Morgunblaðið - 12.05.2011, Qupperneq 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. MAÍ 2011
hún fluttist í staðinn þangað er
ekki þarf að hafa neitt með sér.
Nú er Þóra farin héðan á miklu
betri stað, en hún lifir samt ennþá
hér í þeim persónum er hún mót-
aði með viðmóti sínu, hugsunum
og góðum gjörðum.
Andrés Magnússon.
Það var ævinlega tilhlökkunar-
efni að fara í saumaklúbb til Þóru
og Áslaugar, eða þiggja hjá þeim
matarboð af ýmsu tilefni.
Í fyrsta lagi var gott að dusta af
sér Reykjavíkurrykið og aka út úr
borginni, stutta ferð, með stefn-
una á Garðabæ. Áfangastaðurinn,
Markarflöt, er nánast í túnjaðri
Vífilsstaðaspítala.
Í annan stað var skemmtilegt
að hitta systurnar, sem tóku okk-
ur tveim höndum og buðu upp á
sérrístaup. Sumar eftir sumar
blómstraði rauð, hávaxin rós utan-
dyra, við stofugluggann, sannkall-
að augnayndi. Þóra hafði, að ég
held, gróðursett þá rós. Arineldur
ornaði okkur á köldum vetrardög-
um.
Heimilið var smekklegt og
notalegt, húsmunir ýmsir og hús-
búnaður frá heimili foreldra
þeirra við Laufásveg, sjálfu bisk-
upsheimilinu. Sófapúðarnir, með
handbragði frú Steinunnar, voru
mikil stofuprýði. Ég er ekki viss
um að systurnar hafi verið mikið
fyrir útsaum á yngri árum, þótt
mig kunni nú að misminna, en
Þóra fór á smíðanámskeið og
smíðaði rúm handa Áslaugu. Mat-
argerð og bakstur voru hins vegar
óumdeilanlega eitt aðaláhugamál
þeirra og sultugerð hvers konar.
Síðsumars fóru þær um fjöll og
firnindi til berjatínslu. En Vífils-
staðahraunið var líka innan seil-
ingar, handan lækjarins, og þar
mátti finna hrútaber. Ekki var
amalegt að fá að bragða á herleg-
heitunum í fyrsta saumaklúbb
haustsins. Í stuttu máli var allt,
sem úr þeirra eldhúsi kom, bæði
fallegt og freistandi.
Heimsóknirnar til systranna
eru orðnar æði margar og hófust
fyrir áratugum á Laufásveg. Þar
stóð frú Steinunn fyrir konungleg-
um veitingum og lýsti upp stofuna
með sínu bjarta brosi og alúðlegu
framkomu. Séra Ásmundur lét
okkur góðfúslega eftir kontórinn
sinn og tóku nú hannyrðir við af
fræðimennsku eina kvöldstund.
En tíminn líður og eins og
hendi sé veifað er allt orðið breytt.
Fráfall Þóru kemur á tímamótum,
þegar systurnar hugðu til vista-
skipta, og höfðu fest kaup á íbúð í
Reykjavík. Mér hefur stundum
fundist ósýnilegur þráður tengja
okkur Þóru. Við erum fæddar í
sama húsi, Norska húsinu í Stykk-
ishólmi. Og kannski voru okkar
fyrstu skref stigin í garðinum
sunnan við húsið. Mér finnst gam-
an að leika mér að þeirri hug-
mynd.
Í sviptivindum tilverunnar
gengur á ýmsu. Kynslóðir koma
og kynslóðir fara. En enginn kem-
ur í annars stað. Þóra var einstak-
lega fáguð kona, gáfuð og við-
ræðugóð, vönduð fram í
fingurgóma. Það er sjónarsviptir
að henni og dapurlegt að missa
hana úr okkar fámenna hópi. Hún
var kona, sem lét hvorki aldur né
sjónleysi beygja sig, heldur naut
lífsins til hinstu stundar.
Við vinkonur kveðjum þessa
merkiskonu með þakklæti og virð-
ingu. Aðstandendum, ekki síst Ás-
laugu, sem átt hefur við veikindi
að stríða, vottum við samúð.
Hildigunnur Hjálmarsdóttir.
Ég kveð þig, hugann heillar
minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Elsku Þóra okkar, takk fyrir
allt.
Hugur okkar er hjá Ásu sem
hefur misst svo mikið.
Katrín, Gunnar
og fjölskylda.
Þegar ég kynntist Ásmundi
eða Ása eins og hann var oftast
kallaður sá ég strax að þar fór
traustur og vandaður maður, með
ríka réttlætiskennd, hann bar
mikla umhyggju fyrir fjölskyldu
sinni, ættingjum og vinum. Þetta
er í kringum 1975 en þá bjuggu
þau Helga ásamt börnum sínum á
Vesturgötu 147 á Akranesi í
myndarlegu húsi sem þau höfðu
byggt af samheldni og dugnaði.
