Ljósmæðrablaðið - 01.01.1963, Qupperneq 18

12
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
og gamalmenni. Skyndileg aukning á blóðmagninu getur
haft alvarlegar afleiðingar fyrir hjartað: Bláæðaþrýst-
ingurinn eykst og vinna hjartans eykst við það, að reka
áfram hið hratt aukna blóðmagn, svo það getur hrein-
lega gefist upp.
Venjulegur rennslishraði hjá fullorðum manni er frá
100—200 ml á klukkustund. Með þeim hraða hefir það lítil
sem engin áhrif á hjartað, þó að blóðmagnið kunni að
aukast verulega.
Ráðlegt er, að gefa sjúklingum með veikt hjarta blóð,
sem plasmað hefir verið dregið ofan af (packed cells), til
þess að minnka það magn, sem gefa þarf.
Öðru máli gegnir auðvitað, þegar um miklar blæðingar
er að ræða eða mikið tap hefir orðið á blóðmagninu. Þá
verður að láta það renna hratt inn. Þá getur þurft að
dæla því inn með þrýstingi, ef blóðið þarf að renna inn á
mjög skömmum tíma. Er það gert á tvennan hátt aðal-
lega:
1. með ytri þrýstingi, þegar umbúðir eru úr plasti. Þá
er settur þrýstingur á plastumbúðirnar.
2. Með yfirþrýstingi á lofti í flöskunni: Lofti er dælt inn
um loftnálina með smábelg og loftið látið reka blóðið á
undan sér inn í sjúklinginn. Sá, sem dælir loftinu, má
ekki víkja frá, nema hann taki þrýstinginn af flöskunni
og eins verður að hleypa þrýstingnum af, áður en alveg
er búið úr flöskunni, ella er lífi sjúklingsins hætta búin
af völdum
-ý. Loftemboli,
sem hann fengi þá í ríkum mæli. Loftið færi um æðarn-
ar til hjartans, og stöðvaðist í hægri hjartahelming og
iungnaæðum (eða það lendir yfir í vinstra hjartahelming
(paradoxical embolus)).
(Einnig getur loft komist í æðarnar, þegar verið er að
skipta um flöskur).