Eining - 01.08.1964, Qupperneq 11

E INING
11
stúkunum á Akureyri voru færðar
smágjafir, allstór litmynd af sumar-
heimili templara, Jaðri, gefandi Þing-
stúka Reykjavíkur og Jaðar. Gjöfina
bar fram Kristinn Guðmundsson, verzl-
unarstjóri, en við henni tók og þakk-
aði Jón Kristinsson, þingtemplar Ak-
ureyrar. — Frá Stórstúku íslands bar
Indriði Indriðason, rith. fram tvo
fagra og vandaða kristallsvasa, en
móttöku veitti og þakkaði Magnús
Kristjánsson, æðstitemplar st. ísafold-
ar. Frá stúkunum í Hafnarfirði bar
Kristinn J. Magnússon, þingtemplar
Hafnarf j arðar, fram litmynd af Templ-
arahúsi Hafnarfjarðar, elzta templara-
húsi landsins. Gjöf þessa þakkaði Ólaf-
ur Daníelsson, umdæmistemplar Norð-
urlandsumdæmis.
Eitt bezta dagskráratriðið var ein-
söngur Jóhanns Konráðssonar, undir-
leik annaðist Jakob Tryggvason. Fleir-
um en undirrituðum mun hafa verið
það sannur unaður að hlusta á sönginn.
Ekki aðeins var söngurinn mikill, held-
ur og voru lögin svo einkennilega
heppilega valin. Þau voru: Vor, eftir
Pétur Sigurðsson (því miður ekki und-
irritaðan), Lindin, eftir Eyþór Stef-
ánsson, S'tnaladrengurinn, eftir Skúla
Halldórsson og Augun blá, eftir Sigfús
Einarsson. Lög þessi eru hvert öðru
fegurra.
Það gildir hið sama um lög eins og
ljóð, allt veltur á andagiftinni, inn-
blæstrinum. Ljóð getur verið gallalaust
samkvæmt bragreglum, en samt aldrei
vakiS neinum unað. Aðeins innblásin
lög svala sálum manna. Tónskáld eins
og Eyþór Stefánsson eru tónskáld af
guðs náð. Þau hafa gáfuna, þessa dá-
samlegu gjöf, sem enginn lærdómur
getur veitt. Þess vegna svala lög þeirra
sálum manna.
Eins og venjulega við slík tækifæri
voru fluttar nokkrar örstuttar borð-
ræður. Allt var samkvæmið mjög nota-
legt og matur vel framreiddur. Dans
var svo logaþátturinn.
Kvaddur Eyjafjörður og haldið heim
Það var dýrlegur morgun, er við
sunnanmenn héldum heimleiðis. Hvergi
ský á lofti, allt sem augað leit klætt í
„gull og glans“ árdagssólarinnar. Þeg-
ar ég gekk niður af brekkunni á Ak-
ureyri árla þenna sunnudagsmorgunn,
sást varla maður á ferð, en einn var þó,
vel roskinn maður, á vakki á gangstétt-
inni hjá húsi einu í brekkunni. Auðvit-
að ætlaði ég að ganga þegjandi fram-
hjá manninum, en hann tók mig strax
tali. Honum var það mesta nauðsyn að
tala við einhvern, því að svo var hann
gagntekinn af fegurðinni, sem hvar-
vetna gladdi augað. Ég heyrði strax á
fyrstu setningunni, að þótt maðurinn
talaði íslenzku, mundi hann hafa verið
undir áhrifum annars tungumáls. Hann
sagði: „Þið hafið það fallegt hér.“
Já, svaraði ég, hér er fagurt. Það
kom í ljós að þessi vingjarnlegi öld-
ungur var frá Canada, aðeins ferða-
maður hér. Hann var yfir sig hrifinn
af fallega, græna grasinu, firðinum,
fjöllunum, gróðrinum í bænum sjálf-
um, fegurð dagsins og veðurblíðunni.
Nú geta lesendur blaðsins skilið,
hvers vegna maðurinn notaði í fyrstu
setningunni, sem hann sagði við mig,
orðið „hafið,“ — þið hafið það fallegt.
