Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.2000, Síða 41

FORNÖFN
Persónufornöfn eru þessi:
Planmál
39
l.p. 2.p. 3.p.kk. 3.p.kvk. 3.p.hk.
et. me ‘ég’ tu (vu) ‘þú’ (‘þér’) ilu ‘hann’ elu ‘hún’ olu (lu) ‘það’
ft. ni ‘við’ vi ‘þið’ ili ‘þeir’ eli ‘þær’ oli (li) ‘þau’
Eignarfornöfn er mynduð af persónufomöfnum með endingunni -a:
me-a ‘minn’, tu-a ‘þinn’ (vu-a ‘yðar’), ilu-a ‘hans’, elu-a ‘henn-
ar’, olu-a ‘þess’; ni-a ‘okkar’, vi-a ‘ykkar’, ili-a ‘þeirra (kk.)’,
eli-a ‘þeirra (kvk.)’, oli-a ‘þeirra (hk.)’
ATVIKSORÐ
Afleidd atviksorð hafa sömu endingu og í esperanto, -e:
bel ‘fallegur (lo.)’, bel-e ‘fallega (ao.)’; elu kantas bele ‘hún
syngur fallega’
TÖLUORÐ
Töluheitin 1-10 em: un, du, tri, quar, kin, sis, sep, ok, non, dek.
Töluheitin 11-19 myndast með því að bæta tölunum un til non við dek
með -e- á milli: dek-e-un, dek-e-du, dek-e-tri o.s.frv.
Tugaheitin em líka mynduð af tölunni dek ‘tíu’ en á undan fara tölum-
ar du til non og -a- sem nokkurs konar margföldunarmerki: du-a-
dek ‘20’, tri-a-dek ‘30’, quar-a-dek ‘40’ o.s.frv.
Hundmð em táknuð á svipaðan hátt: cent ‘100’, du-a-cent ‘200’, sis-
a-cent ‘600’ o.s.frv.
Raðtölur myndast með viðskeytinu -esma: un-esma ‘fyrsti’, du-esma
‘annar’, tri-a-cent e quar-esma ‘þrjúhundmðasti og fjórði’.
SAGNORÐ
Persóna Sagnir í ido taka ekki persónu- né tölubeygingu fremur og
tala: en í esperanto en enda jafnan á -s í „persónuhætti“ eins og
í esperanto, hvert sem frumlagið er: melniltu/vililulili ...
amas ‘ég/við/þú/þið/hann/þeir ... elska’.