Húsfreyjan - 01.03.1957, Blaðsíða 24

Húsfreyjan - 01.03.1957, Blaðsíða 24
sem nothæft var af því, sem torgsalarnir fleygðu. En handfljótur varð hann þá jafnan að vera. Annars hefðu götusópar- arnir tekið það allt frá honum. 1 dag hafði hann líka þurft að keppa þarna við fáeina skólastráka. „Eg þarf að fá þetta handa skepnun- um,“ hafði hann æpt á meðan hann tíndi saman brotna kálleggi, ormétin blómkáls- höfuð og ýmis konar grænmeti annað, sem eitthvað var gallað. Ef heppnin var með, rakst hann á lítils háttar marin epli, lítið eitt skemmdar appelsínur, stóra mel- ónubita eða pappaöskjur, sem dálítið af berjum var í. Reiðhjólið var hlaðið, svo að erfitt var að hjóla upp brekkurnar. En þó var sá þunginn verstur, er hann bar í huga sér. Hvað á ég að segja Grétu? hljómaði í sífellu í huga hans. En hann var kominn alla leið upp að Jumpási, án þess að honum dytti nokkuð frambæri- legt í hug. Lengra þorði hann ekki að fara, en lokaði sig þarna inni í náðhús- inu í von um, að ímyndunaraflinu tækist nú að skapa eitthvað. Hann tyllti sér á tær til þess að sjá út. Hann sá skógi vax- ið fell bera við hina síðustu gullroðnu rönd dagsins. En hvorki rósemi sálarinn- ar né neins konar innblástur fylgdi þögn og kyrrð rökkursins. Hann kveikti á vasa- ljósi. Framkvæmdasamir piltar frá Söder- malm höfðu séð fyrir ljósunum, sem þarna áttu að vera. Hann skoðaði vandlega handleggi sína og fótleggi. Á vinstra fót- leggnum rakst hann á tvo litla marbletti. Þá var eins og ljós rynni upp fyrir hon- um. Hann lamdi fætinum nokkrum sinn- um í eitt milliþilið, auðvitað ekki of fast. Svo dró hann upp úr vasa sinum lérefts- ræmur, sem hann bar alltaf á sér svona til vonar og vara og vafði þeim um fót- legginn. Að því búnu hélt hann heim á leið, þótt sagan væri raunar ekki fullgerð enn. „Þú hefðir átt að halda þér við bú- skapinn,“ sagði hann við sjálfan sig. „f sveitinni komast menn allt af einhvern- veginn af. Þú hefðir ekki átt að gera þig breiðan við karlana þar og segja, að nú skyldirðu sýna þeim, að hann Hans Skóg væri karl í krapinu.“ Hvernig væri nú komið, ef Gréta hefði ekki flutt geituin- ar og hænsnin með sér? Gréta dó aldrei ráðalaus. Hún þurfti ekki að fyrirverða sig né líta undan. En trúgjörn var hún meira en í meðallagi. Hún trúði víst öll- um sögunum hans. Þetta kvöld var Hans kominn nærri því heim, þegar Gréta kom auga á hann. En hún sá þegar í stað, að eitthvað hafði komið fyrir hann og opnaði gluggann u])p á gátt. „Guð minn góður,“ hvíslaði Gréta. „Hann er haltur.“ Hans þagði og leit ekki einu sinni upp. Einhver undarlegur svipur var á andliti hans, sambland ótta og hrifningar, því að nú hafði allt í einu á einhvern dularfullan hátt orðið til í huga hans alveg ágæt saga. Þegar Gréta kom þjótandi á móti hon- um, sló hann út hendinni og sagði: „Guði sé lof, hvernig þetta fór!“ „Hvað kom fyrir?“ stundi Gréta upp og var nú komin alveg til hans. „Ekki neitt teljandi, getur maður sagt núna, þegar það er um garð gengið,“ sagði Hans. Röddin smálækkaði og end- aði loks í lágu hvísli. „Almáttugur,“ sagði Gréta. „Ég tek af hjólinu. Farðu undir eins inn og legðu þig útaf.“ Hans haltraði heim að húsinu og gætti þess að gretta sig rækilega eins og hann kenndi sársauka. Þegar hann kom að tröppunum, sneri hann sér að Grétu. „Sjáðu,“ sagði hann og kippti upp buxnaskálminni. „Je minn góður,“ æpti Gréta og hætti við að taka af hjólinu. Hún tók utan um Hans og studdi hann inn. Börnin þeirra voru að leika sér á gólfinu. Þau ætluðu að þjóta til föður síns til að fagna hon- um, en Gréta ýtti þeim frá. Hans kippti upp buxnaskálminni og sýndi þeim, live illa hann hefði meitt sig. „Pabba er illt, pabba er illt,“ sagði hann og lá við, að hann tryði því sjálfur. Gréta rak börnin frá og Hans varð að 24 HÚSFREYJAN

x

Húsfreyjan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Húsfreyjan
https://timarit.is/publication/831

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.