Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.2000, Side 46

44
Baldur Ragnarsson
ATVIKSORÐ
Atviksorð hafa enga eina sérstaka orðflokksendingu. Sum
lýsingarorð má nota óbreytt sem atviksorð, t.d. bon ‘góð-
ur (lo.)\ bon ‘vel (ao.)\ tó esset bonfat ‘þetta var vel gert’
Viðskeytin -men, -li, -ú má hins vegar oft nota til að
mynda atviksorð af öðrum orðflokkum.
FORNÖFN
Persónufornöfn eru þessi:
l.p. 2.p. 3.p.kk. 3.p.kvk. 3.p.hk.
et. yo ‘ég’ tu ‘þú’ (Vu ‘þér’) il ‘hann’ illa ‘hún’ it ‘það’
ft. noi ‘við’ vu ‘þið’ ili ‘þeir, þær, þau’
Afturbeygt fornafn er se.
Eignarfornöfn eru mi ‘minn’, tu(i) ‘þinn’, su ‘hans, hennar, þess’; nor
‘okkar’, vor ‘ykkar’, lor ‘þeirra’.
TÖLUORÐ
Tölumar 1-10 em kunnuglegar: un, du, tri, quar, quin, six, sett, ott,
nin, deci.
Tvær aðferðir má nota til að mynda töluorðin fyrir 11-19: deci-ún eða
úndeci ‘11 ’, deci-dú eða dú-deci ‘12’, o.s.frv.
Tölur fyrir tugi em líka næsta reglulegar: du-ant ‘20’, tri-ant ‘30’,
quar-ant ‘40’ o.s.frv.
Svipað má segja um hundmð: cent ‘100’, du-cent ‘200’ o.s.frv.
Raðtölur em myndaðar með viðskeytinu -esim: un-esim ‘fyrsti’, du-
esim ‘annar’ o.s.frv.
SAGNORÐ
Persóna
og tala:
Sagnir í occidental taka ekki persónu- né tölubeygingu.
Tíð Nútíð er endingarlaus, þátíð er mynduð með því að bæta -t
við nútíðina:
yo ama ‘ég elska’, yo ama-t ‘ég elskaði’