Ásmundur starfaði þá og til loka
starfsævinnar hjá Sementsverk-
smiðjunni á Akranesi og sá þar
um varahluta- og verkfæralager-
inn sem bar honum gott vitni, allt
í röð og reglu, hreint og strokið út
úr dyrum. Ási hafði frábært skop-
skyn og hefur sjálfsagt verið svo-
lítill grallari á yngri árum og
✝ ÁsmundurJónsson fædd-
ist á Fáskrúðsfirði
11. júní 1929. Hann
lést á sjúkrahúsi
HVE á Akranesi 5.
maí 2011. Ásmund-
ur var sonur
hjónanna Jóns Ás-
grímssonar og
Svanhvítar Guð-
mundsdóttur.
Útför Ásmundar
fer fram frá Akraneskirkju í
dag, 12. maí 2011, og hefst at-
höfnin kl. 14.
kannski etthvað
fram eftir aldri.
Þrátt fyrir erfið
veikindi undanfarið
vottaði enn fyrir
skopskyni hjá hon-
um þegar ég spurði
hann nýlega hvort
hann væri búinn að
fá hádegismat og
hann svaraði um
hæl með smáglotti;
„já, eina karamellu“.
Æska Ásmundar austur á Fá-
skrúðsfirði hefur eflaust verið
erfið, en þegar hann var sjö ára
fórst vélbáturinn Kári sem faðir
hans Jón Ásgrímsson var skip-
stjóri á með allri áhöfn, fjórum
mönnum. Þetta gerðist fyrir ná-
kvæmlega 75 árum eða 12. maí
1936 í suðaustan aftakaveðri. Mér
er mjög minnisstætt þegar hann
sagði mér frá því að hann hefði
farið daglega svo vikum skipti
niður á bryggju að líta eftir bát
pabba síns sem aldrei kom. En
Ási átti sem betur fer sterka og
umhyggjusama móður, Svan-
hvíti, sem hélt vel utan um sína
fjölskyldu við kröpp kjör eftir
missi fyrirvinnunnar. Svanhvít
móðir hans var honum mjög kær
og notaði hann hvert tækifæri
sem gafst til að fara austur, en
eins og gefur að skilja var það oft
þrautin þyngri að ferðast þvert
yfir landið við þær samgöngur
sem þá voru en það gat tekið þrjá
daga að keyra austur á land. Ási
starfaði reyndar við akstur á ár-
um áður, bæði á flutningabílum
og rútum, og var því ýmsu vanur
á íslenskum þjóðvegum. Hann
fylgdist vel með tækninýjungum
á flestum sviðum er varðaði bíla
og samgöngur og síðar þegar
tölvuöldin hélt innreið sína var
hann strax með á nótunum en það
þótti ekki sjálfsagt hjá hans kyn-
slóð.
Ásmundur var einn af þeim
sem hægt var að treysta sama
hvað á reyndi, hann var maður
orða sinna og skilaði öllu sem
hann tók að sér með miklum
sóma og hann gerði jafnframt þá
kröfu til síns fólks og annarra
sem hann leitaði til. Þótt Ási væri
dagsdaglega hæglátur og yfir-
vegaður gat hann ef þannig bar
við verið hrókur alls fagnaðar og
hafði bæði gaman af að segja og
heyra sögur af skemmtilegum at-
vikum og fólki frá fyrri tíð. Allt
frá fyrsta degi að ég kom inn í
fjölskyldu Ása og Helgu, fyrst
sem væntanlegur og síðar
tengdasonur, hefur mér ávallt
verið vel tekið. Samskipti okkar
hafa einkennst af virðingu og
væntumþykju og hafa þau hjón
reynst mér og fjölskyldu minni
einstaklega kærleiksrík.
Kæri tengdapabbi, ég vil
þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman, allt
sem ég lærði af þér, alla hjálpina
sem þú veittir mér og minni fjöl-
skyldu og að hafa fengið að verða
þér samferða á lífsins braut.
Þór Magnússon.
Meira: mbl.is/minningar
Ásmundur
Jónsson
✝ Jón Guð-mundur Guð-
mundsson fæddist
5. janúar 1944.
Hann lést á heimili
sínu 20. apríl 2011.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Maríasson, mat-
sveinn frá Hnífsdal,
f. 11.5. 1912, d.
22.12. 1979, og Sig-
ríður Kristmunda
Jónsdóttir húsmóðir, fædd í
Súðavík 29.12. 1917, d. 25.3.
1956. Systkini Jóns eru: Júlíus
Bjarni Guðmundsson, f. 27.2.
