Líf og list - 01.12.1951, Side 20

HETJUDAUÐI
Smásaga eftir PAR LAGERKVIST
í BÆ EINUM, þar sem fólkinu þótti aldrei nóg
^ um skemmtanir, höfðu nokkrir menn tekið sig
saman og ráðið mann til að standa á höfði á kirkju-
turnsspírunni, þar til hann dytti niður og dræpi
sig. Fyrir þetta átti hann að fá 500.000 krónur.
Þetta vakti mikla athygli hjá háum og lágum,
aðgöngumiðarnir voru rifnir út á nokkrum dög-
um og ekki var um annað talað. Ollum fannst
þetta furðu djarft. En þess var auðvitað að gæta,
að borgunin var eftir því. Það gat nú varla verið
sérstaklega notalegt að detta niður og drepa sig,
og það úr svona mikilli hæð. En það var heldur ekki
verið að prútta borgunina niður. Þeir menn, sem
höfðu komið öllu þessu í kring, höfðu svo sannar-
lega ekki legið á liði sínu, og bæjarbúar gátu
verið stoltir yfir því, að slíka menn skyldi vera
að finna í þeirra hópi. Náttúrlega beindist at-
hyglin einnig að manninum sem hugðist drýgja
þessa dáð. Fréttaritarar bæjarblaðanna köstuðu
sér yfir hann með mikilli áfergju, því nú voru
aðeins fáir dagar til stefnu. Hann tók vingjarn-
lega á móti þeim í íbúð sinni á fínasta hóteli bæj-
arins. Ja, af minni hálfu er þetta bara spursmál um
peninga, sagði hann. Mér hefur verið boðin fjár-
fúlga, eins og ykkur er kunnugt, og ég hef tekið
boðinu. Það er allt og sumt. — En finnst yður
ekki hálf ónotalegt að þurfa að drepa yður á
þessu? Okkur er auðvitað ljóst, að það er nauð-
synlegt, því annars væri ekkert sérstakt púður í
því og ekki hægt að borga svona ríflega, en þetta
getur þó ekki verið beinlínis þægilegt fyrir yð-
ur persónulega. — Nei, það mun rétt vera, þetta
hefur einnig hvarflað að mér. En hvað verður
maður ekki að leggja á sig fyrir peningana.
Úr þessum ummælum spunnu dagblöðin langar
greinar um þennan áður óþekkta mann, um lífs-
feril hans, skoðanir hans, viðhorf hans til ýmissa
dægurmála, um skaphöfn hans og persónu. Mynd
af honum blasti við í hverju blaði. Þar gat að líta
þreklegan ungan mann, hann var svosem ekkert
sérlega merkilegur útlits, en hraustlegur og táp-
mikill að sjá og svipurinn einarður og frjálsmann-
legur, ágætur fulltrúi nútímaæskunnar, heilbrigð-
ur og viljasterkur. Fólk lá yfir myndinni á öll-
um kaffihúsum, meðan það beið óþreyjufullt þess
stórviðburðar, sem í vændum var. Yfirleitt féll
hún því vel í geð, viðkunnanlegur maður, stúlk-
unum fannst hann sætur. En sumir sem vit höfðu
á hlutunum ypptu öxlum og sögðu: smart náungi.
Allir voru þó á einu máli um að þetta væri ein-
stæð og stórkostleg hugmynd, Qg að slíkt hefði
ekki getað átt sér stað, nema á okkar merkilegu
tímum, tímum hraða, framtaks og fórnarvilja. Og
menn voru ásáttir um að þeir, sem að þessu stóðu,
ættu mikið hrós skilið fyrir að horfa ekki í f jár-
útlát við að gefa bæjarbúum kost á að njóta svo
einstæðs sjónarspils. Að vísu myndu hinir dýru
aðgöngumiðar að öllum líkindum nægja fyrir til-
kostnaði, en þeir tóku þó áhættuna.
)
Loks upprann sá mikli dýrðardagur. í kringum
krikjuna var krökt af fólki. Eftirvæntingin var
geysileg. Allir stóðu á öndinni og biðu þess sem
koma átti.
Og maðurinn datt niður, það stóð ekki á því. Það
fór hrollur um fólkið, svo fór það að tínast heim.
Það var ekki láust við að það yrði fyrir dálitlum
vonbrigðum. Að vísu hafði þetta verið stórfeng-
egt, en samt sem áður. Maðurinn hafði einfald-
lega drepizt. Var ekki fullmikið borgað fyrir jafn
einfaldan hlut. Vissulega hafði hann orðið alveg
að klessu, en hvað var svo sem unnið við það?
Að fara svona með efnilegan ungan mann. Það
var óiund í fólkinu, dömurnar hnepptu að sér
kápunum í góðviðrinu. Eiginlega ætti lögreglan
að banna svona ósóma. Hver ætli hafi gaman að
svona nokkru. Eftir á að hyggja var þetta allt-
saman hreinasta hneyksli.
Sig. Þórarinsson þýddi.
—
Gleðileg jól!
Ú?óÁjo6lu$
LÁRUSAR BLÖNDAL
---------------------------
20
LÍF og LIST