Þóru og minningin um hana mun lifa. Egill Tryggvason. Blómin falla, fölskva slær á flestan ljóma. – Aldrei hverfur angan sumra blóma. Þannig varstu vinur, mér sem vorið bjarta. Það sem gafstu geymist mér í hjarta. Ilma sprotar, anga lauf, sem aldrei falla. Drottinn launi elskuna þína alla. (Sigurbjörn Einarsson) Guð blessi minningu elsku Þóru, föðursystur okkar, sem var svo kærleiksrík, umburðarlynd, lífsglöð og hjartahrein að hún hafði mannbætandi áhrif á allt sitt samferðafólk. Hún lifði svo fallega. Við minnumst hennar með ást og þakklæti fyrir allt það sem hún var okkur. Steinunn, Magnús og Ásmundur. Þóra föðursystir mín hefur frá því ég man fyrst eftir mér verið einn af hornsteinum tilverunnar og uppspretta lífsgilda. Það var gott að verja tíma með Þóru sem barn. Hún var milt yfirvald og ekki rekur mig minni til þess að hún hafi nokkru sinni brýnt raust- ina þótt eflaust hafi ærin tilefni gefist til. Undir hennar hand- leiðslu varð ég fyrst almennilega læs eftir að verkið hafði sóst nokk- uð treglega hjá hinu almenna skólakerfi. Lestrarkennslan fór þannig fram að Þóra sótti Morg- unblaðið, tók mig í fang sér og fletti upp á dánarauglýsingum. Þær auglýsingar voru þeirrar náttúru að nöfn hinna látnu voru að öllu leyti skrifuð með stórum bókstöfum. Þótt nemandanum unga tæki skyndilega að verða mjög umhugað um langlífi lands- manna leið ekki á löngu þar til hann náði tökum á litlu bókstöf- unum líka og gat þulið upp heim- ilisföng hinna látnu og alla að- standendur. Kennsluaðferðin var í anda Þóru að því leyti að lykillinn að árangrinum fólst í kærleikan- um, að taka nemandann í fangið og veita öryggi. Hitt sem upp á vantaði kom þá af sjálfu sér. Um mannkosti Þóru leitar hugurinn ósjálfrátt til lýsingar Njálssögu á Njáli sjálfum sem var sagður vit- ur, heilráður, góðgjarn, hógvær og drenglyndur. Þessir mannkost- ir leyndu sér ekki þegar rætt var við Þóru. Hún var fram til þess síðasta vel heima í málefnum líð- andi stundar og því fór fjarri að hún væri skoðanalaus. Alltaf lagði hún þó eitthvað gott til málanna og varaðist að dæma hart. Þóra og Áslaug systir hennar hafa verið höfuð fjölskyldunnar frá því að ég tók að muna eftir mér. Stundirnar sem setið hefur verið yfir veislu- borðum í þeirra húsum eru löngu orðnar óteljandi. Þótt Þóra væri komin á tíræðisaldur var lífsþrótt- urinn, glettnin og góðvildin enn til staðar. Hennar er því sárt saknað. Guð blessi minningu Þóru Ás- mundsdóttur. Ásmundur Tryggvason. Við vorum ekki gamlir ég og Addi frændi þegar við fórum að venja komur okkar niður í Út- vegsbanka til Þóru að sníkja af henni pening. Hún rétti gjarnan að okkur tíkall fyrir sitthvorum ísnum, en við bentum henni á að hún, sem ynni í banka þar sem peningarnir væru hvort sem er búnir til, gæti alveg eins gefið okk- ur tuttuguogfimmkall. Þóra sá strax að þetta var laukrétt hjá okkur. Seinna fluttist Þóra í Garðabæ ásamt Áslaugu systur sinni. Einn fimbulveturinn komst mús inn í þvottahúsið. Þóra gat ekki hugsað sér að reka hana út á gaddinn og setti músina á. En músin hreiðraði um sig í nýju þvottavélinni, fékk raflost og eyðilagði þvottavélina. Þetta fannst Þóru prýðis málalok því þá þurfti hún ekki sjálf að verða völd að dauða músarinnar. Þegar ég kom suður í háskóla- nám hafði ég þjónustu hjá Þóru og systur hennar. Ég átti til að bregðast við miklu álagi í Háskól- anum með óstöðvandi kláða. Þá fór ég með nýþvegnu og straujuðu fötin aftur til Þóru og sagði að nú hefði hún ekki skolað sápuna nógu vel úr fötunum sem ég fyndi á því að ég væri að drepast úr kláða. Þegar ég fékk þvottinn aftur, stíf- pressaðan, þá sagði Þóra: „Já Andrés, ég gæti best trúað að það væri eitthvað til í þessu hjá þér, ég er ekki frá því að vélin okkar sé farin að skola verr.“ En auðvitað var Þóra ekki gallalaus frekar en aðrir. Sá ljóður var til dæmis á ráði hennar að hún gat alls ekki talað illa um fólk. Eitt sinn er ég hafði látið dæluna ganga lengi dags um ágæti manns nokkurs og hlaðið hann oflofi þá gat Þóra ekki lengur orða bundist og sagði: „Það var gott að heyra Andrés minn að það hefur ræst svona vel úr þessum manni því ég ólst upp með honum föður hans og mig rekur ekki minni til þess að hann hafi verið neitt sérlega mikill bógur.“ Næsta dag hringdi Þóra, og eftir dágott spjall sagði hún: „Heyrðu Andrés, ég átti ekkert með að segja þetta í gær.