Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.03.1922, Blaðsíða 13

TlMARIT V. F. I. 1922.
9
Standey er gert ráð fyrir skipabryggju (úr staur-
um reknum niður), 60 m langri, 7 m breiðri, og að
dýpkað sje niður í 4 m dýpi; svigrúm verður að
stærð 150X75 m. pessi mannvirki þyrfti helst að
gera um leið og garðinn, og má gera ráð fyrir að
allur kostnaðurinn verði:
Garður..............................kr. 75,000,00
Skipabryggja í Sandey.................— 60,000,00
Dýpkun svigrúmsins....................— 100,000,00
alls kr. 285,000,00
Bryggjurnar frá garðinum má aftur hugsa sjer
gerðar smámsaman, eftir því sem þörf er á, og að
þeim sje komið upp af þeim, er þurfi að nota þær.
25. Hornsvík, bl. X.
Hornsvík er litil vík, rjett austan við Hornafjörð,
hefir oft verið bent á hana sem stað fyrir höfn.
Dýpið í víkinni er í sjálfu sjer ekki svo óhag-
stætt til hafnargerðar, en hún er alveg óvarin fyr-
ir opnu Atlanshafinu, og þar eð jafnvel í kyrru
veðri getur verið brotsjór (4 sm út fyrir Stokks-
nes, eins og skýrt er frá í „Den islandske Lods“,
virðist það mjög athugavert að leggja stórfje,
er þurfa myndi í hafnargei'ð á þessum stað, í
slíkt fyrirtæki, þar eð fyrirsjáanlegt ei', að ekki
verður ávalt hægt að ná höfn þar. Tveir fullsterkir
hafnargarðar myndu vafalaust kosta yfir 10 miljón-
ir, en það fer auðvitað svo langt fram úr því, sem
hugsanlegt er að eytt vei’ði í höfn, sem ekki er
hægt að sigla inn á hvenær sem er. — Garður, sem
sýndur er á blaðinu, mun kosta alt að 2 miljón-
um króna, en það er miklu stærri upphæð en svo,
að jeg geti álitið nokkurt vit í að leggja í þann
kostnað, þegar tillit er tekið til þess gagns, er
hafnargerðin myndi gera. —
26. Papós.
A Papós komu kaupskip nokkuð fyrrum, en sök-
um þess, hve aðstaða öll er þar öi’ðug, eru þau
nú fyrir löngu hætt að koma þai\ Leiðin inn
er krókótt og þröng og sker á báða bóga og allir
staðhættir á þá leið, að jeg álít algei’lega vonlaust
að hugsa um hafnargei'ð á þessum stað.
27. Hvalneskrókur.
Vík þessi hefir, eins og Hornsvík, oft verið nefnd
í sambandi við hafnargerð, en rannsóknin, sem
gei'ð var, leiddi það í ljós, að staðhættir eru þar
enn þá örðugri heldur en í Homsvík, þar eð dýpið
eykst mjög ört frá landi; aðeins 40 m undan landi
er komið 15 m dýpi. þegar af þeii'ri ástæðu væi'i
ómögulegt að gera mátulega hafnai'kví fyrir nokk-
urnvegiun sanngjarnan tilkostnað. — Jeg álít því
vík þessa enn þá síði'i til hafnargerðar heldur en
Hornsvík.
28. Djúpivogur, bl. XI.
Djúpivogur við Berufjöi'ð er fyi’sta höfnin á allri
suðui'sti’öndinni, sem er nokkurn veginn góð og ör-
ugg, en tveir ókostir eru þar því miður: Leiðin
inn á höfnina er ekki hættulaus, þar eð sjói’inn úti
fyrir er fullur af skerjum og gi-ynningum og þar
við bætist, að í þessum landshluta eru þokur mjög
tíðai’. 171 þokudagur er talinn þar árlega, eða nær
því annar hver dagui’. Vitalýsingin sem ráð er gert
fyi’ir, á þessum slóðum, myndi bæta mikið úr, þeg-
ar hún væri komin í framkvæmd, en rnjög væi’i æski-
legt að hafa auk þess þokulúði’a.
Sömuleiðis er það nokkur ókostur á Djúpavogi
sem fiskihöfn, að hann er of langt frá bestu fiski-
miðunum, svo að erfitt er fyrir báta að komast
fi-am og aftur sama daginn, en bátai’nii’, sem not-
aðir eru hjer til fiskveiða, ei’u ekki ætlaðir til þess
að vera á sjó yfir nóttina.
En lítill vafi er þó á því, að vei’ði leiðin inn á
Djúpavog vel möi’kuð og lýst, þá mun höfn þessi
verða viðunandi miðstöð fyrir arðvænlegar veiðar,
jafnvel á suðlægu fiskimiðunum, — þar eð enga
aði'a höfn er að hafa nær. —
f verslunarstaðnum búa um 150 manns, verslun-
arveltan var 1917 73,000 kr. Fiskveiðarnar námu
28,6 smál. á tvo mótoi'báta, og urn 150 srnál. á 11
róðrarbáta.
Ilöfnin er góð þegar inn er komið, svo að ekki
kallar svo nxjög að um að gei’a skjólgarða. En
vilji menn fá meira skjól, en er frá náttúrunnar
hendi, má hugsa sjer gerðan unx 100 m langan
garð út í eitt af skerjunum, eins og sýnt er á bl.
XI. Hann skýlir nokkuð fyrir austanátt, en kostn-
aðurinn verður talsverður, um 450,000 kr., án þess
að það, er ynnist, stæði í sanngjörnu hlutfalli við
hann. Heppilegra virðist vei’a, að vei’ja nokkru fje
til þess að merkja leiðina og leguna, koma upp þoku-
lúðrum o. þ. h. —
Á A u s t f j ö r ð u m flestum eru hafnir svo ör-
uggar og skjól í fjörðunum svo gott, að engin
ástæða er til þess að gera þar hafnarvirki, eða gera
ráðstafanir til þess, að lendingar sjeu þar bættai’.
Hafskipabryggjur þær og bátabryggjur, sem þörf
kann að vera á á þessum stöðurn, munu hlutaðeig-
andi sýslufjelög eða verslanir geta komið upp, vand-
ræðalaust, eftir því sem þörf krefur.
En norður á Langanesi hafa nú á síðari ái’um
þróast talsverðar fiskveiðar, og er þar búið við skil-
yrði, sem frá náttúrunnar hendi eru ekki sem ákjós-
anlegust, en þar mætti með fremur smávægilegum
mannvirkjum gera verulegar umbætur, og við það