Líf og list - 01.12.1951, Síða 5

r
SIGURÐUR EINARSSON gefur fyrir jólin út ljóðabók, sem hann nefnir
YNDI UNAÐSSTUNDA. Hann las fyrir nokkru fáein kvæði eftir sig í
útvarpið og vakti mikla hrifningu. Eru tvö ljóðanna, sem Líf og list birt-
ir hér, meðal þeirra, sem hann las þá.
Sigurður Einarsson gaf út ljóðabókina HAMAR OG SIGÐ fyrir 21 ári
og nálega ekkert birt eftir sig af ljóðum síðan. Sú bók var um það ein-
kennileg, að í henni voru eingöngu þau ljóð, sem höfundurinn taldi hafa
stjórnmálalegt áróðursgildi, og vildi ekkert taka í hana af öðrum æsku-
ljóðum sínum.
Bókin YNDI UNAÐSSTUNDA verður sérkennileg fyrir Sigurð að því
leyti, að nú tekur hann ekkert með af þeim kvæðum fullorðinsáranna,
sem bera kynnu mark þessarar baráttu um dægurmálin.
NiÖ'u rlagsljóö úr flokknum:
Það koma clagar cins á svip og aSrir
at> öllu ncma j>ví, aS bugur vor
er cins og hljóðnr svatmr felli fjaðrir
og flýi i sárnm inn á rcginanðnir,
Þá brýzt oss um i hjartans huldu leynum
stí hljóða kvöl, scm ekkcrt mál fcer tjáð.
Frá döoun timans hýr hún ein með cintcr
ftar vindar loftsins afmá öll vor spor.
Það koma dagar eins á svip og aðrir
að öllu nema f>vi, að lifsins kvól
er sezt að, grimm og höfug, oss i bjarta,
og vakir trú, unz vcröld sjónum lokast
og vigir oss þeim krossferli til grafar
að hera á sjálfs vor herðum heimsins böl.
Frá dögun tímans hýr hún ein með einum;
með voðaglampa í villtum, myrkum attgum
og vör, scm kunni enga bæn um náð.
Þú vitjar mín ávallt i angan fagurra hlóma,
ilmur af rósum og gullnar sýrenur halda
i hjarta mér vórð um minningu þina og mynd.
Hvcrt hlóm, scm rís og hcilsar með hceverskri angan
hreint og fagurt tír drottins skaparahöndum,
með ilm sinum byggir hrú milli j)in og min.
þvi geng ég í morgunsins hvita, heilaga Ijósi
og hrynjandi dögg við angan nýfteddra hlóma
og er, sem þú komir og haldir mér cnriþá í hönd.
Og eyra mitt nemur innar taugum og skynjan
og auga mitt greinir handan sýndar og stundar
þitt mál og þinn svip og alla þig eins og þtt varst.
Og ert — þvi kvöl okkar, ást okkar, gleði og harmur
í augnabliksins voldugu samlifan storkna
og leggja sig upp eins og i kristall á máttugri kyrrð,
með línur, scm standast allrar eilífðar veður
og eðli, sem varir, þegar heimarnir sundrast
— og blik, sem verður mitt Ijós þegar loka ég brám.
LIF og LIST