Vera - 01.08.1997, Side 26

*t/iöta I
Rauði krossinn er stcersta mann-
úðarhreyfing heims með um 130
milljónir félagsmanna og sjálf-
boðaliða í 169 löndum. Rauði
krossinn hér á landi er gríðarlega
öflugur og eru félagsmenn um 18
þúsund í 50 deildum um land allt.
Að baki RKI standa tvcer öflugar
konur. Sigrún Arnadóttir sem er
tceplega fertug og tók við stöðu
framkvcemdastjóra RKI fyrir fjór-
um árum og Anna Þrúður Þorkels-
dóttir sem er um sextugt, en hún l
er nýkjörin formaður RKI. Þcer
eru fyrstu konurnar hér á landi
sem gegna þessum stöðum. Veru
lék forvitni á að kynnast þessum
konum og vita úr hvaða jarðvegi
þcer vceru sprottnar. Agla Sigríður
Björnsdóttir hitti þcer að máli
KONURNAR AÐ BAKI
RAUÐA KROSS
RAGNAR BJORNSSON ehf
Dalshrauni 6 • 220 Hafnarfjörður
Símar 555 0397 • 565 1740
Fax 565 1740
ár í fararbroddi
Anna Þrúður er fædd austur á
Héraði, í Jökuldal í N-Múla-
sýslu. Hún gekk í skóla á Akur-
eyri en fór svo til Englands og
vann þar sem gangastúlka á geð-
veikrarhæli. Hún er alin upp á þeim tíma að
það þótti lúxus að fara til útlanda og gjarn-
an hefði hún viljað fara í menntaskóla.
„Pabbi minn veiktist á þessum tíma og efna-
hagurinn var ekki góður, né heldur voru nein
námslán," segir Anna Þrúður. „Mig langaði
til þess að mennta mig og vinna fyrir mér. Ég
komst í gegnum kunningsskap í vist hjá forn-
leifafræðingi, sem var vinkona Agöthu
Christie. Ég er nú ekki erfið í sambúð en ég
gekk úr vistinni með höfuðhnykk og réði mig
á geðveikrahæli. Þegar ég svo kom heim fór
ég að vinna á Akureyri, síðan hjá Loftleiðum
sem flugfreyja, þá um tvítugt. Á þeim tíma
máttu flugfreyjur hvorki vera orðnar þrítug-
ar né giftar. Um það leyti sem ég hætti voru
fyrstu giftu stúlkurnar að koma til starfa og
þegar að ungur karlmaður kom svo og gerð-
ist flugþjónn, þá var ekki minnst á þetta
meir.“
Sigrún er fædd 1960, fædd og uppalin á
Eskifirði og er því Austfirðingur eins og
Anna Þrúður. Sigrún er næst yngst í hópi
fimm systkina og þegar kom að því að fara í
menntaskóla fluttist hún til Reykjavíkur.
Hún eignaðist dóttur á fyrsta ári sínu í
menntaskóla en hélt áfram námi. „Ég fékk
töluverðar úrtölur frá öðrum en fjölskyldu
minni, að þetta væri nú ekkert vit að ætla í
framhaldsskóla við þessar aðstæður, en það
gerði mig bara ákveðnari í að fara,“ segir
Sigrún. „Að loknu stúdentsprófi fór ég til
Grindavíkur og kenndi þar í tvo vetur, síðan
flutti ég aftur til Reykjavíkur og fór í félags -
og fjölmiðlafræði í Háskólann. Eftir að ég
hóf nám í Háskólanum fór dóttir mín, sjö
ára, til foreldra minna austur á Eskifjörð.
Hún ílengdist hjá þeim og stundaði sitt
grunnskólanám þar. Þótt mér hafi ekki vaxið
það í augum að eiga ung barn og stunda jafn-
framt nám fjarri heimaslóðum, þá reyndist
það mjög erfitt tilfinningalega að vera svona
oft fjarri dóttur minni. Foreldrar mínir hafa
svo sannarlega reynst okkur betri en enginn
og þetta fyrirkomulag var best fyrir hana á
þeim tíma. Við búum nú saman mæðgurnar
og Auður stundar nám í Hamrahlíðinni eins
og ég gerði forðum. Ég fann það kannski best
þegar hún kom til baka hvað ég hafði sakn-
að þessarar daglegu umgengni. Eftir að ég
lauk prófi frá Háskólanum fór ég að vinna
hjá fjölmiðlafyrirtækinu Kynning og mark-
aður, vann þar í tvö ár og þar kynnist ég
Rauða krossinum, því að við sáum um út-
gáfu blaðsins þeirra. Ég var reyndar líka í
sjálfstæðri blaðaútgáfu um tíma, tók að mér
útgáfu fréttablaða og kynningarefnis. Mér
var síðan boðin vinna hjá Rauða krossinum
við fræðslu og kynningarmál og starfaði við
það í u.þ.b. tvö ár. Ég var „lánuð" í tæpt ár
til kanadíska Rauða krossins, sem var um
leið starfsþjálfun fyrir mig og var mjög gott
að fá að kynnast hvernig Rauði krossinn
starfar annarsstaðar. Þegar ég kom heim var
staða framkvæmdastjóra RKÍ laus og leysti
ég af til að byrja með. Ég hafði verið nýráð-
in deildarstjóri í innanlandsdeild. Síðan sótti
ég um framkvæmdastjórastöðuna, fékk hana
og hef sinnt því starfi í fjögur ár.“
Þær völdu ólíkar leiðir til að byrja með, því
Sigrún fór strax í skóla og út í atvinnulífið,
26 wya