1938, d. 23.3. 2000, Ásdís Guð-
mundsdóttir, f. 6.5. 1941, d. 20.2.
1992, Jens Guðmundsson, f.
26.6. 1945, Birgir Guðmunds-
son, f. 29.6. 1951, maki Jensína
Óskarsdóttir, og Örn Guð-
mundsson, f. 27.7. 1952, maki
Hafdís Valdimarsdóttir.
Árið 1966 kvæntist Jón fyrri
konu sinni, Önnu Einarsdóttur,
f. 26.4. 1947. Börn þeirra eru
tvö: 1) Helga Jónsdóttir við-
skiptafræðingur, f.
18.12. 1967, gift
Birgi Thoroddsen
verkfræðingi, f.
10.8. 1967. Þau eiga
tvö börn, Björk, f.
27.2. 1996, og Arn-
ar, f. 2.5. 2000. 2)
Einar Sigurður
Jónsson, f. 22.11.
1973. Anna og Jón
slitu samvistir. Árið
2001 kvæntist Jón
seinni konu sinni, Guðrúnu Að-
alsteinsdóttur, f. 31.7. 1955, en
þau slitu samvistir nokkrum ár-
um síðar.
Jón ólst að mestu upp í
Reykjavík. Hann fór snemma að
stunda sjóinn og rak fiskversl-
anir í Reykjavík, lengst af við
Rofabæ í Árbæjarhverfi. Jón
starfaði einnig um árabil í Lita-
veri við Grensásveg við teppa-
lagningar ásamt bræðrum sín-
um.
Útför Jóns fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag, 12. maí
2011, og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku pabbi minn. Þá er þján-
ingum þínum lokið og þú kominn
til Guðs þíns og ég er viss um að
hann er búinn að lækna þig af öll-
um þínum þjáningum og að loks-
ins hefur þú fengið að komast í
faðm móður þinnar sem þú sakn-
aðir alla tíð.
Þegar ég lít til baka þá er mér
efst í huga þakklæti. Þakklæti fyr-
ir að hafa átt í góðu sambandi við
þig síðustu ár og að börnin mín
fengu að kynnast þér sem góðum
og ljúfum afa. Ég á mikið af góð-
um og skemmtilegum minningum
frá því ég var lítil þar sem við fjöl-
skyldan fórum mikið í ferðalög en
þar var markmiðið yfirleitt að fara
að veiða. Við þvældumst um land-
ið og þú kenndir mér á veiðigræj-
urnar og hvernig ég átti að fiska.
Oft skottaðist ég með þér austur
að Ölfusi og þar var yfirleitt mok-
veiði. Þín ástríða í lífinu voru veið-
ar, hvort sem um var að ræða sil-
ung, lax eða fugl. Þú fjárfestir í
trillu og það var oft farið út á
Faxaflóa til að skaka. Ég byrjaði
snemma að hjálpa til við af-
greiðslu í fiskbúðinni og man hvað
ég var ánægð að þú treystir mér
fyrir að lesa á vigtina þótt sumar
konurnar í hverfinu væru nú ekki
svo vissar um að krakkinn læsi
rétt. Þarna tók ég mín fyrstu skref
á vinnumarkaðnum og lærði heil-
mikið af því.
Þú kíktir alltaf reglulega í kaffi
til okkar og alltaf komstu færandi
hendi, með sælgæti eða smá pen-
ing handa krökkunum og blóm-
vendi handa mér á tilefnisdögum.
Það var alltaf gaman að fá þig í
mat því þú naust þess vel að borða
góðan mat og fá að spila nokkrar
nótur á píanóið. Þú elskaðir að
spila á píanó og harmonikkuna og
spilaðir eftir eyranu og þér fannst
nú ekki leiðinlegt að fá smá at-
hygli og hrós fyrir.
Þegar við fjölskyldan tókum þá
ákvörðun á síðasta ári að flytjast
búferlum til Noregs var erfitt að
hugsa til þess að þú gætir fallið frá
sökum veikinda þinna. Þegar ég
kvaddi þig um jólin héldum við
lengi hvort utan um annað og ég
fékk þá tilfinningu að ég myndi
ekki fá að knúsa þig aftur pabbi
minn og sú varð raunin. Ég kveð
þig nú með nokkrum vísum úr
Heilræðavísum eftir Hallgrím
Pétursson, sem þér þótti svo vænt
um og þú kenndir mér á æskuár-
um mínum.
Ungum er það allra bezt
að óttast guð, sinn herra.
Þeim mun vizkan veitast mest
og virðing aldrei þverra.
Hafðu hvorki háð né spott
hugsa um ræðu mína,
elska guð og gerðu gott,
geym vel æru þína.
Lítillátur, ljúfur og kátur,
leik þér ei úr máta.
