Vera - 01.06.1985, Blaðsíða 7

9 9 9 9 Q99QQ9QOQ9^
Skrafskjóðan
Lifið erfullt með mótsögnum. Mótsögnum og andstæð- aldeilis ekki upp sí sona — miðnætursólargeislar eða ekki!
þegar dagurinn skín ótrauður inn um gluggann minn á ósköp — að uppgötva allt þetta með læknisdóma kvenna
meðan nóítín er enn í sálinni. ÞaðTinnst mér hrikaleg rhoF sögn. sem verandi læknastétfhrifsaði i sinar héndúfög skundáði með inn á spítalana og upp í háskólana, klæðagerðina sem
En nú þarf ég reyndar ekki að hafa áhyggjur af slíkum og flutt var inn í verksmiðjurnar, verkkunnáttuna sem erfðist
bjartar og allt það! Endasýnir þaösig, nú þegar jafnréttið er komið svoóra-
En það er eKRTpaTmeö sagt aö mótsagnirnáratmennt levsist udd í miðnætursólaraeislunum — frekar að maður langt að kailmeiin eiu íamu aö elda mattieima hjá sér, þá fer útgáfa matreiðslubóka að blómgast og dafna hvort sem
halli sér bara meira á jákvæða pólinn og leyfi mínusunum það er vegna arfleysis karlmanna í þeim efnum, einberrar
myrkriö sígur á. gera allt sem þeir taka sér fyrir hendur svo merkilegt að
SKö, myrkrið sigrar birtúna, birtan myrkrið, ég“græraf aleði oa oft kemur arátur eftir skellihlátur. jafnvelþegarþeirfara aðældamatverðurþað'aðveravis"- — indalegtathæfibundiöíuppskrift = formúlu — gottef ekki
Já, mótsagnirnar blífa og ég óttast þær ekki! Er reyndar aiV-ea-óskaDJeaa-hrjfin-af-hAÍm-on aln-ftr rú Rpm aiHrc»i hofi ir stærðfræðilega formúlu! .lá, það pr sfim sagt markilfigt — allt þptta apm við prfi im
yfirgefið mig með öllu frá því er ég kynntist henni fyrst en konumar — en spurningin sem ég spyr mig er bara sú
þá~"var~húrrreynrlar ekkl kðfluð mótsögn hetdur ,,mót- hverfa“ — þetta var eitthvert tæknimál, geysi flókið og ekki —hvort það se einsvoðalega merkilegt og kvennamenning= arpælingarnar, eða kenningarnar, vilja vera láta.
á allra færi! — og reyndar ekki bara það heldur líka ,,höfuð- móthverfa“. Og kannski fionst einhvprjnm þaA mótsngn . Og er það gott að vera að gera svona mikið úr þessu? Eru skúringarnar, óléttustandið, harnfiignirnar, skfiining-
hjá mér að kalla móthverfuna mótsögn en hún er nú samt arnar og allt það eins merkilegt og það hefur einhvern veg-
það fyrsta sem mér dettur alftafi hug~þegar ég heyri eða hugsa síðar nefnda orðiö. Og hlýtur reyndar að vera rétt hjá frtrrorðið IrnBðföraTTrnýju kvennahreyfmgarinnar? Var það kannski rétt hjá Simone de Beauvoir að það sé
mér þar sem þarna er um tvo póla að ræða sem snúast um samaésinn.eða hvað ng getiö þér nú um hvað ég er að tala ekki með því að fæða líf heldur með því að hætta lífi sem mnðnrinn hofji cir) yfir dýrin ng mannlfigir yfirhnrðir þv!
og ekki meira um það! ekki verið eignaðir því kyni sem fæðir heldur því sem drep-
En því verður mer tíðrættum mótsagniraðTnótsagnimar— innra með mér um kvennamál og karlamál og meira að —ttr? Já, mér finnst líka alveg ferlega Ijótt að segja svona þeg-
segja líka barnamál eru lífseigar og það er eins og ég geti aldrfiLknmisLað TIfindanlegri.“.niðiirstnðij um hvað sé rétt ar til eru kjarnorkusprengjur til að myrða allt líf mörgum sinnum og sjaldan mfiiri þfirf fyrir friðardiTfnr pn oinmitt
og hvað sé rangt í þeim efnum — jú, auðvitaö er það jafn- núna — þetta er bara ein af mótsögnunum sem leita á
réttið sem blífur og sosum engirrmotsogrrmeð-það-og-ég— vil líka ganga af ,,höfuð-móthverfunni“ dauðri. En það er En — ég er satt aö segja stundum aö hugsa um þaö
eins og alltaf spurning um stefnu, "spurning um aðferð. Fyrstu skref hngans nm jafnréttisbrautina fóru náttúr- hvort það sé bara ekki hættulegt að gera svona mikið úr til- hrpytingarlansum ng hi indloiðinlpgum stnrfnm — vprður
lega svipaðar slóðir og Rauðsokkahreyfingin — fyrir utan það bara ekki til þess að viö sitjum blýfastar í þeim til eilífð-
mönnum áður en heimurinn (eöa vondir menn) spillir þeim, afnéns-oger-þetta-kannskt-bara-ein-afséktíntn í vtöbót-fyrtr því aö viö snúum okkur ekki aö einhverju ööru og gefum
ákvað — og hægt áð rekja belnHil'STmöhé de Beauvoir og bókarinnar um hitt kynið sem aaf okkur tóninn til skamms endanlega skitTkvenhlutverkið? Því auðvitað er það að mörgu leyti þægilegt hlutverk ng getur verið afsnkun fyrir
tíma. Konur vildu vera menn sem þýddi náttúrlega í raun því að skríða bara heim og loka sig þar inni — happy ever
merkilegt og gott og auövitaö miklu betur launaö en það sém við aerðúm. Oa banma ér báð"nú févndár énn bó að Sonja B. Jónsdóttir
við séum hættar að líta á bað sem karlar qera sem eitthvað
merkilegra og betra en það sem við gerum.
—Qg þé er ég-k-annski einmitt komin þangað sem ég hef
stefnt frá því ég settist við ritvélina aö þessu sinni, nefni-
lega að nýjustu mótsögninni í huganum á mér og þeirri
alvarlegustu um þessar mundir af bvi að éq veit ekki alveq
lengur hvaö mér finnst og hvað mér finnst ekki.
ar speki um leið og næstum allar hinar gerðu það og tók
upp kvennamenmngarlínuna um leiö og nSéötUtrt allar
hinar aerðu bað. Qg fannst hún qóð að mörqu leyti en þó
ekki því það er eins og hún hafi alltaf blundað í mér gamla
-hegsunin um-rrhéfuð-móthverfufla-'-sem-leysist nú bara
7