Húsfreyjan - 01.12.1950, Síða 15

Steinarnir í
glugganum.
ekki huggað mér ömmu og steinana henn-
ar nema við eólarglugga, og fallegastur
er glugginn, þegar gólargeislarnir brotna
í sumum steinunum. Sé aftur á móti
farið að dimma, þegar ég hcimsæki hana,
þá opnast annar heimur. Þá kveikir
hún á öllum lömpunum sínum, og þó
að þeir séu engir Aladdinslampar, þá
búa þeir samt yfir mörgum töfrum, því
að þeir eru margir fallegir og einkenni-
legir. Seinast kom ég til ömmu að kvöldi
til. Hún sat við gluggann sinn, en hafði
ekki kveikt, því að fullt tungl var á lofti,
og þá sá ég gluggann í nýrri birtu. Máni
gamli glotti, og steinarnir tóku á sig
nýja og nýja mynd. Þó að stofan sé
fremur lítil, er margt þar inni bæði
á veggjum, hillum og svo í glugganum,
sem er hér um bil éins stór og breidd
herbergisins, og þó að ég tali um glugga
og steina, þá eru þarna margir aðrir
fáséðir og fallegir munir úr öllum átt-
um. Við atliuguðum allt þetta í tungl-
skininu, og svo mjög naut ég þess, að ég
gleymdi að fá liroll, þó ég sæi kirkju-
garðsdrauginn hans Ásgríms teygja kruml-
una eftir vesalings stúlkunni, og mér
Iiefir nu ekki alltaf staðið a sama um
hann.
Nú kveikir amma á uppáhaldslömp-
unum sínum. Fallegasti lampinn liennar
er stórt ígulker vestan frá Kyrrabafi;
gamall langferðamaður gaf lienni það.
ígulkerið stendur á einkennilegri grind á
borði einu í horninu, innan í því er rauð
pera, svo að það virðist glóandi, en ofar
á vegg er mahogniliilla og liggur á lienni
stærðar kuðungur. Sá kuðungur kom i
vörpu langt undan landi. I honurn er
líka ljós og kastar Iiann frá sér gul-
hleikri birtu. Þarna er líka kopar-ljósker
frá Hollandi, rúðurnar eru grænar, og
veikur bjarminn frá kertinu varpar birtu
sinni á gamla ráðsetta uglu, sem hímir
þar í skoti gamals skatthols, og uglan
virðist fyrir löngu vera búin að sætta
HÚSFREYJAN 15