Varast spjátur, hæðni, hlátur;
heimskir menn sig státa
Víst ávallt þeim vana halt:
Vinna, lesa, iðja,
umfram allt þó ætíð skalt
elska guð og biðja.
Hvíl í friði elsku pabbi minn
Þín
Helga.
Elsku afi. Við viljum þakka þér
fyrir að hafa verið okkur frábær
afi. Okkur þótti svo vænt um þegar
við hittum þig eða þegar þú komst
í heimsókn til okkar, þá gafstu
okkur alltaf nammi eða pening, og
gafst okkur alltaf flottar jóla- og
afmælisgjafir, því þér fannst svo
vænt um okkur og okkur þykir svo
vænt um hvað þú gerðir okkur allt-
af ánægð. Við munum hvað þér
þótti vænt um þegar við spiluðum
á hljóðfæri, aðallega píanó, og við
tókum alltaf eftir því hvað þú
brostir mikið þegar þú heyrðir
okkur spila og þú komst á alla tón-
leikana okkar þegar við æfðum í
tónlistarskólanum. Þér fannst allt-
af svo gaman að sjá okkur og okk-
ur leið svo vel í kringum hvert ann-
að. Við viljum þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir okkur og
við munum alltaf muna þær stund-
ir sem við höfum átt saman.
Við elskum þig mjög mikið og
munum alltaf gera. Við munum
hugsa oft til þín og sakna þín mjög
mikið.
Hvíl í friði elsku afi.
Þín barnabörn,
Björk og Arnar.
Jón G.
Guðmundsson
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir og afi,
ÚLFAR VÍGLUNDSSON,
Lindarholti 10,
Ólafsvík,
verður jarðsunginn frá Ólafsvíkurkirkju
laugardaginn 14. maí kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag
Snæfellsness.
Guðrún Karlsdóttir,
Kristjana Hermannsdóttir, Jóhannes Ólafsson,
Brynja Björk Úlfarsdóttir, Jóhannes Hjálmarsson,
Hermann Úlfarsson, Kristrún Klara Andrésdóttir,
Þórey Úlfarsdóttir
og barnabörn.
✝
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför föður míns,
tengdaföður, afa og langafa,
JÓNASAR VALDIMARSSONAR,
Kleppsvegi 62,
áður til heimilis á
Rauðalæk 23,
Reykjavík.
Valdemar Steinar Jónasson, Unnur Kristinsdóttir,
Hrafnkell Tjörvi Stefánsson, Davíð Nóel Jógvansson,
Arndís Reynisdóttir,
Hrólfur Þór Valdemarsson, Valdís Karen Smáradóttir,
Hilda Valdemarsdóttir, Birgir Már Björnsson,
Steinar Smári Hrólfsson,
Þóra Dís Hrólfsdóttir.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
KARLS JÓNSSONAR
fv. lögregluvarðstjóra,
Hraunbúðum,
Vestmannaeyjum.
Guðfinna Eyvindsdóttir,
Ólöf Ágústa Karlsdóttir, Sigurjón Jóhannsson,
Svanbjörg Clausen,
Sólveig Jónína Karlsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Lilja Þorsteinsdóttir, Gylfi Sigurjónsson,
Aðalheiður Þorsteinsdóttir, Gunnar Björnsson,
Elísa Þorsteinsdóttir,
Geir Reynisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir sendum við öllum sem sýndu
okkur samúð, virðingu og stuðning við útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SJAFNAR GESTSDÓTTUR,
áður til heimilis að Sólvallagötu 31.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
hjúkrunarheimilisins Markar fyrir frábæra umönnun, umhyggju,
fagmennsku og persónuleg kynni.
Gestur Þorsteinsson, Gunnvör Braga Björnsdóttir,
Svava Þorsteinsdóttir, Sigurgeir Guðmundsson,
Ragnar Þorsteinsson, Hólmfríður Kristjánsdóttir,
Ársæll Þorsteinsson, Katla Steinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir, sonur og afi,
HAUKUR NIKULÁSSON,
lést á Landspítalanum við Hringbraut mánu-
daginn 9. maí.
Jarðarförin fer fram frá Áskirkju miðviku-
daginn 18. maí kl. 15.00.
Aðstandendur vilja færa sérstakar þakkir til starfsfólks deildar
13-E á Landspítalanum.
Nanna Guðrún Waage Marinósdóttir,
Nikulás Sveinsson,
Kjartan Reynir Hauksson, Ingibjörg Daðadóttir,
Páll Arnar Hauksson, Lára Björg Þórisdóttir,
Hákon Freyr Waage Friðriksson,
Einar Nikulásson, Herdís Jóhannsdóttir,
Sveinn Nikulásson,
Haraldur Daði Þorvaldsson.