Vera - 01.06.1985, Blaðsíða 12

Ljósmynd:
Valdís Óskarsdóttir
Hópur kvenrithöfunda og listakvenna er að fara úr kápunum. ,,Konunglegt" kaffiboð er
að hefjast. Astrid Lindgren gengur inn og skyndilega er hin „konunglega" þögn rofin af
hvellri rödd sem hrópar: ,,Þarna kemur Lína langsokkur, okkar fyrsta kvenréttindakona".
Sú sem svo hrópaði í drottningarboði var Siri Derkert, sænsk listakona, sem lét kvenna-
baráttuna til sín taka. í hennar augum var Lína hin sjálfstæða, sterka og frjálsa kona. í dag,
mörgum áratugum síðar, hefur Lína verið kölluð allt mögulegt, en er þó elskuð af miljónum
barna og fullorðinna um allan heim. Af hverju verður hver og einn að svara fyrir sig.
Eftir að Lína kom út rak hver bókin aðra og jafn dáð og elskuð og sögupersónur sínar
er Astrid Lindgren. Konan sem ekki einungis sjálf hefur höfuðið fullt af myndum, heldur
hefur jafnframt hæfileika til þess að láta aðra njóta þeirra með sér. Það hefur ekki alltaf verið
eintómur velvilji sem hefur mætt Astrid og ekki hefur henni fallið allt í geð sem hefur verið
sagt og skrifað um bækur hennar. Því hún er eins og Lína, Emil, Maddit og fleiri sögupersón-
ur hennar: Góð, en ekki viljalaus. Tillitssöm, en ekki ósnortin og stundum verður hún meira
að segja reglulega reið.
Þá fáu daga sem Astrid dvaldi á íslandi í tengslum við kvikmyndahátiðina og sýninguna
á Ronju Ræningjadóttur var tími hennar afar naumur. Þrátt fyrir það gaf hún sér tíma eina
morgunstund til þess að ræða við Veru. Hún settist á brún hægindastólsins í hótelherberg-
inu til þess að tala og hlusta. Ef til vill væri hægt að lýsa útliti hennar og svipbrigðum, en
það þjónar engum tilgangi. Hún er einfaldlega Astrid Lindgren.
12