Vera - 01.08.1997, Page 31

sviðinu," útskýrir Ágústa og bætir við brosandi. „Kannski er
þessi áhersla á líkamstjáninguna arfur frá jazzballettinum sem
ég lærði í gamla daga.“
Hvernig kom það til að þú fórst að stunda leiklist í London?
„Það var ævintýraþrá sem réði því að ég flutti út fyrir sjö
árum. Ég var að læra bókmenntafræði í Háskólanum og var
auðvitað komin á kaf í leiklistina fyrir löngu, sótti flest nám-
skeið og var í áhugaleikhópum. Mig langaði að reyna eitthvað
nýtt og fór því til Parísar. Þar byrjaði ég á því að sækja ótelj-
andi leiklistarnámskeið. Ég ílengdist hjá Moniku Pagneux og
Philippe Gaulier og elti síðan námskeiðin hans Philippe's til
London þegar hann flutti þangað einu og hálfu ári síðar.“
Ódrepandi leikhúsbaktería
Listamannalífið er ekki alltaf dans á rósum og til að halda leik-
hópi gangandi, standa
straum af kostnaði við
æfingar og sýningar þarf
oft mikið fjármagn, jafn-
vel þó reynt sé að halda
kostnaði í algjöru lág-
marki. Hvernig fer ís-
lenska leikhúsfólkið í
London að?
„Þetta þýðir einfaldlega
mikla vinnu og endalaus
hlaup milli styrktaraðila
og leiklistarsjóða, bæði
hérna heima og erlendis.
Það er auðvitað þreytandi
að þurfa alltaf að vera að
sanna sig, en líka hollt.
Eitt af því hættulegasta
sem getur gerst þegar fólk
vinnur sjálfstætt er að
það staðni og fari að
Ágústa Skútadóttir rekur íslenska lemja hausnum í vegg.“
Aktu - taktu leikhúsiö í London. Ertu autaf viss um að j)á
sért að gera rétt, vceri ekki
einfaldara að snúa sér til stóru leikbúsanna og scekja um fasta
vinnu?
„Það er þess virði að leggja á sig mikla vinnu fyrir það sem
maður trúir á og ég er ekki viss um að hefðbundin leið henti
mér. Ég ætti erfitt með að hætta að vasast í öllu sjálf; skrifa text-
ann, leika og framleiða og láta aðra ákveða hvað ég geri, hvað
ég get og hvað ekki. Auðvitað hefur maður oft verið blankur og
ekkert alltaf jafn bjartsýnn. Því víst er að maður verður ekki
ríkur á því að stunda leiklistina á þennan hátt. Ég hef alltaf
þurft að hafa aðra vinnu til þess að hafa ofan í mig og á. Sum
aukavinnan hefur verið ansi skrautleg, svo ekki sé meira sagt,
en alltaf siðsöm,“ segir Ágústa og hlær. „En erfiðið skilar sér
margfaldlega til baka í vel heppnaðri sýningu eða gefandi
vinnu. Þetta er spurning um að fylgja eigin sannfæringu og
standa með sjálfri sér.“
Hvað er svo framundan?
„Við verðum að sýna Sítrónusysturnar eitthvað fram í febrú-
ar á næsta ári, hér og þar um Bretland. í október byrjum við að
æfa The daughter of the poet, sem er leikgerð Sveins Einarsson-
ar unnin upp úr Laxdælu og Egilssögu. Það er þó nokkuð stór
hópur sem kemur að þeirri sýningu, bæði leikarar og tónlistar-
fólk - allt íslendingar. The Icelandic Take Away Theatre fékk
styrk í formi ókeypis æfingahúsnæðis frá River Side Studios í
London og við frumsýnum þar eftir áramótin. Svo það er nóg
að gera.“
Að lokum, ein lykilspurning: Hvaðan fcerðu eiginlega orkuna
og úthaldið?
„A woman has to do what a woman has to do!“ svarar
Ágústa að bragði og snýr vestratilvitnuninni sér í hag. „Nei,
þetta er bara ekki spurning um val, hjá mér kemst hreinlega
ekkert annað að.“ Og með það er hún rokin út í sólskinið.
SJ
fJMílJJlJIJJ
mmi
Dreif ing

Mörkinni 1 Reykjavík
sími verslunar 588 9505
sími heildsöiu 588 9555