Hitt mætti svo vera okkur umhugsun-
arefni, hvers vegna við erum búin að
skemma okkar fagra móðurmál með
því að láta tal okkar og skrif mora af
þessu litla orði, þar sem það er óþarft,
eins og t.d. að eitthvað hafi mikla þýð-
ingu eða þetta og hitt hafi ekkert að
segja. Báðar þessar setningar auðvitað
hrá þýðing úr erlendum málum. Sama
er að segja um ýms önnur smáorð,
sem hafa troðið sér inn í daglegt mál
okkar, en tilgangslaust líklega að fjasa
um, og ef til vill er þessi sérvizka mín
ekki réttlætanleg.
Höldum okkur nú heldur að fegurð
dagsins, sem á var minnzt. Hún gagn-
tók fleiri en vin okkar frá Canada. —
Þegar vagn okkar var ferðbúinn, þótti
sumum farþegunum sárt að hverfa frá
Eyjafirði þenna yndislega morgun án
þess að fá að sjá eitthvað ofurlítið
meira af honum. Við ókum því inn að
Grund, fengum að skoða fallegu kirkj-
una þar, fengum góða útsýn úr kirkju-
turninum, og fagurt var að renna aug-
um yfir sveitir Eyjafjarðar. Ottó var
kominn að orgelinu, við sungum eitt
sálmalag, nei, fyrirgefið, Ottó vantaði
nótnabók, en Gretar Dalhoff lék sér að
því utanbókar. Var svo slegið í klárinn
og spretturinn tekinn suður á bóginn.
Víðförul, vegmóð,
vakurt skeiðar bifreið.
Svo yrkir Guðmundur Friðjónsson
frá Sandi í sínu mikla snilldar-
kvæði um Rangárþing. — Fegurðin og
góða veðrið skildi ekki við okkur allan
daginn, skapið var gott, mikið var
sungið og rabbað, auðvitað ekki alltaf
í þjónustu listarinnar, en gott fannst
öllum „heilum vagni heim að aka.“ Bíl-
stjórinn átti beztu þakkir skilið fyrir
alla sína lipurð og dugnað í öllu ferða-
laginu báðar leiðir og einnig um Eyja-
fjörð. Aldrei heyrðist í útvarpi í vagn-
inum og var það mikil blessun. Og nú
eigum við góða endurminningu um
ferðalagið í heild.
í sambandi við 80 ára afmæli regl-
unnar hér á landi, þótti vel viðeigandi
að kjörnir væru á þessu stórstúkuþingi
nokkrir heiðursfélagar Stórstúku ís-
lands. Þeir voru þessir:
Kjörnir heiöursf élagar
Hannes J. Magnússon, skólastj. í st.
Ísafold-Fjallkonan, Akureyri.
Eiríkur Sigurðsson, skólastj. í st.
Brynju, Akureyri.
Níels Kristmannsson, bókari, í st.
Akurblóminu, Akranesi.
Frú Þóra Hjartar, í st. Akurblóm-
inu, Akranesi.
Hannes Hjartarson, bóndi, í st.
Foldinni, Álftaveri, V.-Sk.
Elías J. Pálsson, forstjóri, í st.
Vöku, ísafirði,
Pétur Björnsson, erindreki, í st.
Framsókn, Siglufirði,
Frú Þóra Jónsdóttir, í st. Framsókn,
Siglufirði,
Frú Lára Jóhannsdóttir, í st. Fram-
sókn, Siglufirði,
Kristinn J. Magnússon, málaram., í
st. Danielsher, Hafnarfirði,
Gí§li Sigurgeirsson, fulltrúi, í st.
Morgunstjörnunni, Hafnarfirði,
Þorsteinn J. Sigurðsson, kaupmaður,
í st. Verðandi, Reykjavík,
Frú Þóranna Símonardóttir, í st.
Verðandi, R,
Maríus Ólafsson, fulltrúi, í st.
Einingunni, R,
Frú Elín Guðmundsdóttir, í st.
Víkingi, R,
Frú Margrét Guðmundsdóttir, í st.
Víkingi, R,
Björn Magnússon, prófessor, í st.
Mínervu, R,
Ludvig C. Magnússon, endurskoð-
andi, í st. Fróni, R.
Eining flytur þessum öllum heilla-
óskir og þakkir fyrir mikil störf um
langt skeið.
Pétur Sigurðsson.
Leiðrétting
I síðasta tbl. Einingar, undir myndinni af
f jölskyldu Sigdórs V. Brekkan, er annar upp-
eldissonur þeirra hjóna skráöur Magnús Jóns-
son, en á að vera GuSmundsson. Hlutaðoig-
endur eru beðnir velvirðingar á þessu.