Íþróttablaðið - 01.09.1928, Side 14
224
ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
göinul, fram sem í i'yrra. Var hún bara aðeins
enn færari að synda og stökkva úl. Loks kepptu
flokkar frá sundfélaginu „Ægir“ og Glímufél.
„Ármann“, í sundknattleik (polo).
Fór mót þetta yfirleitt vel fram. Þurkur var
og sólskin, eins og þá var jafnan hér, og oftast
i sumar, jörð þvi þur mjög og rauk, hvar sem
Með herlum líkain’, liraustri sál,
með hugrekkið og viljans stál,
skal hyrja lífsins braut.
Að hreyfa íot og magna mund,
á inætri jafnt sem kaldri stund,
og einkum þó, að iðka sund.
það alla sigrar þraut.
íþróttasyning á Álafossi.
fót hreyfði, og þarna hreyfðust inargir fætur
því margt var um manninn. Þar við bættist svo
hinn alstaðar nálægi tóbaks- (inest sígarettu)
reykur, sem þarna var nóg af og gaus úr flestra
vitum, bæði karla og kvenna. Þarna voru líka
jiessar vörur seldar, sem hverjar aðrar góðgerð-
ir, jiótt ótrúlegt þætti þar sem Sigurjón átti
hlut að máli, og mátti sjá það í næsta
„Spegli“ á eftir.
Þetta kvæði hafði Sigurjón fengið ort í til-
efni dagsins fyrir
minni sundlistarinnar.
Lag: Wi sögurfka Sviabygð.
Á svalri storð þarf starf og dug
og stefnufestu’ og djarfan hug,
að vaxi þróttur þjóð,
hvern vöðva slæla, styrkja bein,
svo standist hretin sérhver grein
á þjóðar-líkam’, þverri mein,
en þrffist hagsæld góð.
Og vöknuð er sú íþrótt fríð,
hjá ungum svanna’- og drengja lýð
sem æ. af öllum ber:
að þreyta kapp við þorsk og ál,
— og þótt sé „braulin“ köld og hál,
að standast raun, með styrkri sál,
það stefnu-markið er.
Nú stígum við á slokk í dag
og' sterngjum heit, — vort hræðralag -
að efla ungra dáð.
Já, iðkum sundið ár og síð
og öllum kennum tökin fríð,
svo eignist hraustan hetju-lýð
vort hjarta-kæra láð.
Og þökk sé hverjum hal og hrund,
sein liafði lil þess manndómslund,
að hlynna okkur að!
Hvern brautrijðjanda blessum vér
og hiðjum heilla slíkum ver.