Húsfreyjan - 01.12.1950, Side 11

—tiiaí ár livert. Skiftust félagskonííf fyrgt
á um að liafa fundina í heimalnisum.
En þegar félögum fjölgaði, þótti ekki
fært að liafa þessa tilhögun, og voru
fundir þá um nokkurra ára skeið haldn-
ir í veitingahúsinu „Steínholt“ Árið 1912
var þó liorfið frá þessu aftur, sökum
þess að fundir þóttu skelnmtilegri og
hetur sóttir í heimahúsum. Hefir það
fyrirkomulag verið haft æ síðan.
Á fyrstu árum félagsins var haldið uppi
skrifuðu félagsblaði. Hét það „Skuggsjá“
og kom út við og við um tveggja ár.a
skeið. Allt mun það nú vera glatað.
Stundum voru einhver skemmtiatriði á
fundum. Skemmtiferðir með kaffidrt kkju
úti á víðavangi á fallegum stöðum í
nágrenni bæjarins hafði félagið nokkr-
um sinnum.
Þrisvar sinnum hefir félagið haldið vel
upp á afmæli sitt, á 10., 20. og 25. af-
mælisdegi sínum. Bárust því þá fjöldi
heillaóska, í bundnu og óbundnu máli.
Á 40 ára afmæli félagsins var dagsins
minnst með 6kemmtifundi innan félags.
Gátu þá aðeins 12 félagskonur verið við-
staddar. En á þeim fundi bárust fé-
laginu heillaóskir í ljóðum og formauni
heiðursgjöf frá 24 fyrrverandi meðlimum,
sem fluttar voru búferlum til Reykja-
víkur.
Samstarf félagskvenna liefir alla tíð
verið með ágætum. Félagið hefir átt því
láni að fagna, að formaður þess liefir til
að bera frábæran dugnað, lipurð og ósér
plægni. Guðrún Gísladóttir liefir lengst
af boriö liita og þunga dagsins í félags-
starfinu, livort sem um það liefir verið
að ræða að stjórna leiksýningum og öðr-
um skemmtunum, leika í sjónleikjum eða
hugsa fyrir öllum þörfum Elliheimilis-
ins, svo aðeins það lielzta sé nefnt. Félags-
systur hennar tjá henni hugheilar þakkir
og heillaóskir á þessu sérstæða starfs-
afmæli hennar.
SMÆLKI
Venjur okkar cru nokkurskonar vöðvar liug-
ans. Þær iná þjálfa engu síður en vöðva líkain-
ans, ef við viljuni sinna því, og það fer frant á
sama liátt, þ. e. a. s. með viturlegri og stöðugri
iiotkun.
Eins og líkamsvöðvarnir, eflast venjur hugans
með þjálfun, eða þær visna og verða að engu,
vegna vanrækslu.
Ef við venjuin okkur á eftirtektarleysi og
ringulreið í liugsununi, verður árangurinn sá, að
einbeiting hugans að ákveðnu niarki verður
okkur um megn, þekkingarþörfin fer þverrandi
og liinar dýnnætustu hugsanir fara framhjá okk-
ur, án þess að við veitum þeim atliygli.
Ef við lesum eintómt rusl, förum að sjá
lélegar bíómyndir og tal okkar er aðeins þvað-
ur, verða vöðvar hugans linir og ónýtir til átaka.
Slíkur liugur cr ekki fær uni að skilja góðar
bókr.ienntir, yfirvega alvarleg viðfangsefni, og
sízt til að verða uppspretta auðgaiidi Iiugsana
til eflingar eigin og annara sálargöfgi.
Lauslega J>ýtt.
Byltingar hafa aldrei losaS menn undan oki
harSstjórnar, jrœr hafa aSeins velt byrSinni aj
þeim sem sí'öast báru hana, yfir á aSra.
G. B. Shaui.
Því betur, scm þú notar tímann, þeim mun
meir hefir þú af honum.
Anon.
Ef menn tala illa um ySur, reyniS þá aS
lifa þannig aS enginn trúi þeim.
Plato.
Smámunir eru smávœgilegir,
yfir litlu cr mikilvœgt.
en aS vera trúr
Plato.
Lýk ég þessari frásögn með þeirri ósk,
að félaginu megi sífellt bætast nýir, góðir
starfskraftar, til þess að vinna að fram-
gangi góðra ntálefna.
Seyðisfirði, 24. okt. 1950.
Margrét FriSriksdóttir.
HÚSFREYJAN H