Eining - 01.08.1964, Side 7

EINING
7
Níelsson. Velferð æskulýðsins er hans
hjartansmál. Hann hefur sér til sam-
starfs áhugasama og dugandi menn af
yngri kynslóðinni,. en þessi nauðsynlegu
samtök þurfa að fá, í samstarfi við
Samband bindindisfélaga í skólum,
fastráðinn starfsmann, og hann verður
ríkið að leggja til. Meiru verður nú að
fórna en undanfarið til úrbóta á
skemmdarverkum áfengisneyzlunnar.
Hjá slíku verður ekki komizt vilji þjóð-
in halda áfengissölunni áfram.
Gaman með alvöru
I sambandi við flest þing og aðal-
fundi ýmissa félaga er venjulega eitt-
hvað til upplyftingar og skemmtunar.
Þegar menn koma hina löngu leið frá
öðrum löndum til Islands til þinghalds,
er eðlilegt að þeir vilji um leið nota
tækifærið til að kynnast landi og lýð.
Þegar erlendu fulltrúarnir komu til að-
alfundar sambands bindindisfélaga og
trygginga þeirra á Norðurlöndum, vildi
svo vel til að glaðasólskyn var 3-4 daga,
leist því gestum okkar vel á landið og
reynt var einnig að láta þeim í té nota-
lega gestrisni.
Daginn áður en aðalfundur NUATs
hófst, ferðuðust erlendu fulltrúarnir og
nokkrir hinna íslenzku með þeim víðs
vegar um Borgarfjörð. — Daginn eftir
fundinn bauð einn af stjórnarmönnum
Ábyrgðar, Sveinbjörn Jónsson, for-
stjóri Ofnasmiðjunnar, erlendu fulltrú-
unum og nokkrum okkar hinna til há-
degisverðar að Hótel Borg, fór svo með
hópinn til Hafnarfjarðar, aðallega til
að skoða Hellisgerði. Veður var ákjós-
anlegt, sólbjartur og fagur dagur. Svo
var ekið upp í Mosfellssveit og skoðuð
hitaveitustöðin, en hún er undrunar-
efni flestra útlendinga.
/ boði borgarstjóra
Klukkan fimm þenna sama dag tóku
svo borgarstjórahjónin, Geir Hall-
grímsson og frú á móti okkur í hinum
vistlegu húsakynnum Borgarráðs að
Skúlatúni 2 í Reykjavík. Borgarstjór-
inn sýndi gestum salarkynnin þar og
flutti ávarp. Var svo setzt að kaffi-
drykkju og var þar allfjölmennt auk
hinna erlendu gesta. Nutu menn stund-
arinnar og gestrisni borgarstjórnar
hið bezta, og hefði nú vel mátt við una,
þótt ekki hefði verið meira um að vera
þenna dag, en svo var þó.
Aðalhófið
Um kvöldið var svo aðalhófið að
Hótel Sögu. Bindindisfélag ökumanna
stóð fyrir því. Meðal gesta voru borg-
Geir Hallgrímsson,
borgarstjóri.
arstjórahjónin. Fulltrúar aðalfundar-
ins voru einnig gestir BFÖ, annars
kostaði hver þátttakandi sig sjálfur, en
alls voru í hófinu um 80 manns. Þetta
var matarveizla, fjórir réttir fram-
bornir. Sökum þess að ég hafði verið
hvatamaður að stofnun Bindindisfé-
lags ökumanna, dæmdist það á mig að
flytja þarna aðalræðuna, en ég sækist
ekki eftir að flytja ræðu á erlendu
máli, en veizlugestir voru svo góðvilj-
aðir og lítillátir að taka ræðu minni
vel. Allmikið var svo um borðræður,
aðallega af hálfu erlendu gestanna. —
Stjórn Norðurlandasambands bindind-
isfélaga ökumanna sæmdi gullmerki þá
Sigurgeir Albertsson, for.m. BFÖ og
Ásbjörn Stefánsson, framkvæmdastjóra
félagsins. Veizlustjóri var Sveinbjörn
Jónsson, forstjóri. Allt var veizlukvöld-
ið mjög ánægjulegt, en einhverjum
kann þó að hafa þótt setan fullöng. —
Einum lið dagskrárinnar má hér sízt
gleyma og mun engum hafa þótt hann
of langur. Hann var sá, að Björn Páls-
son sýndi ljómandi fagrar litskugga-
myndir frá ýmsum stöðum á landinu,
einnig af Öskjugosi og Surtsgosi. Var
þetta hin bezta skemmtun. — Yfirleitt
virtust menn vera í sólskynsskapi, er
þeir tókust í hendur að skilnaði.
För austur um sveitir
Næsta dag höfðu svo erlendu gest-
irnir tækifæri til að litast um í Reykja-
vík og taka heimboðum nokkurra heim-
ila, en laugardaginn 11. júlí var farin
för austur um sveitir alla leið til Gull-
foss. Hádegisverð snæddum við í mjög
vistlegum salarkynnum að Laugar-
vatni. Erlendu gestirnir óskuðu þess, að
við íslendingarnir, aðeins 6 í förinni,
syngjum þjóðsöng okkar. Ég gerðist svo
djarfur að neita því, nema að við fengj-
um að æfa okkur fyrst, ásamt útlend-
ingunum, á því að syngja eitthvað af
Norðurlandaþjóðsöngvunum. 1 hópnum
var öldruð kona,, sem var nýbúin að
veita móttöku gullmerki úr hendi kon-
ungs Norðmanna, henni varð ekki
skotaskuld úr því að leika alla þjóð-
söngvana blaðalaust, en íslenzka þjóð-
sönginn lék hún allt of hratt. Ég sagði
við hana, þannig getuni við ekki sung-
ið þjóðsöng okkar. — Þá verðið þið að
stjórna því, sagði hún. Við báðum hana
svo að leika sönginn hægt og hátíðlega
og svo reyndum við þessi sex að syngja,
á eftir stóð frúin upp og sagði: Þetta
er yndislegt lag. — En hvað sem því
líður, eigum við að velja okkur léttari
þjóðsöng. ,,Ó, Guð vors lands“ er há-
tíða-helgisöngur, gullfallegur, bæði ljóð
og lag, hvað sem rembingur sérfræð-
inga kann að segja um hann.
Svo lá leiðin að Geysi, litli-Geysir
gaus allmyndarlegum gosum, hinn
stóri var rólegur. Þegar að Gullfossi
kom, vorum við komin norður úr bjart-
viðrinu og tekið að rigna, en Gullfossi
brást ekki að hljóta aðdáun allra
þeirra, sem ekki höfðu litið tign hans
áður, en öllum okkur er hann alltaf
undrunarefni.
Framhald á bls. 14.
Frá afmœlishófi Bindidisfélags ökumanna að Hótel Sögu. — ViS hábor&ið sitja m.a. borgar-
stjórahjónin, Geir Hallgrímsson og frú. Jakob Petterson og frú og Sigurd Johansen og frú.
Pétur Sigur&sson flytur rœðu.