Austurland - 23.12.1984, Qupperneq 7

JÓLIN 1984.
7
Greinarhöfundur og frægustu dýr Ástralíu. Það var ekki fyrr en í
lok janúar, sem ég sá fyrstu villtu kengúruna, þvl að þœr eru
nefnilega ekki hoppandi um göturnar og geymdar í húsagörðum
eins og sumir halda.
Það merkilegasta við þessar
vinnubúðir var, að þetta var allt
gert í sjálfboðavinnu og auk
þess varð maður að borga fæði.
Þama þrælaði fólk 12 -13 tíma
á dag og borgaði auk þess með
sér og allt var þetta gert fyrir
guð. Ég var svo dolfallin yfir
þessu, að ég hreifst með. Þama
var heilt hús byggt á þremur vik-
um og gefið munaðarlausum
bömum til að dvelja í. Var þetta
sá atburður, sem mest áhrif
hafði á mig allt árið.
Á eftir þessu vann ég í 2 vikur
á skrifstofu í miðborg Sydney
og upplifði það að þurfa að ferð-
ast á hverjum degi rúma 2 tíma.
Þótti Sydneybúum það ekkert
merkilegt.
í fimm vikur dvaldi ég niðri í
Victoriafylki í 25 þúsund manna
bæ og vann á safni, sem hafði
að geyma ýmsa muni frá Ástral-
íunegmnum. Og á sama tíma
dvaldi ég hjá fjölskyldu, sem var
ca. Va eða Vs Ástralíunegrar.
Vom þau aðeins dekkri á húð
en ég en annar var munurinn
ekki. Það var þama, sem mér
leið eins og heima, var töluvert
frjálsari en í Sydney.
Fjögurra vikna sveitasæla var
síðan á dagskrá og var ég á
Hetjan ég með „Black Head
Python“ vafða um hálsinn.
Skelfingarsvipurinn leynir sér
ekki.
sveitabæ á fjallasvæði vestan við
Sydney. Var þetta mjög lítil
jörð, enda höfðu þau ekki nema
um 400 fjár. Þau voru einnig
með eplarækt og á þessum tíma
var einmitt verið að tína og
pakka þeim. Þama gerðist það,
að ég varð að klæðast síðbuxum
að nýju, en ég hafði notast við
pils fram að þeim tíma vegna
hita. En nú var komið haust og
einnig stóð bærinn fremur hátt
yfir sjávarmáli, það hátt að við
fengum stundum næturfrost.
Það næsta sem ég gerði var
sennilega viðamest. Þá fór ég
þvert yfir Ástralíu þ. e. frá
Sydney til Perth eða um 4.200
km. Ferðaðist ég eingöngu með
rútum og var ég orðin fremur
leið á þeim í lokin og svo var
landslagið ekkert til þess að taka
frá manni hugann. Þegar N. S.
W. sleppti, þá fór landslagið að
vera alltilbreytingarsnautt, ein
flatneskja og gresjur, gular á lit.
í Perth dvaldi ég hjá ættingjum,
á sérstakri undanþágu samtak-
anna. Kynntist ég allmörgum ís-
lendingum búsettum þar og
hafði það jafnvel af að fara á
17. júní hátíð þar. Þegar ég yfir-
gaf Perth um miðjan júní, fór
ég norðurleiðina til Sydney, fór
ein og ferðaðist að sjálfsögðu
með rútum enda ódýrasti ferða-
mátinn. Ftoppaði ég úr á hinum
og þessum stöðum og dvaldi í
nokkra daga. Fór ég upp á topp-
inn til Darwin og dvaldi í þeirri
rólegheita borg í nokkra daga.
Ef ekki mætti alltaf búast við
ofsaveðrum þar, þá væri þessi
staður paradís á jörð, eins og
margir staðir í norðurhluta
Ástralíu. Þaðan fór ég niður til
Mið-Ástralíu og skoðaði sum
náttúruundrin sem eru þar.
Tignarleg fjallaskörð og sér-
kennileg fjöll. Einnig er dýralíf-
ið fjölskrúðugt þar sem annars
staðar í landinu.
Hrifnust var ég af fjalli
(kletti) sem reyndar er einn
frægasti klettur í heiminum,
nefndur Ayers Rock. Hann er
um 8.8 km að ummáli og 348 m
hár. Það sérkennilega við hann
er, að hann er alltaf að breyta
lit eða eftir því hvernig birtan
er í kringum hann. En hann er
einhvern veginn rauðleitur að
lit. Ég hafði séð myndir af
honum, en þrátt fyrir það varð
ég alveg undrandi að sjá svona
risastóran rauðan klett rísa upp
úr flatri auðninni. Þetta er eitt
af vinsælustu ferðamannafyrir-
bærum í Ástralíu og er aðal-
sportið að klifra upp á klettinn
og skrifa í gestabók, sem þar er
uppi. Ég mátti ekki vera minni
en aðrir og hélt á brattann.
Sums staðar er það bratt, að
járnfleygar með járnkeðju í
hafa verið reknir í klettinn til
stuðnings. Það sem þetta var
erfitt, enda hafa nokkrir látist
af hjartaslagi við erfiðið. Ég
slapp bara með smá öndunarerf-
iðleika.
Næst hoppaði ég yfir á litla
eyju í kóralrifinu, en það liggur
úti fyrir norðausturströndinni,
og er það stærsta í heiminum.
Þau eru svo skrýtin kóraldýrin
og litirnir á þeim hreint stór-
kostlegir.
Þann tíma sem ég átti eftir í
landinu notaði ég til að kveðja
íslenska fánanum tyllt niður á topp Ayers Rock. The Olgas, álíka
frœgir klettar, sjást í baksýn.
vini og kunningja í Sydney.
Mikil var eftirsjáin en heimþrá-
in samt sterkari.
Ég hef reynt hér á undan að
segja lítillega frá dvöl minni í
Ástralíu, en það var bara svo
margt sem dreif á daga mína
þar, að ég get aðeins sagt frá
hluta þess. Eins kynntist ég svo
mörgu fólki, að ég get ekki getið
þess alls. Mér finnst ég hafa lært
svo margt á þessu ári, og ekki
bara eingöngu um Ástralíu,
heldur einnig um ýmsa siði f
heimalöndum hinna skiptinem-
anna. Einnig gerði ég mitt besta
að kynna ísland og hafði gaman
af. Þið hugsið sem svo, að ég
hafi ekkert lýst Ástralíu og fólk-
inu sem býr þar, en það er bara
ekki hægt, því að Ástralía er svo
stórt land og margbreytilegt, og
fólkið er svo mismunandi. Það
eina sem ég get sagt um það er,
að það er yfir heildina vingjam-
legt og rólegt.
yVeihr\ocW^
Felices Navidades
p0STH.ss
S7t,S9S7135

MERRY CHCKt
Kirkja
Aðfangadagur
Messa á sjúkrahúsinu.
Aftansöngur í Norðfjarðar-
kirkju kl. 18.
Jóladagur
Hátíðarmessa í Norðfjarðar-
kirkju kl. 14.
Annar jóladagur
Messa á Kirkjumel kl. 14.
Nýársdagur
Hátíðarmessa í Norðfjarðar-
kirkju kl. 17.
Sóknarprestur.
Norðfjarðarkirkja.