“ „Ha, hvað sagðir þú í gær Þóra mín?“ „Þú veist, þetta sem ég sagði.“ „Nú, ég man ekki eftir neinu sér- stöku sem þú sagðir.“ Ég píndi Þóru drykklanga stund en tókst ekki að fá hana til þess að segja aftur „enginn sérstakur bógur“. Svo leið tíminn. Þóra varð 92 ára, blind, fékk tvö heilablóðföll, og naut umönnunar og umhyggju Ásu. Fyrir nokkrum dögum fórum við á spítalann að heimsækja Ásu systur hennar. Við keyptum kon- fektkassa í anddyrinu og þegar Þóra, blind, reyndi að fálma eftir seðlunum sá ég að hún var með fullt af tíkallahlunkum í buddunni, og tókst að losa hana við þá. Ég spurði Þóru hvort það væri ekki mesti munur að vera laus við hlunkana. Þá brosti hún íbyggin og sagði: „Skiptir ekki öllu máli Andrés minn, bráðum verð ég laus við alla peningana.“ Fyrir dyrum stóð að Þóra flytti úr einbýlishúsi sínu í þjónustuíbúð; hún var í óða- önn að pakka þegar kallið kom og Þóra Ásmundsdóttir ✝ Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma, SVEINBJÖRG JÓNSDÓTTIR, Þjóttuseli 5, Reykjavík, lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ laugar- daginn 7. maí. Útförin fer fram frá Seljakirkju fimmtudaginn 19. maí kl. 15.00. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Blindrafélagið. Sérstakar þakkir til starfsfólks Skógarbæjar fyrir góða umönnun og hlýju. Jón Helgason, Stefanía G. Björnsdóttir, Björg Gísladóttir, Berglind Reynisdóttir, Samson Magnússon, Sveinbjörg Jónsdóttir, Sigurður Óli Hákonarson, Stefán Helgi Jónsson, Guðbjörg S. Bergsdóttir, Rannveig Jónsdóttir og barnabarnabörn. ✝ Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir og afi, ÞÓRÐUR HARALDSSON skipasmíðameistari, Fjallalind 84, Kópavogi, lést á heimili sínu fimmtudaginn 5. maí. Útför hans fer fram frá Seljakirkju þriðjudaginn 17. maí kl. 13.00. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þórdís Harðardóttir, Sveinbjörn Grétarsson, Guðrún Hauksdóttir, Þór Þórðarson, Sonja Gísladóttir, Eva Dís Þórðardóttir, Sara Rós Þórðardóttir, stjúpbörn og barnabörn. ✝ Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- faðir, afi og langafi, JENS JÓHANNES JÓNSSON, Dalseli 33, Reykjavík, sem lést á Landspítalanum í Fossvogi laugardaginn 7. maí, verður jarðsunginn frá Áskirkju, Reykjavík, mánudaginn 16. maí kl. 15.00. Sólveig Ásbjarnardóttir, Anna Jensdóttir, Sigurður V. Viggósson, Ásbjörn Jensson, Vilborg Tryggvadóttir Tausen, Jón Haukur Jensson, Berglind Björk Jónasdóttir, Ástríður Jóhanna Jensdóttir,Ragnar Kjærnested, Erla Sesselja Jensdóttir, Gunnar Friðrik Birgisson, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda- móðir, amma og langamma, SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR, Sigga frá Molastöðum, Lækjarbakka 9, Steinsstaðabyggð, Skagafirði, verður jarðsungin frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 14. maí kl. 14.00. Jarðsett verður í Reykjakirkjugarði. Kristján Kristjánsson, Rósa S. Eiríksdóttir, Guðmundur Pálsson, Valdimar Eiríksson, Selma Guðjónsdóttir, Helga G. Eiríksdóttir, Einar Erlingsson, Jón Eiríksson, Jóhanna Valgeirsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma, GUÐRÚN GUÐBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR KARVELS frá Súgandafirði, lést á sjúkrahúsi Ísafjarðarbæjar sunnu- daginn 1. maí. Útför fer fram frá Suðureyrarkirkju laugardaginn 14. maí kl. 14.00. Hlíf Pálsdóttir, Magnús Daníel Ingólfsson, Sigríður H. Pálsdóttir, Guðmundur A. Ingimarsson, María Pálsdóttir, Einar Jónsson, Amalía Pálsdóttir, Sverrir G. Guðmundsson, Friðbert Pálsson, Guðmundur Karvel Pálsson, Gunnhildur Halfdanardóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Systir okkar, ÞÓRA ÁSMUNDSDÓTTIR, verður jarðsungin frá Vídalínskirkju Garðabæ í dag, fimmtudaginn 12. maí kl. 15.00. Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir. Áslaug Ásmundsdóttir, Magnús Ásmundsson, Tryggvi Ásmundsson. ✝ Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma, LAUFEY GUÐLAUGSDÓTTIR frá Lundi, Grenivík, lést á Sjúkrahúsi Akureyrar miðvikudaginn 4. maí. Úftör hennar fer fram frá Grenivíkurkirkju laugardaginn 14. maí kl. 13.30. Hallgrímur Svavar Gunnþórsson, Guðbjörg Herbertsdóttir, Þórey Gunnþórsdóttir, Guðgeir S. Helgason, Guðlaugur Gunnþórsson, Stella D. Guðjónsdóttir, Hjalti Gunnþórsson, Nanna Kr. Jóhannsdóttir, Emilía Kr. Gunnþórsdóttir, Árni Pálsson og ömmubörnin öll.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.