Nýtt útvarpsblað - 17.10.1948, Síða 5

«
Nokkrir útvarpsþankai
l>að er alveg stórgáfuleg venja, þegar
menn skrifa greinarkorn, að taka það frarn
í upphafi, að eitthvað sé orðinn „snar þátt-
ur" í einhverju. Þá hittir maður sennilega
naglann á höfuðið og þetta hlýtur auk þess
að vera góð íslenzka. Og er það ekki orðið
einmitt þetta sama, sem útvarpið er orðið
í íslenzku þjóðlífi.
íslenzka þjóðin hlakkaði til að fá útvarp-
ið og þegar Hringagná var fyrst spiluð varð
fólkið bókstaflega hrifið, ekki af Hringagná
út af fyrir sig, heldur hinu, að tal og tónar
gætu yíirleitt borizt gegnum himingeiminn.
En Adam ar ekki lengi í paradís, og það
varð brátt ieitun að manni, og svo er enn,
sem inundi tjá sig ánægðan með útvarpið,
en þó eru þeir víst jafnfáir, sem vildu missa
J>að. Það er eitthvað svipað með útvarpið
og kirkjuna. Þjóðin sýnir henni litla ástúð
og flestir fullkomið tómlæd, en stæði til að
leggja kirkjuna niður fyrir fullt og allt, þá
mundi allt verða vitlaust á sjó og landi.
En óánægjan hefir orðið til góðs, vegna
hinnar er útvarpið óneitanlega að vaxa upp
úr sínum barnasjúkdómum þó liægt fari.
En í öllum aðfinnslum verða menn jafn-
an að vera Jsess minnugir, að Jiað er hægra
að hlusta og setja út á en gera betur sjálfur.
Fyrirlestrar útvarpsins og erindi.
Útvarpsráð verður að vera bragðnæmt á
lifs- og listagildi. Slíkt útheimtir góða
menntun og Jjekkingu samfara náðargáfu,
sem aðeins fáir hljóta í vöggugjöf.
Efni er ekki hægt að einskorða. Sama
efni getur ýmist orðið frjótt eða ófrjótt eft-
ir Jjví hvernig á er haldið. En J)að er ekki
NÝTT ÚTVARPSBLAÐ
Barnæska mín
eftir Maxim Gorki.
Þorsteinn Ö. Stephensen leikari mun á
þriðjudaginn lesa upp úr I. bindi af bók-
inni Barnæska mín, eftir hið mikla rúss-
neska skáld Maxim Gorki.
■: • \ v'■ - ' ■. \ •
: " •■ v - \ ■
•;■ \ , ' ' % • '
[p, y .... ......
Maxim Gorki.